III KK 179/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III K 574/08 III Ko 1475/12 IV K 653/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 179/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 lipca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Przemysław Kalinowski
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
w sprawie A. Ż.
w przedmiocie wydania wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 kpk
w dniu 8 lipca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 11 października 2013 r., utrzymującego w
mocy wyrok łączny Sądu Rejonowego w L.
z dnia 28 maja 2013 r.;
uchyla zaskarżony wyrok w części utrzymującej nim w mocy
wyrok łączny Sądu Rejonowego w L. w zakresie orzeczenia o
karze łącznej grzywny i sprawę w tym zakresie przekazuje do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w L.
UZASADNIENIE
2
Sąd Rejonowy w L. wyrokiem łącznym z dnia 28 maja 2013 r. połączył
skazania A. Ż. prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego z dnia 19 lutego 2009 r., sygn. III K 574/08, za czyny:
a) z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12
k.k., popełniony w okresie od 31 stycznia 2007 r. do 31 maja 2008 r.;
b) z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12
k.k., popełniony w okresie od 1 marca 2008 r. do 31 sierpnia 2008 r.,
co do których przyjęto, że tworzą ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k.
i na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.
oraz art. 33 § 2 k.k. wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę
w wysokości 60 stawek dziennych w kwocie po 20 zł stawka; na podstawie art.
69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia
wolności warunkowo zawieszono na okres próby 5 lat z oddaniem pod dozór
kuratora; zaś postanowieniem z dnia 11 września 2012 r., sygn. III Ko 1475/12,
zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności;
2. Sądu Rejonowego z dnia 17 czerwca 2009 r., sygn. IV K 653/08, za czyn z art.
280 § 1 k.k., popełniony w dniu 4 lipca 2008 r., na podstawie art. 280 § 1 k.k. i
art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierzono karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności
oraz grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych w kwocie po 10 zł stawka;
- i na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 33 § 3 k.k. w zw. z
art. 569 § 1 k.p.k. wymierzył A. Ż. karę łączną 4 lat pozbawienia wolności i
grzywny w wymiarze 170 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki
na kwotę 10 zł.
Wyrok ten zaskarżył osobiście apelacją skazany, podnosząc rażącą
niewspółmierność kary łącznej i wnosząc o jej złagodzenie poprzez zastosowanie
zasady pełnej absorpcji
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 11 października 2013 r., utrzymał w mocy
wyrok łączny, uznając apelację skazanego za oczywiście bezzasadną.
Od tego wyroku kasację wniósł Prokurator Generalny. Zaskarżając wyrok w
części orzeczenia o karze na korzyść A. Ż., zarzucił rażące i mające wpływ na treść
wyroku naruszenie przepisów prawa procesowego - art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art.
457 § 3 k.p.k. i art. 440 k.p.k., polegające na dokonaniu nienależytej kontroli
3
odwoławczej i utrzymaniu w mocy, rażąco niesprawiedliwego wyroku sądu I
instancji, wydanego z naruszeniem przepisów prawa materialnego, tj. art. 86 § 1
k.k., wskutek wadliwego orzeczenia wobec A. Ż. kary łącznej grzywny w wymiarze
170 stawek dziennych po 10 zł każda, w sytuacji gdy Sąd był uprawniony jedynie
do orzeczenia kary grzywny w wysokości do 110 stawek dziennych. W konkluzji
skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego w części
utrzymującej nim w mocy wyrok Sądu Rejonowego w zakresie orzeczenia o karze
łącznej grzywny i przekazanie sprawy w tym zakresie temuż Sądowi Okręgowemu
do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym.
Przepis art. 86 § 1 k.k. wyznacza dolną i górną granicę kary łącznej, możliwą
do orzeczenia na podstawie uprzednio orzeczonych kar jednostkowych.
W realiach sprawy orzekając karę łączną grzywny można ją było orzec w
wysokości maksymalnej do 110 stawek dziennych. Sąd Okręgowy, rozpoznając
apelację skazanego, nie dostrzegł, że Sąd I instancji rażąco naruszył art. 86 § 1 k.k.,
bowiem orzekł karę łączną grzywny w wysokości 170 stawek dziennych. Skarżący
trafnie zarzuca, że Sąd odwoławczy dokonał wadliwej kontroli zaskarżonego
wyroku, nie dostrzegając, iż Sąd I instancji już w pisemnym uzasadnieniu swego
orzeczenia zauważył swój błąd w zakresie wadliwie orzeczonej wysokości kary
łącznej grzywny.
W sytuacji gdy zaskarżone orzeczenie zostało wydane z rażącym i mającym
istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia naruszeniem przepisu prawa materialnego,
tj. art. 86 § 1 k.k., konieczne było uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 lipca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Przemysław Kalinowski
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
w sprawie A. Ż.
w przedmiocie wydania wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 kpk
w dniu 8 lipca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 11 października 2013 r., utrzymującego w
mocy wyrok łączny Sądu Rejonowego w L.
z dnia 28 maja 2013 r.;
uchyla zaskarżony wyrok w części utrzymującej nim w mocy
wyrok łączny Sądu Rejonowego w L. w zakresie orzeczenia o
karze łącznej grzywny i sprawę w tym zakresie przekazuje do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w L.
UZASADNIENIE
2
Sąd Rejonowy w L. wyrokiem łącznym z dnia 28 maja 2013 r. połączył
skazania A. Ż. prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego z dnia 19 lutego 2009 r., sygn. III K 574/08, za czyny:
a) z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12
k.k., popełniony w okresie od 31 stycznia 2007 r. do 31 maja 2008 r.;
b) z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12
k.k., popełniony w okresie od 1 marca 2008 r. do 31 sierpnia 2008 r.,
co do których przyjęto, że tworzą ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k.
i na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.
oraz art. 33 § 2 k.k. wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę
w wysokości 60 stawek dziennych w kwocie po 20 zł stawka; na podstawie art.
69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia
wolności warunkowo zawieszono na okres próby 5 lat z oddaniem pod dozór
kuratora; zaś postanowieniem z dnia 11 września 2012 r., sygn. III Ko 1475/12,
zarządzono wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności;
2. Sądu Rejonowego z dnia 17 czerwca 2009 r., sygn. IV K 653/08, za czyn z art.
280 § 1 k.k., popełniony w dniu 4 lipca 2008 r., na podstawie art. 280 § 1 k.k. i
art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierzono karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności
oraz grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych w kwocie po 10 zł stawka;
- i na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 33 § 3 k.k. w zw. z
art. 569 § 1 k.p.k. wymierzył A. Ż. karę łączną 4 lat pozbawienia wolności i
grzywny w wymiarze 170 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki
na kwotę 10 zł.
Wyrok ten zaskarżył osobiście apelacją skazany, podnosząc rażącą
niewspółmierność kary łącznej i wnosząc o jej złagodzenie poprzez zastosowanie
zasady pełnej absorpcji
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 11 października 2013 r., utrzymał w mocy
wyrok łączny, uznając apelację skazanego za oczywiście bezzasadną.
Od tego wyroku kasację wniósł Prokurator Generalny. Zaskarżając wyrok w
części orzeczenia o karze na korzyść A. Ż., zarzucił rażące i mające wpływ na treść
wyroku naruszenie przepisów prawa procesowego - art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art.
457 § 3 k.p.k. i art. 440 k.p.k., polegające na dokonaniu nienależytej kontroli
3
odwoławczej i utrzymaniu w mocy, rażąco niesprawiedliwego wyroku sądu I
instancji, wydanego z naruszeniem przepisów prawa materialnego, tj. art. 86 § 1
k.k., wskutek wadliwego orzeczenia wobec A. Ż. kary łącznej grzywny w wymiarze
170 stawek dziennych po 10 zł każda, w sytuacji gdy Sąd był uprawniony jedynie
do orzeczenia kary grzywny w wysokości do 110 stawek dziennych. W konkluzji
skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego w części
utrzymującej nim w mocy wyrok Sądu Rejonowego w zakresie orzeczenia o karze
łącznej grzywny i przekazanie sprawy w tym zakresie temuż Sądowi Okręgowemu
do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym.
Przepis art. 86 § 1 k.k. wyznacza dolną i górną granicę kary łącznej, możliwą
do orzeczenia na podstawie uprzednio orzeczonych kar jednostkowych.
W realiach sprawy orzekając karę łączną grzywny można ją było orzec w
wysokości maksymalnej do 110 stawek dziennych. Sąd Okręgowy, rozpoznając
apelację skazanego, nie dostrzegł, że Sąd I instancji rażąco naruszył art. 86 § 1 k.k.,
bowiem orzekł karę łączną grzywny w wysokości 170 stawek dziennych. Skarżący
trafnie zarzuca, że Sąd odwoławczy dokonał wadliwej kontroli zaskarżonego
wyroku, nie dostrzegając, iż Sąd I instancji już w pisemnym uzasadnieniu swego
orzeczenia zauważył swój błąd w zakresie wadliwie orzeczonej wysokości kary
łącznej grzywny.
W sytuacji gdy zaskarżone orzeczenie zostało wydane z rażącym i mającym
istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia naruszeniem przepisu prawa materialnego,
tj. art. 86 § 1 k.k., konieczne było uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.