Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 62/08
POSTANOWIENIE
Dnia 5 grudnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie zarzutów dłużnika J. B. i wierzycieli małoletnich I. B. i A. B. działających przez
matkę R. B. do planu podziału w sprawach Kms (…), Kms (…), Kms (…) i Km (…)
komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w M. z wniosku wierzycieli Sądu
Rejonowego w J., Sądu Rejonowego XIV Wydział Gospodarczy, Sądu Rejonowego w
N., I.(…) – L. K. (następczyni prawna K. K.) oraz W. S. s.c.
przeciwko dłużnikom J. B. i R. B.
o egzekucję,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 grudnia 2008 r.,
na skutek skargi wierzycieli małoletnich I. B. i A. B. działających przez matkę R. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w N. z dnia 23 stycznia 2008 r., sygn. akt III Cz (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt. 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy. Jak wielokrotnie wskazywał Sąd
Najwyższy, przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt. 4 k.p.c. wymaganie jest spełnione jeżeli
skarżący złoży oświadczenie, że szkoda wystąpiła, wskaże jej wysokość i rodzaj oraz
wykaże, że jest ona następstwem wydania zaskarżonego orzeczenia, a także powoła
lub przedstawi dowody albo inne środki uwiarygodniające jego twierdzenia w tym
2
przedmiocie (porównaj między innymi postanowienie z dnia 11 sierpnia 2005 r. III CNP
4/05, OSNC 2006/1/16).
Rozpoznawana skarga nie spełnia powyższego wymagania bowiem nie
wskazano w niej wysokości ani rodzaju szkody, jak również dowodów mogących
uwiarygodnić jej wystąpienie oraz istnienie związku przyczynowego między wydaniem
zaskarżonego orzeczenia a szkodą. Skarżący ograniczyli się do stwierdzenia, że
zaskarżone postanowienie Sądu drugiej instancji oddalające ich zażalenie na
postanowienie Sądu pierwszej instancji o umorzeniu postępowania w sprawie zarzutów
przeciwko planowi podziału sumy uzyskanej z egzekucji, spowodowało wyrządzenie
szkody, wskazując, że oba rozstrzygnięcia Sądów nie tylko pozbawiły małoletnie prawa
do alimentów zasądzonych prawomocnym wyrokiem, ale także uniemożliwiły im
faktyczne dochodzenie ich uprawnień, pomimo stwierdzonych wcześniej błędów
proceduralnych. Wskazali, że małoletni wierzyciele pozbawieni zostali kwot z tytułu
alimentów w wysokości 272 166,62 zł., przy czym kwota ta przewyższa rzeczywistą
wartość zajęcia wierzytelności dokonanego przez komornika, czyli kwotę w wysokości
264 464,50 zł., która pomniejszona o koszty egzekucyjne określa wysokość szkody jaka
powstała poprzez nieprawidłowe sporządzenie planu podziału. Kwota ta po odliczeniu I
kategorii powinna zostać w całości przekazana w planie podziału na rzecz małoletnich
wierzycieli jako II kategorii uprzywilejowania.
Na podstawie powyższego wywodu nie da się określić wysokości ani rodzaju
szkody, spowodowanej wydaniem zaskarżonego orzeczenia, nie wiadomo bowiem czy,
zdaniem skarżących, stanowi ją kwota 272 166,62 zł., czy kwota 264 464,50 zł, czy też
kwota 264 464,50 zł. pomniejszona o koszty egzekucyjne, o nie wskazanej wysokości,
czy wreszcie kwota 264 464,50 zł. „po odliczeniu I kategorii”, które to określenie jest tak
niejasne, że nie można z niego wyprowadzić jakichkolwiek wniosków. Skarżący nie
uprawdopodobnili też w żaden sposób, że wskazana przez nich szkoda, nie określona
co do wysokości i rodzaju, jest skutkiem wydania zaskarżonego orzeczenia.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. w zw. z art.
4245
§ 1 pkt. 4 k.p.c. odrzucił skargę.

III CNP 62/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia