Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KK 173/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)
SSN Michał Laskowski
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wełpa
w sprawie P. O.
obwinionej z art. 77 kw
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art 535 § 5 k.p.k.
w dniu 25 czerwca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść obwinionej
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w C.
z dnia 14 marca 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Rejonowemu w
C. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym kasacją wyrokiem nakazowym z dnia 14 czerwca 2014 r., Sąd
Rejonowy w C. uznał obwinioną P. O. za winną popełnienia wykroczenia opisanego
w art., 77 k.w. i na podstawie tego przepisu oraz art. 24 § 1 k.w. wymierzył jej za
ten czyn karę grzywny w kwocie 300 złotych.
2
Orzeczenie to nie zostało zaskarżone przez strony i uprawomocniło się w
dniu 2 kwietnia 2014 r.
Kasację od tego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze – na korzyść
obwinionej – wniósł Prokurator Generalny. Zarzucił on temu wyrokowi rażące i
mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa materialnego, a
mianowicie art. 77 k.w., polegające na wymierzeniu obwinionej na podstawie tego
przepisu kary grzywny w wysokości 300 zł, to jest w wymiarze przekraczającym
górną granicę kary grzywny przewidzianej za to wykroczenie.
W konkluzji kasacji Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w C. do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż Sąd
Rejonowy wymierzając obwinionej karę grzywny w rozmiarze 300 złotych, a zatem
przekraczającym określoną w ustawie sankcję, dopuścił się obrazy prawa
materialnego. Zgodnie z art. 77 k.w., opisane w tym przepisie wykroczenie
zagrożone jest karą grzywny do 250 złotych.
Z tych względów należało w zaskarżonej przez Prokuratora Generalnego części
wyrok uchylić i tylko w tym zakresie sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w C.
do ponownego rozpoznania. W świetle brzmienia art. 103 § 4 k.p.w. i art. 447 § 2
zdanie drugie k.p.k., który to przepis z mocy art. 109 k.p.w. w postępowaniach w
sprawach o wykroczenia stosuje się odpowiednio, nie budzi wątpliwości
dopuszczalność uchylenia wyroku wyłącznie w części dotyczącej
orzeczenia o karze, podczas gdy orzeczenie o winie nie zostało zaskarżone lub
zostało utrzymane w mocy.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.