V CSK 263/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-04-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 263/13
POSTANOWIENIE
Dnia 19 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski
w sprawie z powództwa A. K.
przeciwko H. Ć., H. K.,
K. R., E. W. i T. S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 lutego 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 6 grudnia 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania;
zasądza od powódki na rzecz pozwanego H. Ć.
kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) zł kosztów zastępstwa
prawnego w postępowaniu kasacyjnym; zasądza od powódki
na rzecz pozwanego T. S. kwotę 3.600 (trzy
tysiące sześćset) zł kosztów zastępstwa prawnego
w postępowaniu kasacyjnym.
2
UZASADNIENIE
Powódka dochodzi odszkodowania od członków uczelnianej komisji
dyscyplinarnej za orzeczenie wobec niej za dopuszczenie się plagiatu kary
dyscyplinarnej zwolnienia z pracy połączonego z zakazem przyjmowania do pracy
w zawodzie nauczycielskim w okresie trzech lat.
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny oddalił powództwo, uznając, że
uchybienie przez pozwanych przepisom proceduralnym w trakcie postępowania
dyscyplinarnego nie miało cech oczywistego i rażącego naruszenia prawa, a tylko
takie kwalifikowane uchybienia mogły być podstawą przypisania pozwanym
odpowiedzialności odszkodowawczej.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej powódka uznaje, że taki pogląd
Sądu jest bezzasadny, co czyni jej skargę oczywiście uzasadnioną, a ponadto
zgłasza do rozstrzygnięcia wątpliwość prawną, czy w sytuacji przedawnienia
karalność deliktu dyscyplinarnego, sąd cywilny może czynić przesłanką swoich
ustaleń okoliczności będące podstawą skazania w postępowaniu dyscyplinarnym.
Jeśli chodzi o pierwszą przyczynę wskazaną we wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej, to w podjętej w niniejszej sprawie uchwale z dnia 27 września 2012 r.
Sąd Najwyższy wyjaśnił m. in., że do przypisania członkom komisji dyscyplinarnej
odpowiedzialności cywilnej nie wystarczy stwierdzenie naruszenie przez nich prawa
przy prowadzeniu postępowania dyscyplinarnego w sposób rażący, lecz musi ono
mieć charakter kwalifikowany, elementarny i oczywisty. Sąd Apelacyjny, kierując się
tymi wskazaniami, uznał, że uchybienia proceduralne popełnione przez członków
komisji dyscyplinarnej nie maja takiego kwalifikowanego charakteru, a odmienna
ich ocena przez skarżącą nie pozwala na podzielenie poglądu, że ocena ta czyni jej
skargę kasacyjną uzasadnioną w stopni oczywistym.
Nie zachodzi też druga ze wskazanych przez powódkę przyczyn przyjęcia
jej skargi do rozpoznania. Ewentualne przedawnienie karalności deliktu
dyscyplinarnego nie wyłącza bowiem ustalenia przez sąd cywilny okoliczności,
które wskazywałyby fakt jego popełnienia. Taka możliwość prowadzenia ustaleń
3
wynika z autonomii procesowej sądu cywilnego, ograniczonej jedynie w art. 11
k.p.k., które to ograniczenia nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.
Dlatego też, wobec braku przesłanek do przyjęcia skargi kasacyjnej,
należało orzec o odmowie jej przyjęcia (art. 3989
§ 2 k.p.c.) i obciążyć powódkę
kosztami zastępstwa prawnego w postępowaniu kasacyjnym (art. 98 § 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 19 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski
w sprawie z powództwa A. K.
przeciwko H. Ć., H. K.,
K. R., E. W. i T. S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 lutego 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 6 grudnia 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania;
zasądza od powódki na rzecz pozwanego H. Ć.
kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) zł kosztów zastępstwa
prawnego w postępowaniu kasacyjnym; zasądza od powódki
na rzecz pozwanego T. S. kwotę 3.600 (trzy
tysiące sześćset) zł kosztów zastępstwa prawnego
w postępowaniu kasacyjnym.
2
UZASADNIENIE
Powódka dochodzi odszkodowania od członków uczelnianej komisji
dyscyplinarnej za orzeczenie wobec niej za dopuszczenie się plagiatu kary
dyscyplinarnej zwolnienia z pracy połączonego z zakazem przyjmowania do pracy
w zawodzie nauczycielskim w okresie trzech lat.
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny oddalił powództwo, uznając, że
uchybienie przez pozwanych przepisom proceduralnym w trakcie postępowania
dyscyplinarnego nie miało cech oczywistego i rażącego naruszenia prawa, a tylko
takie kwalifikowane uchybienia mogły być podstawą przypisania pozwanym
odpowiedzialności odszkodowawczej.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej powódka uznaje, że taki pogląd
Sądu jest bezzasadny, co czyni jej skargę oczywiście uzasadnioną, a ponadto
zgłasza do rozstrzygnięcia wątpliwość prawną, czy w sytuacji przedawnienia
karalność deliktu dyscyplinarnego, sąd cywilny może czynić przesłanką swoich
ustaleń okoliczności będące podstawą skazania w postępowaniu dyscyplinarnym.
Jeśli chodzi o pierwszą przyczynę wskazaną we wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej, to w podjętej w niniejszej sprawie uchwale z dnia 27 września 2012 r.
Sąd Najwyższy wyjaśnił m. in., że do przypisania członkom komisji dyscyplinarnej
odpowiedzialności cywilnej nie wystarczy stwierdzenie naruszenie przez nich prawa
przy prowadzeniu postępowania dyscyplinarnego w sposób rażący, lecz musi ono
mieć charakter kwalifikowany, elementarny i oczywisty. Sąd Apelacyjny, kierując się
tymi wskazaniami, uznał, że uchybienia proceduralne popełnione przez członków
komisji dyscyplinarnej nie maja takiego kwalifikowanego charakteru, a odmienna
ich ocena przez skarżącą nie pozwala na podzielenie poglądu, że ocena ta czyni jej
skargę kasacyjną uzasadnioną w stopni oczywistym.
Nie zachodzi też druga ze wskazanych przez powódkę przyczyn przyjęcia
jej skargi do rozpoznania. Ewentualne przedawnienie karalności deliktu
dyscyplinarnego nie wyłącza bowiem ustalenia przez sąd cywilny okoliczności,
które wskazywałyby fakt jego popełnienia. Taka możliwość prowadzenia ustaleń
3
wynika z autonomii procesowej sądu cywilnego, ograniczonej jedynie w art. 11
k.p.k., które to ograniczenia nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.
Dlatego też, wobec braku przesłanek do przyjęcia skargi kasacyjnej,
należało orzec o odmowie jej przyjęcia (art. 3989
§ 2 k.p.c.) i obciążyć powódkę
kosztami zastępstwa prawnego w postępowaniu kasacyjnym (art. 98 § 2 k.p.c.).