Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 5/15
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk
w sprawie z wniosku Z. G.
o wznowienie postępowania
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 26 lutego 2015 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […]
z dnia 19 grudnia 2014 r.,
odmawiające przyjęcia wniosku,
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem Zastępca Przewodniczącego II Wydziału
Karnego Sądu Apelacyjnego odmówił przyjęcia wniosku Z. G. o wznowienie
postępowania w sprawie jego skargi z dnia 28 listopada 2014 r. na naruszenie
prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym
prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez
nieuzasadnionej zwłoki, złożonej w postępowaniu zakończonym postanowieniem
Sądu Okręgowego w G. z dnia 30 października 2014 r. W zarządzeniu tym, z
powołaniem się na przepisy art. 429 § 1 k.p.k. i art. 545 § 1 k.p.k., wskazano, że
przytaczany wniosek jest niedopuszczalny z mocy ustawy.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył Z. G. wnosząc o jego uchylenie
oraz o nakazanie Prokuratorowi Generalnemu odniesienia się do sprawy. W treści
2
tego środka wnioskodawca zarzucił postanowieniu Sądu Okręgowego w G. z dnia
30 października 2014 r. „błędną interpretację czynu prawnego” oraz
niekonstytucyjność uregulowań dotyczących przymusu adwokackiego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Na wstępie zauważyć należy, że postępowanie uregulowane ustawą z dnia
17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy
w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez
prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2004 r.,
nr 179, poz. 1843 ze zm.), zawiera odrębne i całościowe uregulowanie zasad i
trybu wnoszenia oraz rozpoznawania tej skargi, w których brak regulacji
dotyczących wznowienia postępowania. Żaden też z artykułów wskazanej ustawy
nie odsyła do odpowiedniego stosowania przepisów innych ustaw, regulujących ten
nadzwyczajny środek zaskarżenia, w tym przepisów rozdziału 56 Kodeksu
postępowania karnego.
Z powyższych względów, w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego
konsekwentnie wskazuje się na niedopuszczalność wniosku o wznowienie
prawomocnie zakończonego postępowania w sprawie ze skargi na przewlekłość,
złożonej w postępowaniu karnym na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o
skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i
postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (tak: T. Grzegorczyk, Kodeks
postępowania karnego oraz ustawa o świadku koronnym. Komentarz, Warszawa
2008, s. 1137; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2007 r., V KZ
24/07, OSNKW z 2007 r., z. 6, poz. 53; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9
lipca 2013 r., II KZ 23/13, LEX nr 1331283). Analogiczny pogląd, odnośnie skarg na
przewlekłość, składanych w sprawach toczących się na podstawie przepisów
Kodeksu postępowania cywilnego, wyraził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 28
czerwca 2005 r. (III SPZP 1/05, OSNP z 2005 r., z. 19, poz. 312).
W tym stanie rzeczy, uwzględniając fakt, że na mocy art. 545 § 1 k.p.k., w
postępowaniu o wznowienie odpowiednie zastosowanie ma art. 429 § 1 k.p.k.,
3
prawidłowo odmówiono przyjęcia wniosku Z. G. o wznowienie postępowania,
wobec jego niedopuszczalności.
Kierując się powyższym, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.

III KZ 5/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia