V KZ 7/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-03-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K /10 II K …/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 7/15
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
w sprawie A. B.
oskarżonego z art. 286 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 11 marca 2015 r.,
zażalenia oskarżonego
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego […] z
dnia 7 stycznia 2015 r.,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 27 listopada 2014 r. nie stwierdził
podstaw do wznowienia z urzędu postępowania w sprawie Sądu Rejonowego w Ś.
sygn. akt II K .../10 dot. osk. A. B. Zażalenie na to postanowienie wniósł osk. A. B.
Zarządzeniem z dnia 13 listopada 2014 r., przewodniczący II Wydziału Karnego
Sądu Apelacyjnego w /…/ odmówił przyjęcia tego zażalenia. Tym samym
zarządzeniem odmówiono także przyjęcia osobistego wniosku oskarżonego o
wznowienie postępowania w w/w sprawie Sądu Rejonowego w Ś. oraz wniosku
obrońcy oskarżonego o wznowienie przedmiotowego postępowania.
Wszystkie te decyzje przewodniczącego wydziału Sądu Apelacyjnego
zaskarżył osk. A. B., domagając się ich uchylenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie osk. A. B. nie okazało się zasadne, a zawarty w nim wniosek – nie
mógł zostać uwzględniony. Podstawy merytoryczne i warunki formalne wznowienia
postępowania karnego są określone w ustawie procesowej i ich przestrzeganie jest
obowiązkiem wszystkich organów. Jednym z takich wymagań formalnych jest
ograniczenie możliwości występowania z wnioskiem o wznowienie postępowania
do osób posiadających status zawodowy wskazany w ustawie procesowej. Z tego
też względu w pełni zasadna była odmowa przyjęcia osobistego wniosku osk. A. B.
o wznowienie postępowania w sprawie Sądu Rejonowego w Ś. sygn. akt II K …/10.
Nie ulega też wątpliwości trafność decyzji odmawiającej przyjęcia zażalenia
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 27 listopada 2014 r., w którym nie
stwierdzono podstaw do wznowienia z urzędu postępowania w w/w sprawie.
Rozstrzygnięcie tego rodzaju nie należy bowiem do kręgu orzeczeń podlegających
zaskarżeniu w tym trybie wymienionych w art. 547 § 1 k.p.k.
Natomiast wniosek obrońcy osk. A. B. o wznowienie postępowania w tejże
sprawie, był dotknięty brakiem formalnym w postaci zaniechania określenia
podstawy prawnej i wskazania przesłanki mającej uzasadniać wznowienie
postępowania należącej do kręgu podstaw wznowienia przewidzianych w
obowiązującej procedurze karnej. Pomimo stosownego wezwania autora wniosku
do jego uzupełnienia, brak ten nie został dotychczas usunięty, co musiało
doprowadzić do odmowy jego przyjęcia.
Żadna z tych okoliczności, które legły u podstaw zaskarżonego zarządzenia i
zdeterminowały jego treść, nie została skutecznie podważona przez autora
zażalenia. Wywody zaprezentowane w zażaleniu odnoszą się bowiem do kwestii
związanych z wcześniejszym działaniem obrońcy z urzędu, a także potencjalnego
znaczenia rozstrzygnięcia mającego nastąpić w postępowaniu przed Wojewódzkim
Sądem Administracyjnym. Ocena hipotetycznego oddziaływania tej ostatniej
okoliczności z punktu widzenia postępowania o wznowienie w zakończonej sprawie
karnej, będzie jednak możliwa dopiero wtedy, gdy znana będzie ewentualna treść
tego orzeczenia.
Nie wykazano również, aby kwestionowane obecnie zarządzenie
przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego, naruszało powołane
przez skarżącego przepisy proceduralne.
3
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
w sprawie A. B.
oskarżonego z art. 286 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 11 marca 2015 r.,
zażalenia oskarżonego
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego […] z
dnia 7 stycznia 2015 r.,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 27 listopada 2014 r. nie stwierdził
podstaw do wznowienia z urzędu postępowania w sprawie Sądu Rejonowego w Ś.
sygn. akt II K .../10 dot. osk. A. B. Zażalenie na to postanowienie wniósł osk. A. B.
Zarządzeniem z dnia 13 listopada 2014 r., przewodniczący II Wydziału Karnego
Sądu Apelacyjnego w /…/ odmówił przyjęcia tego zażalenia. Tym samym
zarządzeniem odmówiono także przyjęcia osobistego wniosku oskarżonego o
wznowienie postępowania w w/w sprawie Sądu Rejonowego w Ś. oraz wniosku
obrońcy oskarżonego o wznowienie przedmiotowego postępowania.
Wszystkie te decyzje przewodniczącego wydziału Sądu Apelacyjnego
zaskarżył osk. A. B., domagając się ich uchylenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie osk. A. B. nie okazało się zasadne, a zawarty w nim wniosek – nie
mógł zostać uwzględniony. Podstawy merytoryczne i warunki formalne wznowienia
postępowania karnego są określone w ustawie procesowej i ich przestrzeganie jest
obowiązkiem wszystkich organów. Jednym z takich wymagań formalnych jest
ograniczenie możliwości występowania z wnioskiem o wznowienie postępowania
do osób posiadających status zawodowy wskazany w ustawie procesowej. Z tego
też względu w pełni zasadna była odmowa przyjęcia osobistego wniosku osk. A. B.
o wznowienie postępowania w sprawie Sądu Rejonowego w Ś. sygn. akt II K …/10.
Nie ulega też wątpliwości trafność decyzji odmawiającej przyjęcia zażalenia
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 27 listopada 2014 r., w którym nie
stwierdzono podstaw do wznowienia z urzędu postępowania w w/w sprawie.
Rozstrzygnięcie tego rodzaju nie należy bowiem do kręgu orzeczeń podlegających
zaskarżeniu w tym trybie wymienionych w art. 547 § 1 k.p.k.
Natomiast wniosek obrońcy osk. A. B. o wznowienie postępowania w tejże
sprawie, był dotknięty brakiem formalnym w postaci zaniechania określenia
podstawy prawnej i wskazania przesłanki mającej uzasadniać wznowienie
postępowania należącej do kręgu podstaw wznowienia przewidzianych w
obowiązującej procedurze karnej. Pomimo stosownego wezwania autora wniosku
do jego uzupełnienia, brak ten nie został dotychczas usunięty, co musiało
doprowadzić do odmowy jego przyjęcia.
Żadna z tych okoliczności, które legły u podstaw zaskarżonego zarządzenia i
zdeterminowały jego treść, nie została skutecznie podważona przez autora
zażalenia. Wywody zaprezentowane w zażaleniu odnoszą się bowiem do kwestii
związanych z wcześniejszym działaniem obrońcy z urzędu, a także potencjalnego
znaczenia rozstrzygnięcia mającego nastąpić w postępowaniu przed Wojewódzkim
Sądem Administracyjnym. Ocena hipotetycznego oddziaływania tej ostatniej
okoliczności z punktu widzenia postępowania o wznowienie w zakończonej sprawie
karnej, będzie jednak możliwa dopiero wtedy, gdy znana będzie ewentualna treść
tego orzeczenia.
Nie wykazano również, aby kwestionowane obecnie zarządzenie
przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego, naruszało powołane
przez skarżącego przepisy proceduralne.
3
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.