III KZ 72/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KZ 92/08 IV KZ 52/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 72/14
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie A. M.
skazanego z art. 158 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 23 października 2014 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Karnego
Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 sierpnia 2014 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
A. M. skazany został w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Okręgowego w
G. z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. … 359/12.
W dniu 21 maja 2014 r. do Sądu Apelacyjnego wpłynęło pismo skazanego
zawierające wniosek o wznowienie powyższego postępowania. Skazany wniósł
następnie o wyznaczenie obrońcy z urzędu w celu sporządzenia wniosku.
Wyznaczona obrońca z urzędu w opinii z dnia 3 lipca 2014 r. stwierdziła, iż
nie znajduje podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania. W
dniu 7 lipca 2014 r. wezwano A. M. do uzupełnienia w terminie 7 dni formalnego
2
braku jego wniosku o wznowienie postępowania. Wezwanie to dotyczyło usunięcia
braku formalnego przez sporządzenie i podpisanie wniosku o wznowienie przez
adwokata. Zarządzenie o wezwaniu do usunięcia braku doręczono skazanemu
wraz z opinią obrońcy z urzędu w dniu 9 lipca 2014 r.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku skazanego
wobec nieuzupełnienia braku.
W zażaleniu skazany podniósł, że sąd niewłaściwie ocenił przedstawione
przez niego we wniosku okoliczności związane z osobami sporządzającymi w jego
sprawie opinię psychiatryczną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Wniosek o wznowienie postępowania powinien
być sporządzony i podpisany przez adwokata. W orzecznictwie i piśmiennictwie
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacki. Interpretacja słowa „powinien” jest jednolita i uznaje się to
słowo jako równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji nakazu
zawartego w omawianym przepisie. Wyznaczony dla A. M. obrońca z urzędu
skierował do sądu pismo, w którym przedstawił argumenty, które jego zdaniem nie
uzasadniają złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Analiza stanowiska
obrońcy prowadzi do wniosku, że należycie wywiązał się z nałożonego nań
obowiązku. Wyznaczenie obrońcy z urzędu spełniło wymóg rzetelnego procesu. W
ramach standardów tego procesu nie można jednak gwarantować dokonywania
przez obrońców tylko takich czynności, które są zgodne z poglądami
wnioskodawców. Sąd nie może przy tym wyznaczać kolejnych obrońców z urzędu,
aż do uzyskania przez wnioskodawcę oczekiwanego przez niego efektu. (zob. m.
in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KZ 52/08, R-
OSNKW z 2008 r., poz. 1711; z dnia 17 września 2008 r., III KZ 92/08, R-OSNKW z
2008 r., poz. 1872).
Skazany mógł zatem, po otrzymaniu wezwania do usunięcia braku, sam
ustanowić adwokata w celu sporządzenia i podpisania takiego wniosku. Fakt, że nie
uczynił tego, nie uzupełniając braku powoduje, że zaskarżone zarządzenie jest
zasadne i jako takie utrzymane zostało w mocy. Okoliczności faktyczne i dowodowe
3
przedstawiane w zażaleniu nie mogą być rozpoznawane wobec faktu, że wniosku o
wznowienie nie sporządził i nie podpisał adwokat.
Na marginesie tylko można dodać, że także obecnie skazany może
ustanowić obrońcę z wyboru w celu sporządzenia i podpisania wniosku o
wznowienie postępowania.
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie A. M.
skazanego z art. 158 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 23 października 2014 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Karnego
Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 sierpnia 2014 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
A. M. skazany został w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Okręgowego w
G. z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. … 359/12.
W dniu 21 maja 2014 r. do Sądu Apelacyjnego wpłynęło pismo skazanego
zawierające wniosek o wznowienie powyższego postępowania. Skazany wniósł
następnie o wyznaczenie obrońcy z urzędu w celu sporządzenia wniosku.
Wyznaczona obrońca z urzędu w opinii z dnia 3 lipca 2014 r. stwierdziła, iż
nie znajduje podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania. W
dniu 7 lipca 2014 r. wezwano A. M. do uzupełnienia w terminie 7 dni formalnego
2
braku jego wniosku o wznowienie postępowania. Wezwanie to dotyczyło usunięcia
braku formalnego przez sporządzenie i podpisanie wniosku o wznowienie przez
adwokata. Zarządzenie o wezwaniu do usunięcia braku doręczono skazanemu
wraz z opinią obrońcy z urzędu w dniu 9 lipca 2014 r.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku skazanego
wobec nieuzupełnienia braku.
W zażaleniu skazany podniósł, że sąd niewłaściwie ocenił przedstawione
przez niego we wniosku okoliczności związane z osobami sporządzającymi w jego
sprawie opinię psychiatryczną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Wniosek o wznowienie postępowania powinien
być sporządzony i podpisany przez adwokata. W orzecznictwie i piśmiennictwie
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacki. Interpretacja słowa „powinien” jest jednolita i uznaje się to
słowo jako równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji nakazu
zawartego w omawianym przepisie. Wyznaczony dla A. M. obrońca z urzędu
skierował do sądu pismo, w którym przedstawił argumenty, które jego zdaniem nie
uzasadniają złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Analiza stanowiska
obrońcy prowadzi do wniosku, że należycie wywiązał się z nałożonego nań
obowiązku. Wyznaczenie obrońcy z urzędu spełniło wymóg rzetelnego procesu. W
ramach standardów tego procesu nie można jednak gwarantować dokonywania
przez obrońców tylko takich czynności, które są zgodne z poglądami
wnioskodawców. Sąd nie może przy tym wyznaczać kolejnych obrońców z urzędu,
aż do uzyskania przez wnioskodawcę oczekiwanego przez niego efektu. (zob. m.
in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KZ 52/08, R-
OSNKW z 2008 r., poz. 1711; z dnia 17 września 2008 r., III KZ 92/08, R-OSNKW z
2008 r., poz. 1872).
Skazany mógł zatem, po otrzymaniu wezwania do usunięcia braku, sam
ustanowić adwokata w celu sporządzenia i podpisania takiego wniosku. Fakt, że nie
uczynił tego, nie uzupełniając braku powoduje, że zaskarżone zarządzenie jest
zasadne i jako takie utrzymane zostało w mocy. Okoliczności faktyczne i dowodowe
3
przedstawiane w zażaleniu nie mogą być rozpoznawane wobec faktu, że wniosku o
wznowienie nie sporządził i nie podpisał adwokat.
Na marginesie tylko można dodać, że także obecnie skazany może
ustanowić obrońcę z wyboru w celu sporządzenia i podpisania wniosku o
wznowienie postępowania.