Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 94/08
POSTANOWIENIE
Dnia 17 grudnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi strony pozwanej o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 9 czerwca 2006 r., sygn. akt XII
Ga (…),
w sprawie z powództwa O. B.
przeciwko T.(…) Spółce z o.o. w K.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 grudnia 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 9 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w G. zmienił wyrok Sądu
Rejonowego w G. z dnia 14 lutego 2006 r. i pozbawił tytuł wykonawczy wykonalności
oraz zasądził na rzecz powoda koszty postępowania. Podstawą skargi jest naruszenie
przepisu art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe
zastosowanie i przyjęcie, jakoby w zaistniałych okolicznościach faktycznych
przeciwnikowi skargi przysługiwało powództwo opozycyjne. Skarżący, wykazując
szkodę wyrządzona przez wydanie wyroku, powołał się na dowody w postaci wyroku
Sądu Okręgowego w G. oraz potwierdzenia przelewu dokonanego przez powódkę,
obejmującego zasądzone na rzecz powoda za obie instancje koszty procesu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
2
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Wymaganie
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu wyodrębnionego
wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas jej
powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego z
prawem (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP
38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ., z
dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP
19/05, nie publ.). Skarżąca tego obowiązku nie spełniła. Wskazała jedynie, że dokonany
został przelew na kwotę 1976,40 zł, stanowiącą zasądzone na rzecz powoda koszty
procesu.
Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 27 lipca 2006 r., II BP 11/06 (OSNP
2007/15-16/22) wyjaśnił, że szkoda polegająca na zapłacie kosztów sądowych, w
rozumieniu art. 4241
§ 1 k.p.c. w ogóle nie jest szkodą wyrządzoną przez wydanie
orzeczenia. Rozstrzygnięcie o kosztach procesu (w tym o kosztach sądowych
podlegających ściągnięciu na rzecz Skarbu Państwa), chociaż zamieszczone w wyroku,
jest postanowieniem i podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia, chyba że strona składa
środek zaskarżenia co do istoty sprawy (art. 108 i art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c.; por.
postanowienie Sąd Najwyższego z dnia 14 września 1962 r., II CZ 86/62, OSNCP 1963
nr 12, poz. 267; PiP 1963 nr 4, s. 470). Nie jest to też orzeczenie kończące
postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 4241
§ 1 k.p.c. i dlatego nie podlega
zaskarżeniu skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 listopada 2005 r., II CNP 15/05, OSNC 2006 nr 9, poz. 153).
Uprawdopodobnienie szkody polegającej na zapłacie kosztów sądowych nie może więc
stanowić spełnienia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Należy dodać,
że nie istnieją podstawy do rozważania wpływu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z
dnia 1 kwietnia 2008 r., SK 77/06 (OTK-A 2008, nr 3, poz. 39) na powyższy pogląd,
bowiem zaskarżone skargą orzeczenie wydane zostało przed ogłoszeniem tego wyroku
i już tylko z tego względu nie może mieć w sprawie zastosowania.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 i 2 k.p.c. orzekł jak w
sentencji.

IV CNP 94/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia