Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 52/14
POSTANOWIENIE
Dnia 13 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
w sprawie T. S.
skazanego z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 13 czerwca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 sierpnia 2013 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w .z dnia 12 lutego 2013 r.,
postanowił:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. B.
L. Kancelaria Adwokacka w G. kwotę
738,00 zł. (siedemset trzydzieści osiem złotych), w tym 23 %
VAT, za sporządzenie i wniesienie kasacji przez
obrońcę z urzędu;
3. obciążyć skazanego T. S. kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2013 r. w sprawie … 212/13,
wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 12 lutego 2013 r., wydany w sprawie …
166/11, którym również T. S. za czyn zakwalifikowany z art. 280 § 2 kk w zbiegu z
2
art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, na podstawie art. 280 §
2 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 64 § 2 kk skazany został na karę siedmiu lat
pozbawienia wolności, zmienił w ten sposób, że wyeliminował z opisu przypisanego
czynu ustalenie, że współsprawcy działali w sposób bezpośrednio zagrażający
życiu pokrzywdzonej i czyn ten zakwalifikował jako występek określony w art. 280 §
1 kk w zbiegu z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, a jako
podstawę prawną wymiaru kary przyjął art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z
art. 64 § 2 kk, utrzymując wyrok również w stosunku do tego oskarżonego w
pozostałej części.
Od powyższego wyroku Sądu Apelacyjnego, kasację na korzyść skazanego
T. S. wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie prawa, które mogło mieć
istotny wpływ na treść orzeczenia a mianowicie: naruszenie przepisów prawa
procesowego: - art. 438 punkt 2 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt 4 oraz w zw. z art. 6
k.p.k. poprzez pozbawienie możliwości oskarżonego obrony polegający na
oddaleniu wniosku obrony w zakresie przeprowadzenia dowodu wyłowienia kasetki
zawierającej zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonych skradzione przedmioty oraz
elementy ubrania należące do sprawcy; - art. 452 § 1 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt
4 k.p.k. poprzez zaniechanie prawidłowej samodzielnej analizy materiału
dowodowego zgromadzonego w sądzie I instancji polegającego na powtórzeniu
uzasadnienia Sądu Okręgowego w zakresie zgłoszonego przez obronę wniosku
dowodowego wyłowienia kasetki, którego przeprowadzenie byłoby kosztowne, lecz
jak wynika z materiału dowodowego możliwe, a które miałoby znaczny wpływ na
wynik sprawy co do jej istoty, a mianowicie ustalenia sprawcy zdarzenia; - art. 457
§ 1 i § 3 k.p.k. poprzez zaniechanie wykazanie w uzasadnieniu zaskarżonego
wyroku dlaczego zarzuty zgłoszone przez obrońcę w złożonej apelacji sąd uznał za
niezasadne przez co uniemożliwił kontrolę rozstrzygnięcia w szczególności w
odniesieniu do oceny dowodów prowadzących do oddalenia wniosku o
przeprowadzenie czynności zmierzających do wyłowienia kasetki” oraz
stwierdzając: „ponadto wskazuję na uchybienie zasadom przepisów art. 458 k.p.k.
w zw. z art. 399 k.p.k. oraz art. 6 k.p.k. poprzez zaniechanie pouczenia o możliwej
zmianie kwalifikacji prawnej zaskarżonego wyroku oraz uniemożliwienie rzetelnego
przygotowania się do obrony w postępowaniu odwoławczym”, wniósł o uchylenie
3
wyroków Sądów obu instancji i przekazanie sprawy T. S. Sądowi Okręgowego w G.
do ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o jej
oddalenia jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy T. S. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu art. 535 § 3
k.p.k., i jako taka została oddalona, natomiast T. S. został obciążony kosztami
sądowym postępowania kasacyjnego na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art.
518 k.p.k. Sporządzenie w niniejszej sprawie i wniesienie kasacji przez obrońcę z
urzędu uzasadniało zasądzenie na jego rzecz należnego wynagrodzenia.
Odnosząc się do zarzutów apelacji obrońcy uznać należy, że wszystkie one,
w istocie, sprowadzają się do kwestii nieprzeprowadzenia dowodu z „wyłowienia”
kasetki z zawartością rzeczy pochodzących z kradzieży. Jednak pierwszy z
zarzutów został tak sformułowany, że dotyczy on orzeczenia Sądu Okręgowego
jako sądu pierwszej instancji, co w kasacji jest niedopuszczalne, a obrońca we
wniesionej w tej sprawie apelacji, jak i oskarżony T. S. w piśmie procesowym –
„osobistej apelacji” i w toku rozprawy odwoławczej przed Sądem Apelacyjnym,
takiego wniosku nie złożyli. Z kolei, obrońca, w apelacji i jej uzasadnieniu,
formułując zarzuty naruszenia przepisów postępowania karnego – art. 7 k.p.k., art.
4 k.p.k. oraz art. 5 § 2 k.p.k., ograniczył się do stwierdzenia, że Sąd Okręgowy
bezzasadnie oddalał wnioski dowodowe w tym zakresie, kierując się „dążeniem do
oszczędności” (s. 3 uzasadnienia apelacji). Wobec takiej argumentacji Sąd
Apelacyjny nie miał się, w tym zakresie, do czego odnieść, jednak kwestii tego
dowodu poświęcił obszerne rozważania dotyczące okoliczności, których obrońca
nie zauważa nie tylko w uzasadnieniu apelacji, ale także w uzasadnieniu kasacji,
przekonująco wykazując, że z wypowiedzi biegłego i dalszych trafnych ustaleń
Sądu Okręgowego wynika, że takiego dowodu nie da się przeprowadzić, tym
bardziej jeżeli uwzględni się zmieniające się wyjaśnienia obu oskarżonych co do
tego jaki przedmiot miałby zostać wyłowiony (kasetka – skrzynka) i w którym
miejscu miał być on zatopiony.
4
Staranna lektura uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego prowadzi do ustalenia,
że Sąd ten odniósł się bardzo obszernie, w pełnym zakresie i przekonująco, do
wszystkich zarzutów bardzo syntetycznie ujętej apelacji oraz jej uzasadnienia.
Jeżeli natomiast chodzi o zarzut sformułowany w ostatnim akapicie przed
uzasadnieniem apelacji, to przede wszystkim zauważyć należy, że obrońca nawet
nie podejmuje próby wykazania, że nieuprzedzenie o możliwości zmiany kwalifikacji
prawnej czynu mogło, w rozumieniu art. 438 pkt 2 k.p.k., mieć wpływ na treść
orzeczenia. Tym bardziej, że była to zmiana na korzyść obu oskarżonych, ale
najistotniejsze dla takiej oceny jest, że konieczność takiej kwalifikacji wskazywał
obrońca T. S. w uzasadnieniu apelacji, a więc w ogóle nie może być mowy o braku
możliwości przygotowania obrony tego ówczesnego oskarżonego.
Wszystko to wskazuje, że Sąd Apelacyjny, ale także Sąd Okręgowy, w tej
sprawie, nie dopuściły się naruszenia wskazanych przez obrońcę w kasacji
przepisów postępowania karnego. Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy
orzekł jak w postanowieniu.