Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 219/14
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
na posiedzeniu bez udziały stron,
po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2014 r.
sprawy K. B.,
uniewinnionego od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 301 § 1 k.k.,
z powodu kasacji, wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego L. W.,
od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 30 grudnia 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G.
z dnia 16 lipca 2013 r.
postanowił
1. na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. pozostawić bez rozpoznania
przyjętą kasację;
2. obciążyć oskarżyciela posiłkowego L. W. kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego;
3. odroczyć sporządzenie uzasadnienia postanowienia na
czas 7 dni.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 16 lipca 2013 r., K. B. został
uniewinniony od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 301 § 1 k.k. Sąd
Okręgowy, po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela
subsydiarnego L. W., wyrokiem z dnia 30 grudnia 2013 r., utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
2
W dniu 7 stycznia 2014 r. do Sądu Okręgowego wpłynął, nadany pocztą w
dniu 2 stycznia 2014 r., wniosek pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego adw. B.
K. o sporządzenie uzasadnienia wyroku oraz o doręczenie odpisu wyroku wraz z
jego uzasadnieniem. Odpis wyroku Sądu odwoławczego wraz z uzasadnieniem
został doręczony adw. K. w dniu 11 lutego 2014 r. W dniu 13 marca 2014 r., adw.
K. nadał listem poleconym pismo procesowe zatytułowane „Kasacja”, natomiast w
dniu 31 marca 2014 r. wysłał do Sądu pismo prostujące dwie błędnie podane daty
w jego wcześniejszym piśmie, dotyczące daty sporządzenia skargi oraz daty
doręczenia odpisu wyroku Sądu odwoławczego wraz z uzasadnieniem.
Przewodniczący IV Wydziału Karno-Odwoławczego Sądu Okręgowego,
zarządzeniem z dnia 28 marca 2014 r. wezwał pełnomocnika oskarżyciela
subsydiarnego do uzupełnienia braków formalnych wniesionego pisma, poprzez
wskazanie na czym polega zarzucane uchybienie oraz dołączenie dowodu
uiszczenia opłaty sądowej, w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego zarządzenia
pod rygorem odmowy przyjęcia kasacji. Pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego
w dniu 31 marca 2014 r. odebrał odpis zarządzenia z dnia 28 marca 2014 r., a dniu
9 kwietnia 2014 r. wpłynęło do Sądu Okręgowego pismo adw. K., datowane na
dzień 7 kwietnia 2014 r., zatytułowane „uzupełnienie braków formalnych kasacji”, w
którym na 8 stronach pełnomocnik stawia 4 rozbudowane zarzuty zaskarżonemu
wyrokowi oraz je uzasadnia. Zostało również dołączone potwierdzenie dokonania
przelewu tytułem wniesionej opłaty od kasacji. Zarządzeniem z dnia 14 kwietnia
2014 r. Przewodniczący Wydziału stwierdziwszy, że kasacja złożona od wyroku
odpowiada warunkom formalnym, na podstawie art. 530 § 1 k.p.k. zarządził jej
przyjęcie i doręczenie jej odpisów stronom, a następnie akta sprawy zostały
przekazane Sądowi Najwyższemu w dniu 26 czerwca 2014 r. celem rozpoznania
kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Pismo procesowe pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego z dnia 13
marca 2013 r, a zatytułowane „Kasacja”, z uwagi na to, że nie spełnia jakichkolwiek
wymagań formalnych skargi kasacyjnej należało pozostawić bez rozpoznania.
Przede wszystkim należy wskazać, że to jednozdaniowe pismo, prócz dwóch
pomyłek w datach i stwierdzenia, że adw. B. K. jako pełnomocnik oskarżyciela
3
subsydiarnego wnosi kasację oraz jego podpisu, nie zawiera jakiejkolwiek
podstawy kasacyjnej ani też jej wyjaśnienia.
Po przekazaniu Sądowi Najwyższemu przyjętej kasacji ma on nie tylko
prawo, ale i obowiązek kontroli formalnej skargi kasacyjnej. W sytuacji, gdy nie
odpowiada ona przepisom wymienionym w art. 530 § 2 k.p.k. , tj. wymogom
płynącym z art. 120 k.p.k., art. 429 § 1 k.p.k. oraz art. 523 § 1 k.p.k. lub gdy
przyjęcie kasacji nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu, Sąd
Najwyższy na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. winien taką kasację pozostawić bez
rozpoznania, ewentualnie może, zgodnie z art. 531 § 2 k.p.k. zwrócić akta sprawy
sądowi odwoławczemu, jeżeli stwierdzi, że nie zostały dopełnione czynności
zmierzające do usunięcia braków formalnych wniesionej kasacji. Wstępna kontrola
formalnych warunków dopuszczalności kasacji obejmuje więc między innymi
sprawdzenie, czy w skardze kasacyjnej sformułowane zostały podstawy kasacyjne
z art. 523 § 1 k.p.k. oraz czy istotnie mają one charakter kasacyjny. Jeżeli kasacja
jest oparta na zarzucie niedopuszczalnym przez przepis art. 523 § 1 k.p.k., Sąd
Najwyższy, jeżeli wcześniej nie podjęta została decyzja przez prezesa Sądu, ma
obowiązek pozostawienia takiej kasacji bez rozpoznania. Braki formalne tego
rodzaju należą bowiem do braków nieusuwalnych w trybie art. 120 k.p.k. Tym
bardziej więc, jeżeli w kasacji nie wskazano jakichkolwiek podstaw kasacji, to
należy stwierdzić, że takie pismo procesowe zawiera braki formalne o
nieusuwalnym charakterze, uniemożliwiające nadanie mu biegu i w istocie nie
jest to kasacja.
Przyjęcie tego pisma wraz z uzupełnieniem jako kasację i nadanie mu biegu
było niezasadne. Taka sytuacja procesowa jak w tej sprawie, obligowała natomiast
wręcz przewodniczącego Wydziału do wydania zarządzenia o odmowie przyjęcia
kasacji, a nie wzywania strony do uzupełnienia jej w trybie art. 120 § 1 k.p.k.
Trudno bowiem uzupełniać brak formalny poprzez podanie na czym polegało
uchybienie (art. 526 § 1 k.p.k.), skoro w ogóle nie wskazało się jakiegokolwiek
uchybienia (art. 523 § 1 k.p.k.). Tolerowanie tego rodzaju zabiegów pełnomocników
stron doprowadzić by mogło do zaakceptowania nieprzewidzianego w ustawie
przedłużania terminu do wniesienia kasacji. W tej sprawie, pełnomocnik
4
oskarżyciela posiłkowego wykorzystał dodatkowe niemalże cztery tygodnie na
sporządzenie swojej skargi, która nie może jednak być uznana za kasację.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w części
dyspozytywnej postanowienia, obciążając oskarżyciela subsydiarnego L. W.
kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego w oparciu o przepis art. 637 § 1
k.p.k.