III CZ 14/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-05-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 14/15
POSTANOWIENIE
Dnia 17 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa D. S.
przeciwko S. R.
o zadośćuczynienie i ochronę dóbr,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 kwietnia 2015 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 listopada 2014 r.,
zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że kwotę
400 (czterysta) zł zastępuje kwotą 200 (dwieście) zł,
a w pozostałym zakresie zażalenie oddala.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 25 listopada 2014 r. Sąd Apelacyjny ukarał powódkę D. S.
karą porządkową grzywny w wysokości 400 zł za ubliżenie sądowi.
Powódka zaskarżyła to postanowienie w całości i zarzuciła, że zostało ono
wydane z naruszeniem art. 49 § 1 p.u.s.p. poprzez jego błędną wykładnię,
prowadzącą do nałożenia na nią grzywny oraz poprzez wymierzenie jej grzywny
rażąco niewspółmiernej do jej zachowania oraz stanu majątkowego. Sąd nie
uwzględnił bowiem okoliczności mających wpływ na rozstrzygnięcie, tj. choroby
powódki (II stopień niepełnosprawności – umiarkowany), nagłego pogorszenia
stanu zdrowia, braku reprezentacji przez fachowego pełnomocnika oraz stanu
silnego wzburzenia emocjonalnego, w jakim wypowiedziała słowa, za które została
ukarana.
Powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 49 § 1 p.u.s.p. karę porządkową grzywny można
wymierzyć między innymi w razie ubliżenia sądowi. Określenie wygłoszone przez
powódkę w momencie ogłaszania ustnych motywów rozstrzygnięcia, bez udzielenia
głosu o treści: „… ja mogę słuchać sądu, a nie chama w todze” oraz opuszczenie
sali rozpraw należy uznać za zachowanie ubliżające sądowi. Takiego zachowania
na sali rozpraw wobec sędziego wygłaszającego motywy rozstrzygnięcia nie można
tłumaczyć „umiarkowanym stopniem niepełnosprawności”, „pogorszeniem stanu
zdrowia” i „silnym wzburzeniem”. Swojego stanu zdrowia powódka nie powinna
traktować instrumentalnie i powoływać się nań w celu spowodowania, że wobec
niej będą stosowanie odmienne standardy oceny zachowania.
Zgodzić trzeba się natomiast z zarzutem powódki, że wysokość wymierzonej
jej grzywny oceniana w relacji do jej możliwości majątkowych i dochodów,
ujawnionych w oświadczeniach majątkowych składanych w związku
z rozpoznawaniem wniosków powódki o udzielenie prawa pomocy, jest znaczna.
Cele represyjne i prewencyjne wobec powódki może spełnić grzywna w niższym
o połowę wymiarze.
3
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 38815
§ 1 zdanie pierwsze
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa D. S.
przeciwko S. R.
o zadośćuczynienie i ochronę dóbr,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 kwietnia 2015 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 listopada 2014 r.,
zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że kwotę
400 (czterysta) zł zastępuje kwotą 200 (dwieście) zł,
a w pozostałym zakresie zażalenie oddala.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 25 listopada 2014 r. Sąd Apelacyjny ukarał powódkę D. S.
karą porządkową grzywny w wysokości 400 zł za ubliżenie sądowi.
Powódka zaskarżyła to postanowienie w całości i zarzuciła, że zostało ono
wydane z naruszeniem art. 49 § 1 p.u.s.p. poprzez jego błędną wykładnię,
prowadzącą do nałożenia na nią grzywny oraz poprzez wymierzenie jej grzywny
rażąco niewspółmiernej do jej zachowania oraz stanu majątkowego. Sąd nie
uwzględnił bowiem okoliczności mających wpływ na rozstrzygnięcie, tj. choroby
powódki (II stopień niepełnosprawności – umiarkowany), nagłego pogorszenia
stanu zdrowia, braku reprezentacji przez fachowego pełnomocnika oraz stanu
silnego wzburzenia emocjonalnego, w jakim wypowiedziała słowa, za które została
ukarana.
Powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 49 § 1 p.u.s.p. karę porządkową grzywny można
wymierzyć między innymi w razie ubliżenia sądowi. Określenie wygłoszone przez
powódkę w momencie ogłaszania ustnych motywów rozstrzygnięcia, bez udzielenia
głosu o treści: „… ja mogę słuchać sądu, a nie chama w todze” oraz opuszczenie
sali rozpraw należy uznać za zachowanie ubliżające sądowi. Takiego zachowania
na sali rozpraw wobec sędziego wygłaszającego motywy rozstrzygnięcia nie można
tłumaczyć „umiarkowanym stopniem niepełnosprawności”, „pogorszeniem stanu
zdrowia” i „silnym wzburzeniem”. Swojego stanu zdrowia powódka nie powinna
traktować instrumentalnie i powoływać się nań w celu spowodowania, że wobec
niej będą stosowanie odmienne standardy oceny zachowania.
Zgodzić trzeba się natomiast z zarzutem powódki, że wysokość wymierzonej
jej grzywny oceniana w relacji do jej możliwości majątkowych i dochodów,
ujawnionych w oświadczeniach majątkowych składanych w związku
z rozpoznawaniem wniosków powódki o udzielenie prawa pomocy, jest znaczna.
Cele represyjne i prewencyjne wobec powódki może spełnić grzywna w niższym
o połowę wymiarze.
3
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 38815
§ 1 zdanie pierwsze
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.