II CZ 46/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZ 5/06 I CZ 23/96
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 46/13
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi M. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Rejonowego w S.
z dnia 10 marca 2011r., wydanego
w sprawie z powództwa A. K.
przeciwko M. K.
o alimenty,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lipca 2013r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Rejonowego
z dnia 11 marca 2013 r.,
odrzuca zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich postanowieniem z dnia 11
marca 2013 r. odrzucił skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia tego Sądu z dnia 10 marca 2011 r. wniesioną osobiście
przez pozwaną M. K., jako niedopuszczalną.
W zażaleniu wniesionym osobiście na powyższe postanowienie pozwana
wniosła o jego uchylenie w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przymus adwokacko-radcowski przewidziany w art. 871
§ 1 k.p.c. dotyczy
każdego postępowania przed Sądem Najwyższym, a więc także zainicjowanego
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu
oraz toczącego się w jego ramach postępowania zażaleniowego. W konsekwencji
dotyczy on również postępowania objętego rozpoznawanym zażaleniem.
Skutki niezachowania przymusu adwokacko-radcowskiego, o którym mowa
w art. 871
§ 1 k.p.c., reguluje ogólnie art. 130 § 5 k.p.c., a w odniesieniu do środków
zaskarżenia objętych przymusem, w tym zażalenia do Sądu Najwyższego,
obowiązują unormowania szczególne, przewidujące odrzucenie zażalenia
wniesionego osobiście przez stronę, jako niedopuszczalnego (art. 3941
§ 3 w zw.
z art. 39821
, art. 3986
§ 3 k.p.c.).
Sporządzenie zażalenia do Sądu Najwyższego osobiście przez stronę
pozbawioną zdolności postulacyjnej jest dotknięte brakiem nieusuwalnym
(zob. postanowienie SN z dnia 14 stycznia 1997 r., I CZ 23/96, OSNC 1997, nr 6-7,
poz. 77) i powoduje konieczność odrzucenia takiego zażalenia wprost, jako
niedopuszczalnego, bez wzywania do uzupełnienia tego braku (zob. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2006 r. III CZ 5/06, niepubl.).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art.
39821
, art. 370 i art. art. 3986
§ 3 k.p.c. odrzucił zażalenie.
jw
3
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi M. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Rejonowego w S.
z dnia 10 marca 2011r., wydanego
w sprawie z powództwa A. K.
przeciwko M. K.
o alimenty,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lipca 2013r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Rejonowego
z dnia 11 marca 2013 r.,
odrzuca zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich postanowieniem z dnia 11
marca 2013 r. odrzucił skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia tego Sądu z dnia 10 marca 2011 r. wniesioną osobiście
przez pozwaną M. K., jako niedopuszczalną.
W zażaleniu wniesionym osobiście na powyższe postanowienie pozwana
wniosła o jego uchylenie w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przymus adwokacko-radcowski przewidziany w art. 871
§ 1 k.p.c. dotyczy
każdego postępowania przed Sądem Najwyższym, a więc także zainicjowanego
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu
oraz toczącego się w jego ramach postępowania zażaleniowego. W konsekwencji
dotyczy on również postępowania objętego rozpoznawanym zażaleniem.
Skutki niezachowania przymusu adwokacko-radcowskiego, o którym mowa
w art. 871
§ 1 k.p.c., reguluje ogólnie art. 130 § 5 k.p.c., a w odniesieniu do środków
zaskarżenia objętych przymusem, w tym zażalenia do Sądu Najwyższego,
obowiązują unormowania szczególne, przewidujące odrzucenie zażalenia
wniesionego osobiście przez stronę, jako niedopuszczalnego (art. 3941
§ 3 w zw.
z art. 39821
, art. 3986
§ 3 k.p.c.).
Sporządzenie zażalenia do Sądu Najwyższego osobiście przez stronę
pozbawioną zdolności postulacyjnej jest dotknięte brakiem nieusuwalnym
(zob. postanowienie SN z dnia 14 stycznia 1997 r., I CZ 23/96, OSNC 1997, nr 6-7,
poz. 77) i powoduje konieczność odrzucenia takiego zażalenia wprost, jako
niedopuszczalnego, bez wzywania do uzupełnienia tego braku (zob. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2006 r. III CZ 5/06, niepubl.).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art.
39821
, art. 370 i art. art. 3986
§ 3 k.p.c. odrzucił zażalenie.
jw
3