III CO 14/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:SK 68/06 III CO 8/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CO 14/07
POSTANOWIENIE
Dnia 18 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa W.N.
przeciwko P. S.A.,
o zwaloryzowanie kwoty ubezpieczenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 października 2007 r.,
na skutek skargi powódki
o wznowienie postępowania,
zakończonego postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 23 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2007 r. Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia
do rozpoznania skargi kasacyjnej powódki W.N. od wyroku Sądu Apelacyjnego w
sprawie przeciwko P. S.A. o waloryzację kwoty ubezpieczenia. Do postanowienia
tego – zgodnie z art. 3989
§ 2 k.p.c. - nie zostało sporządzone pisemne
uzasadnienie.
W skardze o wznowienie postępowania powódka domagała się wznowienia
postępowania przed Sądem Najwyższym, zmiany powołanego postanowienia Sądu
Najwyższego poprzez przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i zasądzenia
kosztów procesu w postępowaniu wznowieniowym.
W uzasadnieniu skargi powołała się na podstawę wznowienia przewidzianą
w art. 4011
k.p.c. wskazując na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 maja
2007 r. w sprawie SK 68/06 opublikowany w Dzienniku Ustaw z dnia 15 czerwca
2007 r. Nr 106, poz. 731, stwierdzający niezgodność art. 3989
§ 2 k.p.c. zdanie
drugie z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 2 Konstytucji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 maja 2007 r. stwierdza
niezgodność z Konstytucją tego jedynie elementu instytucji przesądu, który
zwalniając Sąd Najwyższy z obowiązku uzasadnienia postanowienia o odmowie
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania - w ocenie Trybunału - wyłącza
obowiązek informacyjny Sądu Najwyższego i ogranicza przejrzystość postępowania
toczącego się w sprawie przedsądu. Negatywna z punktu widzenia zgodności
z Konstytucją ocena poddanego kontroli Trybunału przepisu art. 3989
§ 2 zd.
drugie k.p.c. nie odnosi się natomiast do przesądu jako takiego jak i jego
przesłanek.
Skarżąca nie domaga się jednak wznowienia postępowania i sporządzenia
uzasadnienia lecz wznowienia postępowania i zmiany zaskarżonego
postanowienia, chociaż uznany za niezgodny z Konstytucją przepis
3
nie pozostawał w związku z treścią zawartego w nim, kwestionowanego
w skardze, rozstrzygnięcia.
Między wnioskiem skarżącej, a treścią wyroku Trybunału Konstytucyjnego
nie zachodzi więc związek uzasadniający przyjęcie, że skarga o wznowienie
postępowania oparta została na sformułowanej w niej podstawie odpowiadającej
art. 4011
k.p.c., co prowadzi do jej odrzucenia na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
(tak również Sądu Najwyższy w postanowieniu z dnia 31 sierpnia 2007,
III CO 8/07).
POSTANOWIENIE
Dnia 18 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa W.N.
przeciwko P. S.A.,
o zwaloryzowanie kwoty ubezpieczenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 października 2007 r.,
na skutek skargi powódki
o wznowienie postępowania,
zakończonego postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 23 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2007 r. Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia
do rozpoznania skargi kasacyjnej powódki W.N. od wyroku Sądu Apelacyjnego w
sprawie przeciwko P. S.A. o waloryzację kwoty ubezpieczenia. Do postanowienia
tego – zgodnie z art. 3989
§ 2 k.p.c. - nie zostało sporządzone pisemne
uzasadnienie.
W skardze o wznowienie postępowania powódka domagała się wznowienia
postępowania przed Sądem Najwyższym, zmiany powołanego postanowienia Sądu
Najwyższego poprzez przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i zasądzenia
kosztów procesu w postępowaniu wznowieniowym.
W uzasadnieniu skargi powołała się na podstawę wznowienia przewidzianą
w art. 4011
k.p.c. wskazując na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 maja
2007 r. w sprawie SK 68/06 opublikowany w Dzienniku Ustaw z dnia 15 czerwca
2007 r. Nr 106, poz. 731, stwierdzający niezgodność art. 3989
§ 2 k.p.c. zdanie
drugie z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 2 Konstytucji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 maja 2007 r. stwierdza
niezgodność z Konstytucją tego jedynie elementu instytucji przesądu, który
zwalniając Sąd Najwyższy z obowiązku uzasadnienia postanowienia o odmowie
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania - w ocenie Trybunału - wyłącza
obowiązek informacyjny Sądu Najwyższego i ogranicza przejrzystość postępowania
toczącego się w sprawie przedsądu. Negatywna z punktu widzenia zgodności
z Konstytucją ocena poddanego kontroli Trybunału przepisu art. 3989
§ 2 zd.
drugie k.p.c. nie odnosi się natomiast do przesądu jako takiego jak i jego
przesłanek.
Skarżąca nie domaga się jednak wznowienia postępowania i sporządzenia
uzasadnienia lecz wznowienia postępowania i zmiany zaskarżonego
postanowienia, chociaż uznany za niezgodny z Konstytucją przepis
3
nie pozostawał w związku z treścią zawartego w nim, kwestionowanego
w skardze, rozstrzygnięcia.
Między wnioskiem skarżącej, a treścią wyroku Trybunału Konstytucyjnego
nie zachodzi więc związek uzasadniający przyjęcie, że skarga o wznowienie
postępowania oparta została na sformułowanej w niej podstawie odpowiadającej
art. 4011
k.p.c., co prowadzi do jej odrzucenia na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
(tak również Sądu Najwyższy w postanowieniu z dnia 31 sierpnia 2007,
III CO 8/07).