Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UZ 3/15
POSTANOWIENIE
Dnia 24 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Hajn
SSA Bohdan Bieniek
w sprawie z wniosku K. P.
przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych w W.
o wznowienie postępowania,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 24 marca 2015 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 października 2014 r.,
1. oddala zażalenie,
2. przyznaje adwokatowi M. G.-D. z kancelarii prawnej G. D. i
P. od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego kwotę 120 zł (sto
dwadzieścia) zwiększoną o należną stawkę podatku od towarów i
usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
wnioskodawcy z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2012 r. 2 Sąd Apelacyjny oddalił apelację
wnioskodawcy K. P. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 31 maja 2011 r.,
oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa
2
Spraw Wewnętrznych w W. z dnia 19 października 2009 r., w sprawie o wysokość
emerytury policyjnej.
W dniu 19 marca 2013 r. K. P. złożył skargę o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego, wskazując jako
postawę skargi (nazwanej wnioskiem) otrzymanie w styczniu 2013 r. z Centralnego
Archiwum MSW dokumentu o składzie Komisji Kwalifikacyjnej do spraw Kadr
Centralnych z dnia 27 lipca 1990 r., która oceniła pozytywnie wnioskodawcę jako
funkcjonariusza Komendy Policji, co w ocenie skarżącego pozwoli mu odzyskać
utracone dobre imię i przyznaną emeryturę.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 7 października 2014 r., odrzucił
skargę. Sąd wskazał, że wobec niewskazania przez skarżącego podstawy prawnej
skargi, jedyną ewentualną przesłankę mógł stanowić art. 403 § 2 k.p.c. Sąd uznał
jednak, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzi okoliczność o której mowa w art.
403 § 2 k.p.c. Nowy środek dowodowy, na który powołuje się skarżący to decyzja
Nr […] Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia … 2013 r., która stanowiła podstawę
do udostępnienia wnioskodawcy z Centralnego Archiwum MSW uwierzytelnionej
kopii Decyzji Przewodniczącego Komisji Kwalifikacyjnej do spraw Kadr Centralnych
z dnia 27 lipca 1990 r., w której wskazano dane personalne oraz pełnioną funkcję
członków Komisji do spraw Kwalifikacji Funkcjonariuszy byłej Służby
Bezpieczeństwa województwa s. oraz dołączona opinia o skarżącym wydana przez
tę Komisję. Sąd podkreślił, że udostępnienie przez Ministra Spraw Wewnętrznych
składu Komisji wydającej opinię o skarżącym nie mogłoby wpłynąć na treść
wydanego wyroku jak i na wynik sprawy, albowiem sam skład personalny Komisji
nie stanowi merytorycznej oceny wydanej przez organ emerytalno-rentowy decyzji
z dnia 19 października 2009 r., którą obniżono skarżącemu podstawę wymiaru
emerytury z 2,6% na 0,7% na podstawie art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej,
Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich
rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 667 ze zm. dalej: ustawa o
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy). Oceniające merytorycznie okres
3
służby skarżącego w organach bezpieczeństwa państwa, Sądy obu instancji
dysponowały pełną dokumentacją o okresie jego służby, w tym także aktami
osobowymi, w których znajduje się opinia dołączona do skargi o wznowienie
postępowania. Tym samym brak jest nowych okoliczności faktycznych i środków
dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, o których mowa w art.
403 § 2 k.p.c.
Zażalenie na powyższe postanowienie, wniósł pełnomocnik skarżącego,
zarzucając
naruszenie przepisów postępowania – art. 403 § 2 k.p.c., przez przyjęcie, że „w
sprawie nie występuje nowa okoliczność oraz nowe środki dowodowe, o jakich
mowa w art. 403 § 2 k.p.c., w sytuacji gdy, nieznany dotychczas skład personalny
Komisji oraz zeznania członków tej komisji - mogą mieć wpływ na wynik
postępowania”, „całkowitym pominięciu przez Sąd faktu, że członkowie Komisji -
oceniając pozytywnie moralność skarżącego i uznając, że spełnia on warunki, aby
pracować dla wolnej Polski - mogli posiadać wiedzę nieznaną Sądowi, w
szczególności wiedzę o pracy kontrwywiadowczej skarżącego, podejmowanej bez
wiedzy przełożonych o jakiej mowa w art. 15 b ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym”, oraz „pominięciu przez Sąd woli ustawodawcy, jaką było bardzo
wyraźne rozróżnienie i różne traktowanie byłych funkcjonariuszy oraz byłych
funkcjonariuszy, którzy działali na rzecz wolnej Polski, pomimo iż z formalnego
punktu widzenia i w świetle opinii wydawanych przez IPN - osoby zakwalifikowane
do obu wskazanych wyżej rozłącznych kategorii pracowały w organach Państwa
wskazanych w art. 15b ust. 1 ustawy”. Pełnomocnik wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania,
wraz z orzeczeniem o kosztach postępowania, w tym kosztach zastępstwa
procesowego nieuiszczonych w całości ani w części.
Sąd Najwyższy, zważył co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione. Za trafne należy uznać stanowisko Sądu
Apelacyjnego, że skarga nie jest oparta na ustawowej podstawie wznowienia.
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w razie
4
późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku
prawnego, albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu. Utrwalony jest pogląd, że możliwość
powoływania nowych faktów i dowodów jest ograniczona jedynie do tych
okoliczności i środków dowodowych, które istniały już w okresie trwania
zakończonego postępowania (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 13
października 2005 r., IV CZ 96/05, LEX nr 186917; z dnia 20 kwietnia 2000 r., II
UKN 167/00, PPiPS 2001 nr 6, poz. 70; z dnia 12 listopada 1998 r., II UKN
306/1998, OSNP - wkł. z 1999 r. nr 3, poz. 3; uchwałę składu siedmiu sędziów z
dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68, OSNCP z 1969 r., z. 12, poz. 208;
postanowienie z dnia 22 kwietnia 1975 r., III PZ 4/75, OSNCP z 1976 r., z. 2, poz.
38; wyrok z dnia 10 kwietnia 1973 r., II CR 104/73, OSNCP z 1974 r., z. 2, poz. 29).
W ocenie Sądu Najwyższego, trafne jest stanowisko Sądu Apelacyjnego, że
udostępnienie wnioskodawcy składu Komisji, wydającej opinię o skarżącym w
1990 r. nie mogłoby wpłynąć na treść wydanego wyroku i na wynik sprawy. Sądy
obu instancji orzekające w sprawie wysokości emerytury wnioskodawcy
dysponowały pełną dokumentacją o okresie służby skarżącego w organach
bezpieczeństwa państwa, w tym także aktami osobowymi, w których znajduje się
opinia dołączona do skargi o wznowienie postępowania.
W konsekwencji należało w pełni podzielić ocenę Sądu Apelacyjnego, że
przedstawione przez skarżącego w skardze o wznowienie postępowania rzekomo
„nowe” okoliczności i dowody nie mają takiego waloru, a zatem nie spełniają
wymagań określonych w art. 403 § 2 k.p.c., co uzasadniało odrzucenie skargi z
mocy art. 410 § 1 k.p.c.
Z tych względów zażalenie podlega oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 w
związku z art. 39814
k.p.c.
Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia § 12 ust. 2 oraz § 13 ust. 2
pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (jednolity tekst: Dz.U. z
2013 r., poz. 461).
5

II UZ 3/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia