II KZ 48/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-12-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KZ 92/08 IV KZ 52/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KZ 48/14
POSTANOWIENIE
Dnia 3 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie T. L.
skazanego z art. 286 § 1 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 3 grudnia 2014 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Kierownika Sekcji II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego z dnia
22 października 2014 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o wznowienie postępowania w sprawie
Sądu Rejonowego w W., zakończonej prawomocnie wyrokiem Sądu Okręgowego w
W.,
na podstawie art. 437 § 1 kpk
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
T. L. skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w W. Postępowanie w tej
sprawie zakończone zostało prawomocnie wyrokiem Sądu Okręgowego w W.
W dniu 4 czerwca 2014 r. do Sądu Apelacyjnego wpłynęło pismo skazanego
stanowiące wniosek o wznowienie postępowania w tej sprawie i jednocześnie
zawierające wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu w celu sporządzenia i
wniesienia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego wymienionymi
wyrokami.
2
Wyznaczony obrońca z urzędu w opinii z dnia 17 września 2014 r. stwierdził,
iż nie znajduje podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania. W
dniu 24 września 2014 r. wezwano T. L. do uzupełnienia w terminie 7 dni
formalnego braku jego wniosku o wznowienie postępowania. Wezwanie to
dotyczyło usunięcia braku formalnego przez sporządzenie i podpisanie wniosku o
wznowienie przez adwokata.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku skazanego
wobec nieuzupełnienia braku.
W zażaleniu skazany podniósł, że w sprawie pominięto jego kolejny wniosek
o wyznaczenie obrońcy z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Wniosek o wznowienie postępowania powinien
być sporządzony i podpisany przez adwokata. W orzecznictwie i piśmiennictwie
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacki. Interpretacja słowa „powinien” jest jednolita i uznaje się to
słowo jako równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji nakazu
zawartego w omawianym przepisie. Wyznaczony dla T. L. obrońca z urzędu
skierował do sądu pismo, w którym przedstawił argumenty, które jego zdaniem nie
uzasadniają złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Ocena tego działania
przedstawiana w pismach skarżącego, w tym w zażaleniu ma charakter
subiektywny. Analiza stanowiska obrońcy prowadzi do wniosku, że należycie
wywiązał się z nałożonego nań obowiązku. Wyznaczenie obrońcy z urzędu spełniło
wymóg rzetelnego procesu. W ramach standardów tego procesu nie można jednak
gwarantować dokonywania przez obrońców tylko takich czynności, które są zgodne
z poglądami wnioskodawców. Sąd nie może przy tym wyznaczać kolejnych
obrońców z urzędu, aż do uzyskania przez wnioskodawcę oczekiwanego przez
niego efektu, stąd jego kolejny wniosek nie został uwzględniony (zob. m. in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KZ 52/08, R-
OSNKW z 2008 r., poz. 1711; z dnia 17 września 2008 r., III KZ 92/08, R-OSNKW z
2008 r., poz. 1872).
Skazany mógł zatem po otrzymaniu wezwania do usunięcia braku sam
ustanowić adwokata w celu sporządzenia i podpisania takiego wniosku. Fakt, że nie
3
uczynił tego, nie uzupełniając braku powoduje, że zaskarżone zarządzenie jest
zasadne i jako takie utrzymane zostało w mocy. Na marginesie tylko można dodać,
że także obecnie skazany może ustanowić obrońcę z wyboru w celu sporządzenia i
podpisania wniosku o wznowienie postępowania.
POSTANOWIENIE
Dnia 3 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie T. L.
skazanego z art. 286 § 1 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 3 grudnia 2014 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Kierownika Sekcji II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego z dnia
22 października 2014 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o wznowienie postępowania w sprawie
Sądu Rejonowego w W., zakończonej prawomocnie wyrokiem Sądu Okręgowego w
W.,
na podstawie art. 437 § 1 kpk
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
T. L. skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w W. Postępowanie w tej
sprawie zakończone zostało prawomocnie wyrokiem Sądu Okręgowego w W.
W dniu 4 czerwca 2014 r. do Sądu Apelacyjnego wpłynęło pismo skazanego
stanowiące wniosek o wznowienie postępowania w tej sprawie i jednocześnie
zawierające wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu w celu sporządzenia i
wniesienia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego wymienionymi
wyrokami.
2
Wyznaczony obrońca z urzędu w opinii z dnia 17 września 2014 r. stwierdził,
iż nie znajduje podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania. W
dniu 24 września 2014 r. wezwano T. L. do uzupełnienia w terminie 7 dni
formalnego braku jego wniosku o wznowienie postępowania. Wezwanie to
dotyczyło usunięcia braku formalnego przez sporządzenie i podpisanie wniosku o
wznowienie przez adwokata.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku skazanego
wobec nieuzupełnienia braku.
W zażaleniu skazany podniósł, że w sprawie pominięto jego kolejny wniosek
o wyznaczenie obrońcy z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Wniosek o wznowienie postępowania powinien
być sporządzony i podpisany przez adwokata. W orzecznictwie i piśmiennictwie
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacki. Interpretacja słowa „powinien” jest jednolita i uznaje się to
słowo jako równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji nakazu
zawartego w omawianym przepisie. Wyznaczony dla T. L. obrońca z urzędu
skierował do sądu pismo, w którym przedstawił argumenty, które jego zdaniem nie
uzasadniają złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Ocena tego działania
przedstawiana w pismach skarżącego, w tym w zażaleniu ma charakter
subiektywny. Analiza stanowiska obrońcy prowadzi do wniosku, że należycie
wywiązał się z nałożonego nań obowiązku. Wyznaczenie obrońcy z urzędu spełniło
wymóg rzetelnego procesu. W ramach standardów tego procesu nie można jednak
gwarantować dokonywania przez obrońców tylko takich czynności, które są zgodne
z poglądami wnioskodawców. Sąd nie może przy tym wyznaczać kolejnych
obrońców z urzędu, aż do uzyskania przez wnioskodawcę oczekiwanego przez
niego efektu, stąd jego kolejny wniosek nie został uwzględniony (zob. m. in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KZ 52/08, R-
OSNKW z 2008 r., poz. 1711; z dnia 17 września 2008 r., III KZ 92/08, R-OSNKW z
2008 r., poz. 1872).
Skazany mógł zatem po otrzymaniu wezwania do usunięcia braku sam
ustanowić adwokata w celu sporządzenia i podpisania takiego wniosku. Fakt, że nie
3
uczynił tego, nie uzupełniając braku powoduje, że zaskarżone zarządzenie jest
zasadne i jako takie utrzymane zostało w mocy. Na marginesie tylko można dodać,
że także obecnie skazany może ustanowić obrońcę z wyboru w celu sporządzenia i
podpisania wniosku o wznowienie postępowania.