I UZ 10/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I UZ 10/14
POSTANOWIENIE
Dnia 20 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z odwołania P. B. właściciela Piekarni w D.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.
z udziałem zainteresowanych: D. M., B. N., D. D., D. L., R. K., W. W., T. D.
o ustalenie podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i
ubezpieczenia zdrowotne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 sierpnia 2014 r.,
zażalenia P. B. właściciela Piekarni w D.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 31 marca 2014 r.
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 31 marca 2014 r. Sąd Apelacyjny, Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych odrzucił skargę kasacyjną P. B. właściciela Piekarni w
D. od wyroku tego Sądu z dnia 8 stycznia 2014 r. jako niedopuszczalną ze względu
na wartość przedmiotu zaskarżenia.
W zażaleniu ubezpieczonego zarzucono naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c.
przez niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu niedopuszczalności
skargi kasacyjnej „w sprawie dotyczącej objęcia obowiązkiem ubezpieczenia
2
społecznego”, podnosząc, że stwierdzenie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
obowiązku zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne od przychodów z tytułu
wypłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oznacza objęcie pracownika
obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym. Pogląd ten miało wspierać powołanie
się na wyroki Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2012 r., I UK 140/12 (OSNP
2013 nr 13-14, poz. 160) i z dnia 20 czerwca 2012 r., I UK 140/12 (OSNP 2013 nr
13-14, poz. 160), „w których” rozpoznano skargę w sprawie, w której wartość
przedmiotu zaskarżenia nie przekraczała 10.000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Spór o zaliczenie do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne
i ubezpieczenie zdrowotne wartości bonów towarowych wydanych pracownikom
przez pracodawcę (płatnika składek) nie jest sprawą o objęcie ubezpieczeniem,
lecz o prawo majątkowe, którego wartość wyznacza kwota naliczanych przez organ
rentowy składek. W sprawie tego rodzaju dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy
od wartości przedmiotu zaskarżenia (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z
dnia 22 lipca 2009 r., I UZ 25/09 niepubl. i z dnia 7 kwietnia 2010 r., I UZ 8/10
niepubl.).
Wprawdzie kwestią niejednolicie rozstrzyganą w orzecznictwie Sądu
Najwyższego był sposób liczenia wartości przedmiotu zaskarżenia przy wielości
zainteresowanych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia z dnia 20 czerwca 2012 r.,
I UK 140/12), lecz ostatecznie w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego z dnia 12 czerwca 2014 r., II UZP 1/14 (nie publ.) rozstrzygnięto, że w
razie objęcia jednym wyrokiem wielu decyzji ustalających płatnikowi składek
(pracodawcy) i wskazanym w tych decyzjach pracownikom, podstawę wymiaru
składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne wartość przedmiotu zaskarżenia
skargą kasacyjną oznacza się odrębnie względem każdego ubezpieczonego
pracownika (art. 19 § 2 w związku z art. 3984
§ 3 k.p.c.).
Przedmiot rozpoznania wyrokiem z dnia 8 stycznia 2014 r. obejmował
zobowiązanie skarżącego, jako płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i
ubezpieczenie zdrowotne D. M., B. N., D. D., D. L., R. K., W. W. i T. D. z tytułu ich
3
zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, do uwzględnienia w podstawie ich
wymiaru wartości wypłaconych świadczeń socjalnych, przy czym żądane kwoty od
poszczególnych pracowników nie przekraczały kwoty 10.000 zł.
Uwzględniając to, Sąd Najwyższy zażalenie oddalił (art. 39814
w związku z
art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z odwołania P. B. właściciela Piekarni w D.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.
z udziałem zainteresowanych: D. M., B. N., D. D., D. L., R. K., W. W., T. D.
o ustalenie podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i
ubezpieczenia zdrowotne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 sierpnia 2014 r.,
zażalenia P. B. właściciela Piekarni w D.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 31 marca 2014 r.
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 31 marca 2014 r. Sąd Apelacyjny, Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych odrzucił skargę kasacyjną P. B. właściciela Piekarni w
D. od wyroku tego Sądu z dnia 8 stycznia 2014 r. jako niedopuszczalną ze względu
na wartość przedmiotu zaskarżenia.
W zażaleniu ubezpieczonego zarzucono naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c.
przez niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu niedopuszczalności
skargi kasacyjnej „w sprawie dotyczącej objęcia obowiązkiem ubezpieczenia
2
społecznego”, podnosząc, że stwierdzenie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
obowiązku zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne od przychodów z tytułu
wypłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oznacza objęcie pracownika
obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym. Pogląd ten miało wspierać powołanie
się na wyroki Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2012 r., I UK 140/12 (OSNP
2013 nr 13-14, poz. 160) i z dnia 20 czerwca 2012 r., I UK 140/12 (OSNP 2013 nr
13-14, poz. 160), „w których” rozpoznano skargę w sprawie, w której wartość
przedmiotu zaskarżenia nie przekraczała 10.000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Spór o zaliczenie do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne
i ubezpieczenie zdrowotne wartości bonów towarowych wydanych pracownikom
przez pracodawcę (płatnika składek) nie jest sprawą o objęcie ubezpieczeniem,
lecz o prawo majątkowe, którego wartość wyznacza kwota naliczanych przez organ
rentowy składek. W sprawie tego rodzaju dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy
od wartości przedmiotu zaskarżenia (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z
dnia 22 lipca 2009 r., I UZ 25/09 niepubl. i z dnia 7 kwietnia 2010 r., I UZ 8/10
niepubl.).
Wprawdzie kwestią niejednolicie rozstrzyganą w orzecznictwie Sądu
Najwyższego był sposób liczenia wartości przedmiotu zaskarżenia przy wielości
zainteresowanych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia z dnia 20 czerwca 2012 r.,
I UK 140/12), lecz ostatecznie w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego z dnia 12 czerwca 2014 r., II UZP 1/14 (nie publ.) rozstrzygnięto, że w
razie objęcia jednym wyrokiem wielu decyzji ustalających płatnikowi składek
(pracodawcy) i wskazanym w tych decyzjach pracownikom, podstawę wymiaru
składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne wartość przedmiotu zaskarżenia
skargą kasacyjną oznacza się odrębnie względem każdego ubezpieczonego
pracownika (art. 19 § 2 w związku z art. 3984
§ 3 k.p.c.).
Przedmiot rozpoznania wyrokiem z dnia 8 stycznia 2014 r. obejmował
zobowiązanie skarżącego, jako płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i
ubezpieczenie zdrowotne D. M., B. N., D. D., D. L., R. K., W. W. i T. D. z tytułu ich
3
zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, do uwzględnienia w podstawie ich
wymiaru wartości wypłaconych świadczeń socjalnych, przy czym żądane kwoty od
poszczególnych pracowników nie przekraczały kwoty 10.000 zł.
Uwzględniając to, Sąd Najwyższy zażalenie oddalił (art. 39814
w związku z
art. 3941
§ 3 k.p.c.).