II CZ 66/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-12-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 66/14
POSTANOWIENIE
Dnia 6 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSA Barbara Trębska
ze skargi J. B. i D. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego zarządzenia Sądu
Rejonowego w K. z dnia 22 lutego 2011 r.,
wydanego w sprawie z powództwa J. B. i D. B.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "N." w G.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 listopada 2014 r.,
zażalenia powodów (skarżących)
na postanowienie Sądu Rejonowego w Ś.
VI Zamiejscowy Wydział Cywilny w K.
z dnia 8 października 2013 r.
odrzuca zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 8 października 2013 r. Sąd Rejonowy w Ś. odrzucił
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia złożoną
osobiście przez powodów D. B. i J. B., wskazując że skarga została wniesiona z
naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c.
Postanowieniem z dnia 31 marca 2014 r. Sąd Rejonowy sprostował
powyższe postanowienie w ten sposób, że w miejsce stwierdzenia „prawomocnego
orzeczenia w sprawie … 179/10” wpisał „prawomocnego zarządzenia z dnia
22 lutego 2011 r. o zwrocie pozwu w sprawie … 179/10”.
Postanowienie Sądu Rejonowego zostało zaskarżone przez powodów
zażaleniem, które sporządzili osobiście.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych, i dotyczy ono
także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem
Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Ustanowiony w tym
przepisie przymus adwokacko-radcowski dotyczy każdego postępowania przed
Sądem Najwyższym, a więc także zainicjowanego skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądowego oraz toczącego się
w jego ramach postępowania wywołanego wniesieniem zażalenia
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2013 r., I CZ 19/13, nie publ.
i z dnia 25 lipca 2013 r., II CZ 46/13, nie publ.). Zażalenie złożone z naruszeniem
art. 871
§ 1 k.p.c. należy kwalifikować jako niedopuszczalne, a istniejące w tym
zakresie uchybienie ma charakter nieusuwalny, w związku z czym zażalenie
dotknięte takim brakiem podlega odrzuceniu bez wzywania skarżącego do jego
uzupełnienia (por. art. 130 § 5 k.p.c., art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c., art. 39821
k.p.c., art.
391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Z tych względów na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
zażalenie należało odrzucić.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSA Barbara Trębska
ze skargi J. B. i D. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego zarządzenia Sądu
Rejonowego w K. z dnia 22 lutego 2011 r.,
wydanego w sprawie z powództwa J. B. i D. B.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "N." w G.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 listopada 2014 r.,
zażalenia powodów (skarżących)
na postanowienie Sądu Rejonowego w Ś.
VI Zamiejscowy Wydział Cywilny w K.
z dnia 8 października 2013 r.
odrzuca zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 8 października 2013 r. Sąd Rejonowy w Ś. odrzucił
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia złożoną
osobiście przez powodów D. B. i J. B., wskazując że skarga została wniesiona z
naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c.
Postanowieniem z dnia 31 marca 2014 r. Sąd Rejonowy sprostował
powyższe postanowienie w ten sposób, że w miejsce stwierdzenia „prawomocnego
orzeczenia w sprawie … 179/10” wpisał „prawomocnego zarządzenia z dnia
22 lutego 2011 r. o zwrocie pozwu w sprawie … 179/10”.
Postanowienie Sądu Rejonowego zostało zaskarżone przez powodów
zażaleniem, które sporządzili osobiście.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych, i dotyczy ono
także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem
Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Ustanowiony w tym
przepisie przymus adwokacko-radcowski dotyczy każdego postępowania przed
Sądem Najwyższym, a więc także zainicjowanego skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądowego oraz toczącego się
w jego ramach postępowania wywołanego wniesieniem zażalenia
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2013 r., I CZ 19/13, nie publ.
i z dnia 25 lipca 2013 r., II CZ 46/13, nie publ.). Zażalenie złożone z naruszeniem
art. 871
§ 1 k.p.c. należy kwalifikować jako niedopuszczalne, a istniejące w tym
zakresie uchybienie ma charakter nieusuwalny, w związku z czym zażalenie
dotknięte takim brakiem podlega odrzuceniu bez wzywania skarżącego do jego
uzupełnienia (por. art. 130 § 5 k.p.c., art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c., art. 39821
k.p.c., art.
391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Z tych względów na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
zażalenie należało odrzucić.