IV KZ 37/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-05-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 37/15
POSTANOWIENIE
Dnia 26 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
w sprawie M. G.
skazanego z art. 284 § 2 kk
po rozpoznaniu zażalenia obrońcy skazanego na zarządzenie Przewodniczącego
IX Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w K.
z dnia 27 marca 2015 r.
w przedmiocie odmowy przyjęcia kasacji złożonej przez obrońcę skazanego od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 3 lutego 2015 r.
na podstawie art. 437 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia kasacji obrońcy
skazanego M. G. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 3 lutego 2015 r. W
uzasadnieniu tej decyzji procesowej wskazano, że w tej sprawie, orzeczeniem sądu
odwoławczego utrzymano w mocy wyrok Sądu Rejonowego w J. z dnia 29 stycznia
2014 r., którym M. G. został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 284 § 2 k.k.
na karę m.in. roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zostało
warunkowo zawieszone na okres 4 lat próby. Zatem, stosownie do dyspozycji
przepisu art. 523 § 2 k.p.k. w zw. z § 4, w takiej sytuacji strona procesowa może
wnieść kasację na korzyść skazanego jedynie z powodu uchybień wymienionych w
art. 439 k.p.k. Takich jednak nie wskazał autor nadzwyczajnego środka zaskarżenia
wniesionego na korzyść skazanego M. G.
2
Rozstrzygnięcie to zaskarżył obrońca skazanego odwołując się do treści
zamieszczonej w § 1 przepisu art. 523 k.p.k. i wywodząc, że daje on podstawę do
wniesienia kasacji w każdej sprawie w oparciu o wszelkie rażące naruszenia prawa
mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia. W konkluzji skarżący wniósł o
uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przyjęcia do rozpoznania kasacji wniesionej
na korzyść skazanego M.G.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie obrońcy skazanego M. G. nie mogło zostać uwzględnione. W
sytuacji, gdy w/w został skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania, możliwości wniesienia kasacji na jego korzyść przez
strony procesowe, są ograniczone wyłącznie do przesłanek stanowiących
bezwzględne przyczyny uchylenia orzeczenia wymienione w art. 439 k.p.k. (arg. ex
art. 523 § 2 w zw. z § 4 k.p.k). Takich zaś nie podniesiono w przedstawionej
skardze kasacyjnej. Odmienne wywody skarżącego, odwołującego się wyłącznie do
dyspozycji zawartej w art. 523 § 1 k.p.k., po prostu ignorują obowiązującą regulację
ustawową i nie mogły okazać się skutecznym argumentem podważającym
zasadność zaskarżonego zarządzenia.
Odnotować przy tym trzeba, że wymaganie, zamieszczone w przepisie art.
526 § 2 k.p.k., aby nadzwyczajne środki zaskarżenia były sporządzane i
podpisywane przez podmioty mające do tego odpowiednie przygotowanie
zawodowe, nie stanowi jak widać dostatecznej ochrony przed próbami wniesienia
kasacji niedopuszczalnych z mocy prawa i to w sytuacji, gdy już w treści
kontestowanego obecnie zarządzenia wyraźnie wskazano obrońcy przepis
kształtujący zakres uprawnień procesowych strony, której prawa i interesy miał
reprezentować.
Wobec tego, że kasację w tej sprawie wniesiono bez zachowania
obowiązujących ograniczeń ustawowych, zarządzeniem Przewodniczącego IX
Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w K. z dnia 27 marca 2015 r., w pełni
zasadnie odmówiono jej przyjęcia w dotychczasowej postaci.
Zatem, zważywszy na to, że skarżący nawet nie podjął próby wykazania, iż
zakwestionowane zarządzenie dotknięte jest jakąkolwiek wadą natury faktycznej
lub prawnej, należało postanowić, jak na wstępie.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 26 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
w sprawie M. G.
skazanego z art. 284 § 2 kk
po rozpoznaniu zażalenia obrońcy skazanego na zarządzenie Przewodniczącego
IX Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w K.
z dnia 27 marca 2015 r.
w przedmiocie odmowy przyjęcia kasacji złożonej przez obrońcę skazanego od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 3 lutego 2015 r.
na podstawie art. 437 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia kasacji obrońcy
skazanego M. G. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 3 lutego 2015 r. W
uzasadnieniu tej decyzji procesowej wskazano, że w tej sprawie, orzeczeniem sądu
odwoławczego utrzymano w mocy wyrok Sądu Rejonowego w J. z dnia 29 stycznia
2014 r., którym M. G. został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 284 § 2 k.k.
na karę m.in. roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zostało
warunkowo zawieszone na okres 4 lat próby. Zatem, stosownie do dyspozycji
przepisu art. 523 § 2 k.p.k. w zw. z § 4, w takiej sytuacji strona procesowa może
wnieść kasację na korzyść skazanego jedynie z powodu uchybień wymienionych w
art. 439 k.p.k. Takich jednak nie wskazał autor nadzwyczajnego środka zaskarżenia
wniesionego na korzyść skazanego M. G.
2
Rozstrzygnięcie to zaskarżył obrońca skazanego odwołując się do treści
zamieszczonej w § 1 przepisu art. 523 k.p.k. i wywodząc, że daje on podstawę do
wniesienia kasacji w każdej sprawie w oparciu o wszelkie rażące naruszenia prawa
mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia. W konkluzji skarżący wniósł o
uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przyjęcia do rozpoznania kasacji wniesionej
na korzyść skazanego M.G.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie obrońcy skazanego M. G. nie mogło zostać uwzględnione. W
sytuacji, gdy w/w został skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania, możliwości wniesienia kasacji na jego korzyść przez
strony procesowe, są ograniczone wyłącznie do przesłanek stanowiących
bezwzględne przyczyny uchylenia orzeczenia wymienione w art. 439 k.p.k. (arg. ex
art. 523 § 2 w zw. z § 4 k.p.k). Takich zaś nie podniesiono w przedstawionej
skardze kasacyjnej. Odmienne wywody skarżącego, odwołującego się wyłącznie do
dyspozycji zawartej w art. 523 § 1 k.p.k., po prostu ignorują obowiązującą regulację
ustawową i nie mogły okazać się skutecznym argumentem podważającym
zasadność zaskarżonego zarządzenia.
Odnotować przy tym trzeba, że wymaganie, zamieszczone w przepisie art.
526 § 2 k.p.k., aby nadzwyczajne środki zaskarżenia były sporządzane i
podpisywane przez podmioty mające do tego odpowiednie przygotowanie
zawodowe, nie stanowi jak widać dostatecznej ochrony przed próbami wniesienia
kasacji niedopuszczalnych z mocy prawa i to w sytuacji, gdy już w treści
kontestowanego obecnie zarządzenia wyraźnie wskazano obrońcy przepis
kształtujący zakres uprawnień procesowych strony, której prawa i interesy miał
reprezentować.
Wobec tego, że kasację w tej sprawie wniesiono bez zachowania
obowiązujących ograniczeń ustawowych, zarządzeniem Przewodniczącego IX
Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w K. z dnia 27 marca 2015 r., w pełni
zasadnie odmówiono jej przyjęcia w dotychczasowej postaci.
Zatem, zważywszy na to, że skarżący nawet nie podjął próby wykazania, iż
zakwestionowane zarządzenie dotknięte jest jakąkolwiek wadą natury faktycznej
lub prawnej, należało postanowić, jak na wstępie.
3