Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SW 63/14
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
w sprawie z protestu wyborczego G. P.
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 czerwca 2014 r.,
postanawia:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
UZASADNIENIE
G. P. w dniu 10 czerwca 2014 r. nadał na poczcie skierowany do Sądu
Najwyższego protest przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego,
przeprowadzonych w dniu 25 maja 2014 r., formułując w nim m.in. zarzut braku
proporcji między ilością oddanych głosów na kandydata a wyborem posła do
Parlamentu Europejskiego przez Państwową Komisją Wyborczą.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 14 akapitem 2. Traktatu o Unii Europejskiej (w wersji
uwzględniającej zmiany wprowadzone Traktatem z Lizbony: Dz.U. z 2004 r. Nr 90
poz. 864/30 ze zm.) w skład Parlamentu Europejskiego wchodzą przedstawiciele
obywateli Unii. Ich liczba nie przekracza siedmiuset pięćdziesięciu, nie licząc
2
przewodniczącego. Reprezentacja obywateli ma charakter degresywnie
proporcjonalny, z minimalnym progiem sześciu członków na Państwo
Członkowskie. Żadnemu Państwu Członkowskiemu nie można przyznać więcej niż
dziewięćdziesiąt sześć miejsc. Rada Europejska przyjmuje jednomyślnie, z
inicjatywy Parlamentu Europejskiego i po uzyskaniu jego zgody, decyzję
określającą skład Parlamentu Europejskiego, z poszanowaniem zasad, o których
mowa w akapicie pierwszym. Członkowie Parlamentu Europejskiego są wybierani
na pięcioletnią kadencję w powszechnych wyborach bezpośrednich, w głosowaniu
wolnym i tajnym.
Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 12 września 2006 r., w sprawie C-
145/04 (Królestwo Hiszpanii v. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej - ZOTSiS 2006/8-/I-7917) zajął stanowisko, że na obecnym etapie
rozwoju prawa wspólnotowego określenie osób, którym przysługuje prawo
głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego, należy do
kompetencji każdego państwa członkowskiego, pod warunkiem, że nie narusza ono
prawa wspólnotowego.
Sąd Najwyższy uznał, że zasada ta znajduje zastosowanie również po
wejściu w życie Traktatu lizbońskiego, co implikowało subsumpcję zarzutów
protestu wyborczego pod unormowania Kodeksu wyborczego. Zgodnie z art. 328
ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy (Dz.U. Nr 21, poz. 112 ze zm.)
wybory do Parlamentu Europejskiego są powszechne, równe, bezpośrednie i
proporcjonalne oraz odbywają się w głosowaniu tajnym. Stosownie do art. 338 tego
kodeksu w związku z art. 241 § 1 i 3 - protest przeciwko ważności wyborów wnosi
się na piśmie do Sądu Najwyższego w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyników
wyborów przez Państwową Komisję Wyborczą w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej, a wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty
oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty.
Art. 361 tego kodeksu stanowi, że Państwowa Komisja Wyborcza ogłasza w
Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, w formie obwieszczenia, oraz podaje
do publicznej wiadomości wyniki wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego. W
obwieszczeniu zamieszcza się informacje, o których mowa w art. 357 § 2 oraz art.
360 § 2 i 3.
3
W dniu 27 maja 2014 r. ukazało się w Dzienniku Ustaw pod pozycją 692
obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej o wynikach wyborów posłów do
Parlamentu Europejskiego, przeprowadzonych w dniu 25 maja 2014 r.
Siedmiodniowy termin do wniesienia protestu wyborczego do Sądu Najwyższego
mijał w dniu 3 czerwca 2014 r., natomiast G. P. nadał protest na poczcie w dniu 10
czerwca 2014., co wynika ze stempla pocztowego.
Sąd Najwyższy nadaje dalszy bieg wniesionemu protestowi wyborczemu
jedynie wówczas, gdy ten spełnia wymogi art. 241 § 3 w zw. z art. 82 § 1 Kodeksu,
zaś protest wniesiony przez G. P. wymogów tych nie spełnia, gdyż został wniesiony
po ustawowym terminie.
Stosownie do art. 243 § 1 Kodeksu wyborczego Sąd Najwyższy pozostawia
bez dalszego biegu protest wniesiony przez osobę do tego nieuprawnioną lub
niespełniający warunków określonych w art. 241. Niedopuszczalne jest
przywrócenie terminu do wniesienia protestu.
Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Najwyższy uznał, że
niespełniający warunków określonych w art. 241 protest należy pozostawić bez
dalszego biegu.

III SW 63/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia