Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PZ 26/09
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko Przedsiębiorstwu Serwisu Automatyki i Urządzeń Elektrycznych E. Sp. z
o.o.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 stycznia 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 13 sierpnia 2009 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z 10 marca 2009 r. oddalił powództwo M. K.
Wyrokiem z 26 maja 2009 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację powoda.
Powód 9 lipca 2009 r. wniósł o wznowienie postępowania apelacyjnego
zakończonego prawomocnym wyrokiem. Wezwany do uzupełnienia skargi
pełnomocnik powoda wskazał, że podstawą wznowienia jest art. 403 § 2 k.p.c. –
wykrycie nowych okoliczności, które mogą mieć wpływ na wynik sprawy, a z
których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. W opinii
skarżącego w sprawie nie przeprowadzono dowodu z opinii biegłych, które miały na
2
celu ustalenie prawidłowości rozliczenia dokonanego przez powoda oraz ustalenie
metodologii rozliczenia podanego przez powoda i przyjętego przez Sąd.
Sąd Okręgowy w K. postanowienie z 13 sierpnia 2009 r. odrzucił skargę o
wznowienie postępowania. W uzasadnieniu wskazano, że powód wskazał
podstawę wznowienia, wnosząc o uchylenie prawomocnego wyroku oraz dopełnił
terminu do jej wniesienia.
Sąd Okręgowy uznał, że w istocie skarga powoda sprowadza się do
kwestionowania poprawności przeprowadzonego postępowania. Podstawę
wznowienia powód łączy z tym, że Sąd nie przeprowadził dowodu z opinii biegłego
z dziedziny księgowości, która miałaby potwierdzić jego argumentację. W opinii
Sądu Okręgowego wskazana podstawa wznowienia nie jest żadną nową
okolicznością faktyczną, nowym środkiem dowodowym, z którego strona nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Podkreślono, że powód składał wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii
biegłego przed Sądem I instancji. Wniosek oddalono. Brak przeprowadzenia
dowodu z opinii biegłego był jednym z zarzutów apelacji powoda. Sąd Okręgowy
nie dopatrzył się w tym zakresie obrazy przepisów postępowania.
Z powołaniem się na orzeczenia Sąd Najwyższego (postanowienia z 29
stycznia 1968 r. I CZ 122/67, OSNC 1968, nr 8-9, poz. 154; z 7 lipca 2005 r., IV Co
6/05, Biul. SN 2005, nr 9, poz. 14) skargę o wznowienie postępowania odrzucono
na podstawie art. 410 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zaznaczył, że skarga musi opierać
się na jednej z ustawowych podstaw wznowienia. Samo jednak wskazanie
podstawy nie oznacza, że warunek ten został spełniony.
Tym samym, Sąd Okręgowy uznał, że powód pomimo wskazania art. 403 §
2 k.p.c. jako podstawy wznowienia, w istocie nie oparł skargi na żadnej z
ustawowych przesłanek.
Na postanowienie z 13 sierpnia 2009 r. o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania zażalenie wniósł pełnomocnik powoda. Wnosił o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i rozpoznanie odrzuconej skargi. W zażaleniu
podniesiono, że na posiedzeniu niejawnym bada się wniesienie skargi o
wznowienie postępowania w terminie, jej dopuszczalność i oparcie na ustawowej
podstawie. Na podstawie art. 410 k.p.c. nie jest przedmiotem badania, czy
3
podstawa wznowienia faktycznie istnieje, czy jest merytorycznie uzasadniona. Bada
się jedynie, czy skarżący wskazał podstawę określoną w ustawie.
Z powołaniem się na postanowienie Sądu Najwyższego z 24 marca 1998 r., I
PKN 97/98, (OSNP 1999, nr 9, poz. 308) twierdzono, że skoro wskazano podstawę
prawną (art. 403 § 2 k.p.c.), to Sąd Okręgowy nie powinien skargi o wznowienie
odrzucić na tym etapie, lecz wyznaczyć termin posiedzenia i ustosunkować się do
treści skargi po jej merytorycznym zbadaniu.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia w razie
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Sąd Okręgowy odrzucił skargę uznając, że nie wystąpiły ustawowe podstawy
wznowienia postępowania. Według skarżącego okolicznością, w rozumieniu art.
403 § 2 k.p.c., był fakt nie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych. Sąd ten
trafnie stwierdził, że okoliczność taka nie jest ani nową okolicznością, ani nowym
środkiem dowodowym, z którego strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu. W rezultacie, na podstawie art. 410 § 1 k.p.c. skarga została
odrzucona.
W zażaleniu podniesiono, powołując się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia
24 marca 1988 r. (I PKN 97/98), że na tym etapie postępowania Sąd nie był
uprawniony do odrzucenia skargi. Twierdzenie to nie znajduje oparcia w
powołanym wyroku Sądu Najwyższego. W orzecznictwie Sądu Najwyższego
twierdzi się bowiem jedynie, że sąd powinien ograniczyć się do ustalenia, czy
podstawa przytoczona w skardze odpowiada którejkolwiek podstaw wymienionych
w Kodeksie postępowania cywilnego. Sąd nie powinien zaś badać merytorycznej
zasadności skargi i jej przyczyny.
Sąd odrzuca skargę o wznowienie postępowania (art. 410 § 1 k.p.c.), jeżeli
wskazana podstawa nie występuje (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 7
lipca 2005 r., IV CO 6/05, LEX nr 155376) oraz z dnia 9 maja2008 r., II PZ 65/07,
(OSNP 2009 nr 17-18, poz. 233). Tak więc sąd jest uprawniony do rozstrzygnięcia,
czy wskazana podstawa wznowienia jest przewidziana w przepisach k.p.c. W
4
postanowieniu II PZ 65/07 wyrażony został trafny pogląd, iż stwierdzenie na
posiedzeniu niejawnym dopuszczalności wznowienia postępowania (art. 410 § 1
k.p.c.) obejmuje także ustalenie, czy wskazana podstawa wznowienia rzeczywiście
istnieje. Jeżeli więc skarga nie jest oparta na ustawowej podstawie, to podlega ona
odrzuceniu. Tak rozumował też Sąd drugiej instancji twierdząc, że skarga nie była
oparta na ustawowej przesłance. Pominięcie środka dowodowego nie może być
kwalifikowane jako okoliczności, o których stanowi art. 403 § 2 k.p.c. Podobny
problem został jednoznacznie rozstrzygnięty w postanowieniu Sądu Najwyższego z
dnia 29 marca 2007 r., II UZ 3/07 (OSNP 2008, nr 11-12, poz. 178). Stwierdzono w
nim, że nie można oprzeć skargi o wznowienie postępowania na rzekomym
„wykryciu” okoliczności faktycznej i środka dowodowego (art. 403 § 2 k.p.c.)
znanych stronie, a pominiętych przez sąd drugiej instancji na podstawie art. 381
k.p.c.
Reasumując należy stwierdzić, że pominięcie przez sąd pierwszej instancji
dowodu z opinii biegłego nie stanowi późniejszego wykrycia okoliczności lub
środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których
strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu (art. 403 § 2 k.p.c.). Taka
przyczyna, jako nie mieszcząca się w ustawowych podstawach wznowienia
postępowania uzasadnia odrzucenie skargi przez sąd drugiej instancji.
Z powyższych względów, na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.,
orzeczono jak w sentencji postanowienia.