V CSK 594/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 594/14
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa M. O. i J. O.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 kwietnia 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 24 kwietnia
2014 r., wskazał na występowanie przesłanki oczywistej zasadności skargi
kasacyjnej w zakresie naruszenia przez ten sąd przepisów procesowych.
Jednakże gdy skarżący powołuje się na taką przesłankę, powinien przedstawić
nie tylko to, na czym ta oczywistość polega, ale również powołać argumenty, za
występowaniem tej oczywistości. Co więcej, sam zarzut naruszenia, nawet
oczywistego, określonego przepisu nie prowadzi wprost do oceny, że skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, czyli że jej zarzuty są zasadne i w sposób
oczywisty prowadzą do uznania zaskarżonego wyroku za błędny i podlegający
wzruszeniu (por. post. SN z dnia 19 lutego 2014 r., I PK 265/13, nie publ.; post.
SN z dnia 29 września 2014 r., III SK 91/13, nie publ.). Skarżący nie wykazał,
że naruszenie powołanych przez niego przepisów procesowych było oczywiste
i że uzasadnia ono uznanie zaskarżonego orzeczenia za oczywiście błędne.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa M. O. i J. O.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 kwietnia 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 24 kwietnia
2014 r., wskazał na występowanie przesłanki oczywistej zasadności skargi
kasacyjnej w zakresie naruszenia przez ten sąd przepisów procesowych.
Jednakże gdy skarżący powołuje się na taką przesłankę, powinien przedstawić
nie tylko to, na czym ta oczywistość polega, ale również powołać argumenty, za
występowaniem tej oczywistości. Co więcej, sam zarzut naruszenia, nawet
oczywistego, określonego przepisu nie prowadzi wprost do oceny, że skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, czyli że jej zarzuty są zasadne i w sposób
oczywisty prowadzą do uznania zaskarżonego wyroku za błędny i podlegający
wzruszeniu (por. post. SN z dnia 19 lutego 2014 r., I PK 265/13, nie publ.; post.
SN z dnia 29 września 2014 r., III SK 91/13, nie publ.). Skarżący nie wykazał,
że naruszenie powołanych przez niego przepisów procesowych było oczywiste
i że uzasadnia ono uznanie zaskarżonego orzeczenia za oczywiście błędne.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).