V CZ 95/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-02-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 95/14
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa O. K.
przeciwko M. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2015 r.,
zażalenia powoda na wyrok Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego
w L.
z dnia 27 czerwca 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2014 r. Sąd Okręgowy w L. uchylił wyrok Sądu
Rejonowego w D. z dnia 24 października 2013r. w sprawie z powództwa O. K.
przeciwko M. M., o zapłatę.
Orzeczenie zaskarżył powód zarzucając naruszenie art. 386§4 k.p.c.
i wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
§ 11
k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
także w razie uchylenia przez sąd drugiej instancji wyroku sądu pierwszej instancji
i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W judykaturze Sądu
Najwyższego jednolicie przyjmuje się, że celem takiego zażalenia jest poddanie
pod kontrolę prawidłowości uchylenia przez sąd drugiej instancji orzeczenia sądu
pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego postępowania, co może
nastąpić jedynie w wypadkach przewidzianych w art. 386 k.p.c.. Taka konstrukcja
oznacza, że Sąd Najwyższy przy rozpoznawaniu zażalenia nie może oceniać
stanowiska sądu drugiej instancji, co do meritum sprawy, nawet gdyby uznawał je
za błędne i odbiegające od utrwalonego stanowiska judykatury (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2013r., II CZ 26/13, niepubl.).
Orzecznictwo Sądu Najwyższego jednolicie przyjmuje, że nierozpoznanie
istoty sprawy w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c. występuje wtedy, gdy sąd pierwszej
instancji zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania pozwu lub zarzutów
merytorycznych przeciwstawionych zgłoszonemu roszczeniu. W rozważanej
sprawie taka sytuacja występuję. Powód dochodzi zapłaty w związku
z odstąpieniem od umowy o dzieło. Sąd Rejonowy nie rozpoznał tego żądania
przyjmując, że oświadczenie o odstąpieniu było wadliwe, skoro nie mogło być
oparte na art. 635 k.c. i nie spełniało wymagań z art. 491 k.c. Sąd Okręgowy przyjął
odmienną ocenę prawną i uznał, że w sprawie może znaleźć zastosowanie art. 635
k.c. Takie rozstrzygnięcie aktualizuje potrzebę oceny zasadności merytorycznej
odstąpienia od umowy przez powoda na podstawie art. 635 k.c., odniesienie się do
żądania pozwu i powołanych faktów jak też oceny prawnej roszczenia i zarzutów
3
podniesionych przez pozwanego. Sąd Rejonowy zaniechał rozpoznania sprawy we
wskazanym zakresie z uwagi na odmienną ocenę prawną żądania pozwu. Tym
samym, uchylenie wyroku Sądu Rejonowego na podstawie art. 386 § 4 k.p.c.
należy uznać za uzasadnione.
Z tych względów Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c. postanowił jak wyżej.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa O. K.
przeciwko M. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2015 r.,
zażalenia powoda na wyrok Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego
w L.
z dnia 27 czerwca 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2014 r. Sąd Okręgowy w L. uchylił wyrok Sądu
Rejonowego w D. z dnia 24 października 2013r. w sprawie z powództwa O. K.
przeciwko M. M., o zapłatę.
Orzeczenie zaskarżył powód zarzucając naruszenie art. 386§4 k.p.c.
i wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
§ 11
k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
także w razie uchylenia przez sąd drugiej instancji wyroku sądu pierwszej instancji
i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W judykaturze Sądu
Najwyższego jednolicie przyjmuje się, że celem takiego zażalenia jest poddanie
pod kontrolę prawidłowości uchylenia przez sąd drugiej instancji orzeczenia sądu
pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego postępowania, co może
nastąpić jedynie w wypadkach przewidzianych w art. 386 k.p.c.. Taka konstrukcja
oznacza, że Sąd Najwyższy przy rozpoznawaniu zażalenia nie może oceniać
stanowiska sądu drugiej instancji, co do meritum sprawy, nawet gdyby uznawał je
za błędne i odbiegające od utrwalonego stanowiska judykatury (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2013r., II CZ 26/13, niepubl.).
Orzecznictwo Sądu Najwyższego jednolicie przyjmuje, że nierozpoznanie
istoty sprawy w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c. występuje wtedy, gdy sąd pierwszej
instancji zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania pozwu lub zarzutów
merytorycznych przeciwstawionych zgłoszonemu roszczeniu. W rozważanej
sprawie taka sytuacja występuję. Powód dochodzi zapłaty w związku
z odstąpieniem od umowy o dzieło. Sąd Rejonowy nie rozpoznał tego żądania
przyjmując, że oświadczenie o odstąpieniu było wadliwe, skoro nie mogło być
oparte na art. 635 k.c. i nie spełniało wymagań z art. 491 k.c. Sąd Okręgowy przyjął
odmienną ocenę prawną i uznał, że w sprawie może znaleźć zastosowanie art. 635
k.c. Takie rozstrzygnięcie aktualizuje potrzebę oceny zasadności merytorycznej
odstąpienia od umowy przez powoda na podstawie art. 635 k.c., odniesienie się do
żądania pozwu i powołanych faktów jak też oceny prawnej roszczenia i zarzutów
3
podniesionych przez pozwanego. Sąd Rejonowy zaniechał rozpoznania sprawy we
wskazanym zakresie z uwagi na odmienną ocenę prawną żądania pozwu. Tym
samym, uchylenie wyroku Sądu Rejonowego na podstawie art. 386 § 4 k.p.c.
należy uznać za uzasadnione.
Z tych względów Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c. postanowił jak wyżej.