II UZ 45/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-11-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 45/14
POSTANOWIENIE
Dnia 28 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z wniosku P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki
komandytowej z siedzibą w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanego M. Ć.
o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia społecznego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 sierpnia 2014 r.,
zażalenia organu rentowego od wyrok Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 18 grudnia 2013 r.,
przekazuje zażalenie Sądowi Apelacyjnemu do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2013 r. Sąd Najwyższy uchylił wyrok
Sądu Apelacyjnego, Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 sierpnia
2012 r., którym uchylono wyrok Sądu Okręgowego, Sądu Ubezpieczeń
Społecznych w W. z dnia 19 lipca 2011 r. oraz poprzedzającą go decyzję Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych, z dnia 21 czerwca 2010 r. i przekazano do ponownego
rozpoznania organowi rentowemu sprawę w przedmiocie podlegania przez M. Ć.
obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnika P. Spółki z o.o., Sp.k.
w okresie od dnia 8 marca 2006 r. do dnia 7 marca 2007 r.
2
Ponownie rozpoznając sprawę, Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 18 grudnia
2013 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w punkcie I i oddalił odwołanie spółki P.,
zasądzając jednocześnie od niej na rzecz organu rentowego kwotę 240 zł tytułem
zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym przed
Sądem Najwyższym i w postępowaniu apelacyjnym.
Organ rentowy wniósł zażalenie, w którym zarzucił „brak zmiany wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 18 grudnia 2013 r. punktu 2 wyroku Sądu Okręgowego w
W. z dnia 19 lipca 2011 r. poprzez oddalenie wniosku spółki w przedmiocie kosztów
zastępstwa procesowego w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji”,
wnosząc o oddalenie wniosku spółki o zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego w
postępowaniu przed Sądem Okręgowym oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów
zastępstwa prawnego w postępowaniu zażaleniowym według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na podstawie art. 1 pkt 39 lit. a) ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie
ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr
233, poz. 1381; dalej „ustawa zmieniająca”) z dniem 3 maja 2012 r. uchylono
art. 3941
§ 1 pkt 2, w którym przewidziane było zażalenie do Sądu Najwyższego na
postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były
przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Sąd Najwyższy nie jest już
sądem właściwym do rozstrzygania w tym przedmiocie, zatem zażalenie organu
rentowego zostało skierowane do niewłaściwego sądu.
Istniejącą rozbieżność w wykładni przepisów postępowania, która wyrażała
się w zajmowanym przez Sąd Najwyższy stanowisku, że środek odwoławczy
skierowany do niewłaściwego sądu jest niedopuszczalny i podlega odrzuceniu oraz
w stanowisku przeciwnym, o braku podstaw do odrzucenia środka odwoławczego z
powodu takiego uchybienia, została rozstrzygnięta w uchwale składu siedmiu
sędziów Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2013 r., III CZP 91/12 (OSNC 2013 nr
10, poz. 112), w której zaprezentowany został - podzielany przez skład orzekający
w niniejszej sprawie - pogląd, iż sąd niewłaściwy, do którego skierowano zażalenie,
przekazuje je do rozpoznania sądowi właściwemu.
3
Uwzględniając, że na postanowienia Sądu drugiej instancji w przedmiocie
zwrotu kosztów procesu przysługuje zażalenie do innego składu tego sądu
(por. 3942
§ 1 w brzemieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy zmieniającej), na
podstawie art. 200 § 1 w związku z art. 391 § 1 i art. 397 § 2 k.p.c. i art. 3941
§ 3 i
art. 39821
orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z wniosku P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki
komandytowej z siedzibą w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanego M. Ć.
o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia społecznego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 sierpnia 2014 r.,
zażalenia organu rentowego od wyrok Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 18 grudnia 2013 r.,
przekazuje zażalenie Sądowi Apelacyjnemu do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2013 r. Sąd Najwyższy uchylił wyrok
Sądu Apelacyjnego, Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 sierpnia
2012 r., którym uchylono wyrok Sądu Okręgowego, Sądu Ubezpieczeń
Społecznych w W. z dnia 19 lipca 2011 r. oraz poprzedzającą go decyzję Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych, z dnia 21 czerwca 2010 r. i przekazano do ponownego
rozpoznania organowi rentowemu sprawę w przedmiocie podlegania przez M. Ć.
obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnika P. Spółki z o.o., Sp.k.
w okresie od dnia 8 marca 2006 r. do dnia 7 marca 2007 r.
2
Ponownie rozpoznając sprawę, Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 18 grudnia
2013 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w punkcie I i oddalił odwołanie spółki P.,
zasądzając jednocześnie od niej na rzecz organu rentowego kwotę 240 zł tytułem
zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym przed
Sądem Najwyższym i w postępowaniu apelacyjnym.
Organ rentowy wniósł zażalenie, w którym zarzucił „brak zmiany wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 18 grudnia 2013 r. punktu 2 wyroku Sądu Okręgowego w
W. z dnia 19 lipca 2011 r. poprzez oddalenie wniosku spółki w przedmiocie kosztów
zastępstwa procesowego w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji”,
wnosząc o oddalenie wniosku spółki o zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego w
postępowaniu przed Sądem Okręgowym oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów
zastępstwa prawnego w postępowaniu zażaleniowym według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na podstawie art. 1 pkt 39 lit. a) ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie
ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr
233, poz. 1381; dalej „ustawa zmieniająca”) z dniem 3 maja 2012 r. uchylono
art. 3941
§ 1 pkt 2, w którym przewidziane było zażalenie do Sądu Najwyższego na
postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były
przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Sąd Najwyższy nie jest już
sądem właściwym do rozstrzygania w tym przedmiocie, zatem zażalenie organu
rentowego zostało skierowane do niewłaściwego sądu.
Istniejącą rozbieżność w wykładni przepisów postępowania, która wyrażała
się w zajmowanym przez Sąd Najwyższy stanowisku, że środek odwoławczy
skierowany do niewłaściwego sądu jest niedopuszczalny i podlega odrzuceniu oraz
w stanowisku przeciwnym, o braku podstaw do odrzucenia środka odwoławczego z
powodu takiego uchybienia, została rozstrzygnięta w uchwale składu siedmiu
sędziów Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2013 r., III CZP 91/12 (OSNC 2013 nr
10, poz. 112), w której zaprezentowany został - podzielany przez skład orzekający
w niniejszej sprawie - pogląd, iż sąd niewłaściwy, do którego skierowano zażalenie,
przekazuje je do rozpoznania sądowi właściwemu.
3
Uwzględniając, że na postanowienia Sądu drugiej instancji w przedmiocie
zwrotu kosztów procesu przysługuje zażalenie do innego składu tego sądu
(por. 3942
§ 1 w brzemieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy zmieniającej), na
podstawie art. 200 § 1 w związku z art. 391 § 1 i art. 397 § 2 k.p.c. i art. 3941
§ 3 i
art. 39821
orzeczono jak w sentencji.