Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SW 96/11
POSTANOWIENIE
Dnia 16 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Hajn
SSN Zbigniew Myszka
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 listopada 2011 r.
sprawy z protestu wyborczego w sprawie J. M. D.
przeciwko ważności wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej,
postanawia:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
Uzasadnienie.
J. M. D., jako uprawniony wyborca, wniósł na podstawie art. 82 § 1 Kodeksu
wyborczego protest wyborczy przeciwko ważności wyborów do Sejmu RP i Senatu
RP, przeprowadzonych 9 października 2011 r.
W obszernym piśmie wnoszący protest sformułował tylko jeden zarzut
odnoszący się bezpośrednio do głosowania podczas wyborów przeprowadzonych 9
października 2011 r. w obwodzie nr […]. Stwierdził mianowicie, że „wszyscy, który
oddali swój głos w wyborach z dnia 9 października 2011 r. przede mną, a
głosowałem koło południa, oddali swój głos niezgodnie z przepisami prawa
polskiego. Jestem bowiem pierwszą osobą na tej liście w tym obwodzie, która – co
jest doprawdy śmieszne – nie podpisała się „do góry nogami”. Jeśli zatem te osoby
2
mają się w przyszłości podpisywać tak jak ja - to wybory w M., a pewnie także w
całej Polsce, należy powtórzyć.”
Pozostałe kwestie poruszone w piśmie wnoszącego protest dotyczyły
różnych aspektów życia politycznego, społecznego i ekonomicznego, ale nie
wiązały się w żaden sposób z wyborami do Parlamentu.
Państwowa Komisja Wyborcza, odnosząc się do przesłanego odpisu
protestu, wniosła o pozostawienie go bez dalszego biegu na podstawie art. 243 § 1
Kodeksu wyborczego. Zdaniem Komisji, wnoszący protest nie sformułował w nim
zarzutów, o jakich mowa w art. 82 Kodeksu wyborczego.
Prokurator Generalny, zajmując stanowisko co do zasadności protestu
wyborczego, wniósł o pozostawienie go bez dalszego biegu na podstawie art. 241 §
3 w związku z art. 243 § 1 Kodeksu wyborczego. W ocenie Prokuratora
Generalnego, podniesione w proteście zarzuty nie mieszczą się w zakresie
przedmiotowym protestu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
1. Zgodnie z art. 82 § 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy
(Dz.U. Nr 21, poz. 112), przeciwko ważności wyborów, ważności wyborów w
okręgu lub wyborowi określonej osoby może być wniesiony protest z powodu: 1)
dopuszczenia się przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI
Kodeksu karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników
głosowania lub wyników wyborów lub 2) naruszenia przepisów Kodeksu
wyborczego dotyczących głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyników
wyborów, mającego wpływ na wynik wyborów.
Według art. 241 § 3 Kodeksu wyborczego, wnoszący protest powinien
sformułować w nim zarzuty oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których
opiera swoje zarzuty.
Sąd Najwyższy pozostawia bez dalszego biegu protest wniesiony przez
osobę do tego nieuprawnioną albo niespełniający warunków określonych w art. 241
Kodeksu wyborczego.
3
2. Protest wniesiony przez J. M. D. należało pozostawić bez dalszego biegu,
ponieważ nie spełnia on warunków określonych w art. 241 § 3 w związku z art. 82 §
1 Kodeksu wyborczego.
Wnoszący protest zaskarżył ważność wyborów do Sejmu RP i Senatu RP w
obwodzie nr […] z powodu nieważności głosów oddanych przez wyborców w
wyborach przeprowadzonych 9 października 2011 r. Nieważność ta miała być
skutkiem składania przez wyborców, po pobraniu kart do głosowania, podpisów
potwierdzających pobranie kart w przeznaczonej na to rubryce spisu wyborców w
postaci „do góry nogami”.
Zarzuty protestu nie dotyczą ani dopuszczenia się przestępstwa przeciwko
wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego, mającego wpływ na
przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania lub wyników wyborów, ani
naruszenia przepisów Kodeksu wyborczego dotyczących głosowania, ustalenia
wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik wyborów.
Wnoszący protest nie powołał się – choćby opisowo - na naruszenie jakiegokolwiek
przepisu prawa wyborczego dotyczącego głosowania albo ustalenia wyniku
wyborów, a w istocie rzeczy kwestionuje przyjęty powszechnie w praktyce
wszystkich obwodowych komisji wyborczych sposób składania przez wyborcę
podpisu potwierdzającego obiór kart do głosowania.
Kwestię sposobu składania przez wyborcę podpisu przy odbiorze kart do
głosowania reguluje art. 52 § 2 Kodeksu wyborczego. Zgodnie z tym przepisem, po
okazaniu obwodowej komisji wyborczej dokumentu umożliwiającego stwierdzenie
jego tożsamości wyborca otrzymuje od komisji kartę do głosowania właściwą dla
przeprowadzanych wyborów, opatrzoną jej pieczęcią. Wyborca potwierdza
otrzymanie karty do głosowania własnym podpisem w przeznaczonej na to rubryce
spisu wyborców. Przytoczony przepis prawa wyborczego nie określa
szczegółowych wymagań, jakim ma odpowiadać własnoręczny podpis wyborcy na
tym etapie głosowania (pobierania kart do głosowania). Sposób składania podpisu
na liście wyborców (w szczególności jego układ graficzny) nie może stanowić
przedmiotu zarzutu protestu wyborczego.
Twierdzenia wnoszącego protest powinny odpowiadać ustawowemu pojęciu
zarzutów protestu wyborczego, określonemu obecnie w art. 82 § 1 Kodeksu
4
wyborczego. Zarzuty podniesione w proteście wniesionym przez J. M. D. nie
mieszczą się w zakresie przedmiotowym protestu wyborczego, dlatego protest
należało pozostawić bez dalszego biegu.
Z powyższych przyczyn Sąd Najwyższy, orzekając na podstawie art. 243 § 1
Kodeksu wyborczego, pozostawił bez dalszego biegu protest niespełniający
warunków określonych w art. 241 § 3 w związku z art. 82 § 1 Kodeksu wyborczego.