Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 399/14
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa N. C.
przeciwko Skarbowi Państwa - Dyrektorowi Izby Skarbowej w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 11 marca 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 marca 2014 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powódki na rzecz
Skarbu Państwa, Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę
3 600 zł (trzy tysiące sześćset zł) tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego oraz oddala wniosek pełnomocnika
powódki o przyznanie wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej
udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 7 marca 2014 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 21 sierpnia 2013 r.
Od wyroku Sądu drugiej instancji powódka wniosła skargę kasacyjną,
w której nie określono zakresu żądanej zmiany zaskarżonego wyroku, na wypadek
jego uchylenia i orzeczenia reformatoryjnego, o co skarżąca wnosiła. Pismem
z dnia 28 sierpnia 2013 r. Sąd Apelacyjny wezwał powódkę do uzupełnienia tego
braku przez sformułowanie sposobu żądanego orzeczenia co do istoty sprawy, w
zakresie wniosku o uchylenie wyroku na podstawie art. 39816
k.p.c. W odpowiedzi,
pismem z dnia 9 września 2014 r., powódka zażądała zasądzenia pełnej kwoty
określonej jako wartość przedmiotu zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., jednym wymagań skargi kasacyjnej jest
oznaczenie zakresu żądanego uchylenia zaskarżonego wyroku oraz jego zmiany.
Ze względu na konstrukcyjny charakter tego wymagania, braki skargi w tym
zakresie nie podlegają usunięciu na podstawie art. 3986
§ 1 k.p.c., przewidującym
postępowanie sanacyjne tylko w odniesieniu do wymagań przewidzianych w art.
3984
§ 2 i 3 k.p.c.
Wezwanie do usunięcia braków w omawianym zakresie, dokonane przez
Sąd Apelacyjny, było zatem bezzasadne, skarga bowiem podlegała odrzuceniu
a limine. Oczywiście, w takiej sytuacji nieskuteczne jest także „usunięcie braku”.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3986
§ 3 k.p.c.),
o kosztach postępowania rozstrzygając na podstawie art. 98 § 1 w związku z art.
39821
i art. 391 § 1 k.p.c. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, wniesienie
niedopuszczalnej skargi nie jest udzieleniem pomocy prawnej i nie uzasadnia
przyznania od Skarbu Państwa wynagrodzenia ustanowionemu przez sąd
pełnomocnikowi (por. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 20 września
2007 r., II CZ 69/07, OSNC 2008, nr 3, poz. 41, lub z dnia 18 grudnia 2007 r.,
III CSK 336/07, nie publ.).
3