II KK 179/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:15-07-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 179/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 lipca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Michał Laskowski
SSN Andrzej Stępka
Protokolant Anna Janczak
w sprawie J. P.
obwinionej z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 35 i § 86 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie
znaków i sygnałów drogowych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 lipca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w W.
z dnia 19 marca 2014 r.
uchyla zaskarżony wyrok zaoczny i na podstawie art. 5 § 1 pkt
8 k.p.w. umarza postępowanie w sprawie, a kosztami procesu
obciąża Skarb Państwa.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 1 lutego 2013 r., sygn. akt … 216/13, Sąd
Rejonowy w W. uznał J. P. za winną tego, że w dniu 10.12.2012 r. ok. godz. 12:30
w W., kierując pojazdem marki Volkswagen Sirocco o nr rej. […], ulicą N. nie
zastosowała się do znaku C-5 „nakaz jazdy prosto” oraz znaku P-4 „linia podwójna
ciągła” i skręciła w lewo w ulice K., tj. wykroczenia z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 35 i
§ 86 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych w zw. z art. 9
§ 1 k.w. i za to na podstawie art. 92 § 1 k.w. wymierzył jej karę grzywny w
wysokości 300 złotych.
Obwiniona od wyroku tego wniosła w terminie sprzeciw.
Zarządzeniem z dnia 14 lutego 2014 r. w sprawie wyznaczono termin
rozprawy głównej na dzień 19 marca 2014 r., wzywając obwinioną na jej termin.
Sprawę zarejestrowano pod nową sygnaturą - … 526/13, w związku z
przeniesieniem wyznaczonego sędziego do orzekania w III Wydziale Karnym Sądu
Rejonowego w W. Pomimo prawidłowego powiadomienia obwiniona J. P. nie
stawiła się na wyznaczony termin rozprawy, w związku z powyższym, po
przeprowadzeniu rozprawy zaocznie, na podstawie art. 71 § 4 k.p.w., wyrokiem
zaocznym z dnia 19 marca 2014 r., sygn. … 526/14, Sąd uznał obwinioną za winną
zarzuconego jej czynu stanowiącego wykroczenie z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 35 i §
86 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych i za to na
podstawie art. 92 § 1 k.w. w zw. z art. 24 § 1 k.w. wymierzył jej karę grzywny w
wysokości 300 złotych.
Wyrok ten nie został zaskarżony i uprawomocnił się bez postępowania
odwoławczego.
Prawomocny wyrok w całości, na korzyść obwinionej J. P., zaskarżył
Prokurator Generalny, który na podstawie art. 111 k.p.w., art. 526 § 1 k.p.k. oraz art.
537 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.w. wyrokowi temu zarzucił rażące naruszenie
prawa procesowego, tj. art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w. i art. 94 § 3 k.p.w. polegające na
rozpoznaniu sprawy na rozprawie głównej w dniu 19 marca 2014 r. i wydaniu
wyroku zaocznego, pomimo cofnięcia przez obwinioną w dniu 14 marca 2014 r.
wniesionego w terminie sprzeciwu od wyroku nakazowego z dnia 1 lutego 2014 r.,
sygn. akt … 216/13, który stał się prawomocny, co stanowi bezwzględną przyczynę
3
odwoławczą określoną w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. W konsekwencji tego zarzutu
Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku zaocznego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja wniesiona w sprawie przez Prokuratora Generalnego okazała się
oczywiście zasadna, a sformułowany w niej wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 94 § 3 k.p.w. wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono
sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, staje się prawomocny. Zgodnie zaś z treścią art.
94 § 1 k.p.w. w zw. z art. 506 § 5 k.p.k., sprzeciw może być cofnięty do czasu
rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej.
Z analizy akt sprawy wynika, iż obwiniona J. P. w dniu 14 marca 2014 r. w
biurze podawczym złożyła pismo o cofnięciu sprzeciwu wniesionego od wyroku
nakazowego w sprawie … 216/13, adresując go do V Wydziału Karnego (k. 46).
Skutkiem tego wyrok nakazowy z dnia 1 lutego 2013 r., zapadły w sprawie …
216/13, stał się prawomocny z dniem 14 marca 2014 r. Pismo obwinionej cofające
sprzeciw, mylnie zostało przekazane do IV Wydziału Karnego, skąd przekazano je
do III Wydziału Karnego do sprawy … 526/13. Z adnotacji na piśmie przewodnim
skierowanym do III Wydziału Karnego wynika, iż do Wydziału pismo dotarło w dniu
21 marca 2014 r. (k. 45).
Rozpoznanie przez Sąd Rejonowy w W. sprawy obwinionej J. P. na
prowadzonej w dniu 19 marca 2014 r. w trybie zaocznym rozprawie głównej i
wydanie wyroku zaocznego, mimo braku wiedzy, iż sprzeciw od wyroku
nakazowego został przez obwinioną cofnięty w dniu 14 marca 2014 r. i z tą datą
wyrok nakazowy stał się prawomocny, nastąpiło z naruszeniem treści art. 94 § 3
k.p.w. oraz art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w., zgodnie z którym prawomocne zakończenie
postępowania co do tego samego czynu obwinionego stanowi negatywną
przesłankę procesową, będąc jednocześnie, w myśl art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.,
uchybieniem stanowiącym bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia.
Mając powyższe na uwadze, należało wyeliminować zaskarżony wyrok
zaoczny z obrotu prawnego poprzez jego uchylenie i postępowanie w sprawie,
wszczęte w wyniku złożenia sprzeciwu, następnie skutecznie cofniętego, umorzyć
w oparciu o art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w., a kosztami procesu obciążyć Skarb Państwa.
4
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 lipca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Michał Laskowski
SSN Andrzej Stępka
Protokolant Anna Janczak
w sprawie J. P.
obwinionej z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 35 i § 86 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie
znaków i sygnałów drogowych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 lipca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w W.
z dnia 19 marca 2014 r.
uchyla zaskarżony wyrok zaoczny i na podstawie art. 5 § 1 pkt
8 k.p.w. umarza postępowanie w sprawie, a kosztami procesu
obciąża Skarb Państwa.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 1 lutego 2013 r., sygn. akt … 216/13, Sąd
Rejonowy w W. uznał J. P. za winną tego, że w dniu 10.12.2012 r. ok. godz. 12:30
w W., kierując pojazdem marki Volkswagen Sirocco o nr rej. […], ulicą N. nie
zastosowała się do znaku C-5 „nakaz jazdy prosto” oraz znaku P-4 „linia podwójna
ciągła” i skręciła w lewo w ulice K., tj. wykroczenia z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 35 i
§ 86 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych w zw. z art. 9
§ 1 k.w. i za to na podstawie art. 92 § 1 k.w. wymierzył jej karę grzywny w
wysokości 300 złotych.
Obwiniona od wyroku tego wniosła w terminie sprzeciw.
Zarządzeniem z dnia 14 lutego 2014 r. w sprawie wyznaczono termin
rozprawy głównej na dzień 19 marca 2014 r., wzywając obwinioną na jej termin.
Sprawę zarejestrowano pod nową sygnaturą - … 526/13, w związku z
przeniesieniem wyznaczonego sędziego do orzekania w III Wydziale Karnym Sądu
Rejonowego w W. Pomimo prawidłowego powiadomienia obwiniona J. P. nie
stawiła się na wyznaczony termin rozprawy, w związku z powyższym, po
przeprowadzeniu rozprawy zaocznie, na podstawie art. 71 § 4 k.p.w., wyrokiem
zaocznym z dnia 19 marca 2014 r., sygn. … 526/14, Sąd uznał obwinioną za winną
zarzuconego jej czynu stanowiącego wykroczenie z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 35 i §
86 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych i za to na
podstawie art. 92 § 1 k.w. w zw. z art. 24 § 1 k.w. wymierzył jej karę grzywny w
wysokości 300 złotych.
Wyrok ten nie został zaskarżony i uprawomocnił się bez postępowania
odwoławczego.
Prawomocny wyrok w całości, na korzyść obwinionej J. P., zaskarżył
Prokurator Generalny, który na podstawie art. 111 k.p.w., art. 526 § 1 k.p.k. oraz art.
537 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.w. wyrokowi temu zarzucił rażące naruszenie
prawa procesowego, tj. art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w. i art. 94 § 3 k.p.w. polegające na
rozpoznaniu sprawy na rozprawie głównej w dniu 19 marca 2014 r. i wydaniu
wyroku zaocznego, pomimo cofnięcia przez obwinioną w dniu 14 marca 2014 r.
wniesionego w terminie sprzeciwu od wyroku nakazowego z dnia 1 lutego 2014 r.,
sygn. akt … 216/13, który stał się prawomocny, co stanowi bezwzględną przyczynę
3
odwoławczą określoną w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. W konsekwencji tego zarzutu
Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku zaocznego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja wniesiona w sprawie przez Prokuratora Generalnego okazała się
oczywiście zasadna, a sformułowany w niej wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 94 § 3 k.p.w. wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono
sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, staje się prawomocny. Zgodnie zaś z treścią art.
94 § 1 k.p.w. w zw. z art. 506 § 5 k.p.k., sprzeciw może być cofnięty do czasu
rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej.
Z analizy akt sprawy wynika, iż obwiniona J. P. w dniu 14 marca 2014 r. w
biurze podawczym złożyła pismo o cofnięciu sprzeciwu wniesionego od wyroku
nakazowego w sprawie … 216/13, adresując go do V Wydziału Karnego (k. 46).
Skutkiem tego wyrok nakazowy z dnia 1 lutego 2013 r., zapadły w sprawie …
216/13, stał się prawomocny z dniem 14 marca 2014 r. Pismo obwinionej cofające
sprzeciw, mylnie zostało przekazane do IV Wydziału Karnego, skąd przekazano je
do III Wydziału Karnego do sprawy … 526/13. Z adnotacji na piśmie przewodnim
skierowanym do III Wydziału Karnego wynika, iż do Wydziału pismo dotarło w dniu
21 marca 2014 r. (k. 45).
Rozpoznanie przez Sąd Rejonowy w W. sprawy obwinionej J. P. na
prowadzonej w dniu 19 marca 2014 r. w trybie zaocznym rozprawie głównej i
wydanie wyroku zaocznego, mimo braku wiedzy, iż sprzeciw od wyroku
nakazowego został przez obwinioną cofnięty w dniu 14 marca 2014 r. i z tą datą
wyrok nakazowy stał się prawomocny, nastąpiło z naruszeniem treści art. 94 § 3
k.p.w. oraz art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w., zgodnie z którym prawomocne zakończenie
postępowania co do tego samego czynu obwinionego stanowi negatywną
przesłankę procesową, będąc jednocześnie, w myśl art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.,
uchybieniem stanowiącym bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia.
Mając powyższe na uwadze, należało wyeliminować zaskarżony wyrok
zaoczny z obrotu prawnego poprzez jego uchylenie i postępowanie w sprawie,
wszczęte w wyniku złożenia sprzeciwu, następnie skutecznie cofniętego, umorzyć
w oparciu o art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w., a kosztami procesu obciążyć Skarb Państwa.
4