Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 73/07
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa Syndyka Masy Upadłości Konsorcjum "C." Spółki z o.o.
przeciwko K.N.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 grudnia 2007 r.,
zażalenia pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 marca 2007 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 22 marca 2007 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda,
oddalając ponadto wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów procesu za instancję
odwoławczą.
Pozwany w zażaleniu zakwestionował orzeczenie o kosztach procesu, stojąc
na stanowisku, że nie zaistniały szczególne okoliczności uzasadniające
nieobciążenie powoda kosztami postępowania apelacyjnego na podstawie art. 102
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Art. 3941
§ 1 k.p.c. stanowi, iż w sprawach w których przysługuje skarga
kasacyjna, zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje także na postanowienie
sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie, z wyjątkiem postanowień,
o których mowa w art. 3981
k.p.c., a także postanowień wydanych w wyniku
rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji.
Z powyższego przepisu wynika, że postanowienie sądu drugiej instancji
o charakterze procesowym podlega zaskarżeniu do Sądu Najwyższego w formie
zażalenia tylko w sytuacjach ustawowo określonych. Postanowienie o kosztach
procesu, zamieszczone także w wyroku sądu odwoławczego, nie jest orzeczeniem
kończącym postępowanie w sprawie, dlatego nie przysługuje od niego środek
odwoławczy. Zażalenie pozwanego de lege lata jest więc niedopuszczalne
i podlega odrzuceniu (art. 373 k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3, 39821
i 397 § 2
k.p.c.).
Wyrokiem z dnia 27 marca 2007 r., SK 3/05, Trybunał Konstytucyjny orzekł,
że art. 39318
§ 2 k.p.c., w brzmieniu obowiązującym do czasu jego uchylenia,
w zakresie, w jakim uniemożliwia zaskarżenie postanowienia w przedmiocie
kosztów procesu zasądzonych po raz pierwszy przez sąd drugiej instancji, jest
niezgodny z art. 78 w związku z art. 176 ust. 1 Konstytucji (Dz.U. 2007 r., Nr 61,
poz. 418). Art. 39318
§ 2 k.p.c. został uchylony i nie stanowi podstawy prawnej
rozstrzygnięcia w rozpoznawanej sprawie. Należy jednak rozstrzygnąć, czy wyrok
3
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 marca 2007 r. (SK 3/05) może mieć
procesowy wpływ na art. 3941
§ 2 k.p.c., mający brzmienie podobne do
zakwestionowanej części art. 39318
§ 2 k.p.c. Sąd Najwyższy wypowiedział się już
w tej kwestii, m.in. w orzeczeniach z dnia 12 października 2007 r., IV CZ 28/07,
IV CZ 44/07, IV CZ 56/07 i IV CZ 91/07 (niepubl.) stwierdzając, że na
postanowienie sądu drugiej instancji o kosztach procesu nie przysługuje zażalenie
do Sądu Najwyższego. Należy podzielić przedstawioną tam argumentację,
w szczególności, że merytoryczne rozstrzygnięcie przez Trybunał Konstytucyjny
problemu zgodności z Konstytucją zaskarżonej treści normatywnej jest zawsze
orzeczeniem o zgodności z Konstytucją tego konkretnego przepisu, nie odnosi się
natomiast i nie wywiera skutku w stosunku do innych przepisów, nawet zbieżnych
lub tożsamych z normą objętą sentencją wyroku (por. też uzasadnienia wyroków
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 października 1998 r., SK 3/98, OTK 1998, nr
5, poz. 98 i z dnia 9 listopada 2005 r., P 11/05, OTK – A 2005, nr 10, poz. 113).
Z przedstawionych przyczyn należało odrzucić zażalenie pozwanego, jako
niedopuszczalne.

V CZ 73/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia