V CZ 94/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-02-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 94/14
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. C. i A. C.
przeciwko A. K.- Ł. i T. Ł.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2015 r.,
zażalenia pozwanej A. K.- Ł.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 sierpnia 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
pozwanej A. K.-Ł. jako spóźnioną.
W zażaleniu pełnomocnik procesowy pozwanej wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że brak przytoczenia w apelacji
zarzutów i ich uzasadnienia jest brakiem formalnym, który może zostać
uzupełniony w trybie przewidzianym w k.p.c. (por. uchwała Sądu Najwyższego
z dnia 17 marca 1998 r., III ZP 1/98, OSNP 1998 r, nr 16, poz. 483). Jednak
w niniejszej sprawie ocena prawna musi być bardziej rygorystyczna. W piśmie
z dnia 3 października 2013r. zatytułowanym „apelacja" wskazano jedynie,
że pozwana zaskarża przedmiotowy wyrok w części. Nie dość zatem, że pismo nie
zawierało zwięzłego przedstawienia zarzutów (art. 368 § 1 pkt 2 k.p.c.) i ich
uzasadnienia (art. 368 § 1 pkt 3 k.p.c.), to również pomijało wniosek o zmianę lub
o uchylenie wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia (art.
368 § 1 pkt 5 k.p.c.). Z uwagi na wskazane braki także ogólne stwierdzenie,
że wyrok jest zaskarżony w części jest dalece niewystarczające dla przyjęcia,
że został spełniony wymóg z art. 368 § 1 pkt 1 in fine k.p.c. Z tego względu trafna
jest ocena Sądu Apelacyjnego, że pismo z dnia 3 października 2013 r. nie
zawierało cech konstytutywnych apelacji i brak było podstaw do wezwania do
usunięcia braków formalnych. Stanowisko przeciwne oznaczałoby przyznanie
stronie dokonującej szczątkowej czynności procesowej dodatkowego terminu na
złożenie apelacji. Tym samym za apelację należy uznać dopiero pismo z dnia
12.11.2013 r., czyli pismo złożone po terminie z art. 369 k.p.c.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. C. i A. C.
przeciwko A. K.- Ł. i T. Ł.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2015 r.,
zażalenia pozwanej A. K.- Ł.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 sierpnia 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
pozwanej A. K.-Ł. jako spóźnioną.
W zażaleniu pełnomocnik procesowy pozwanej wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że brak przytoczenia w apelacji
zarzutów i ich uzasadnienia jest brakiem formalnym, który może zostać
uzupełniony w trybie przewidzianym w k.p.c. (por. uchwała Sądu Najwyższego
z dnia 17 marca 1998 r., III ZP 1/98, OSNP 1998 r, nr 16, poz. 483). Jednak
w niniejszej sprawie ocena prawna musi być bardziej rygorystyczna. W piśmie
z dnia 3 października 2013r. zatytułowanym „apelacja" wskazano jedynie,
że pozwana zaskarża przedmiotowy wyrok w części. Nie dość zatem, że pismo nie
zawierało zwięzłego przedstawienia zarzutów (art. 368 § 1 pkt 2 k.p.c.) i ich
uzasadnienia (art. 368 § 1 pkt 3 k.p.c.), to również pomijało wniosek o zmianę lub
o uchylenie wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia (art.
368 § 1 pkt 5 k.p.c.). Z uwagi na wskazane braki także ogólne stwierdzenie,
że wyrok jest zaskarżony w części jest dalece niewystarczające dla przyjęcia,
że został spełniony wymóg z art. 368 § 1 pkt 1 in fine k.p.c. Z tego względu trafna
jest ocena Sądu Apelacyjnego, że pismo z dnia 3 października 2013 r. nie
zawierało cech konstytutywnych apelacji i brak było podstaw do wezwania do
usunięcia braków formalnych. Stanowisko przeciwne oznaczałoby przyznanie
stronie dokonującej szczątkowej czynności procesowej dodatkowego terminu na
złożenie apelacji. Tym samym za apelację należy uznać dopiero pismo z dnia
12.11.2013 r., czyli pismo złożone po terminie z art. 369 k.p.c.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.