Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2015 r.

na rozprawie

sprawy z wnioskuE. S.

z udziałem zainteresowanej (...) z/s w B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o ustalenie właściwego ustawodawstwa

na skutek apelacji wnioskodawczyni

od wyroku Sądu Okręgowego w Przemyślu

z dnia 19 lutego 2014 r. sygn. akt III U 1267/13

u c h y l a zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. z 22 sierpnia 2013r.

i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania bezpośrednio temu organowi rentowemu.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 sierpnia 2013 r., znak: (...)/(...)- (...), nr (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.ustalił, iż w stosunku do E. S.od dnia 1 grudnia 2012 r., ma zastosowanie polskie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń społecznych.

W podstawie prawnej swego rozstrzygnięcia organ rentowy powołał
art. 83 ust 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm. ) art. 38, art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 13 pkt. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm. )
w związku z art. 13 ust. 3 i art. 11 ust 3a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r.
w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz. Urz. UE
nr L.04.166/1 z dnia 30 kwietnia 2004 ze zm. ), a także zgodnie z art.16 ust.1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009
z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 ( Dz. Urz. UE nr L.09.284/l ze zm. ).

Zdaniem organu rentowego, praca świadczona przez wnioskodawczynię na rzecz firmy (...) w zakresie promotora szkoleń internetowych na terenie Czech i Słowacji zarówno pod względem zaangażowania, czasu pracy oraz zysku ekonomicznego ma niewielkie znaczenie dla uzyskiwanych środków utrzymania, spraw zawodowych i nosi znamiona pracy marginalnej, szczególnie w odniesieniu do zaangażowania związanego z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie Polski.

W odwołaniu z dnia 23 września 2013 r. wnioskodawczyni E. S.zakwestionowała powyższą decyzję, wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, iż na podstawie art. 13 ust. 3 w zw. z art. 13 ust. 1 lit. b (i) rozporządzenia podstawowego w zw. z art. 16 rozporządzenia wykonawczego, jako pracownik najemny tymczasowo podlega ustawodawstwu niemieckiemu, jako właściwemu ze względu na siedzibę zatrudniającego pracodawcy od dnia zatrudnienia. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:

- art. 13 ust. 3 w zw. z art. 13 ust. 1 lit. b (i) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego Radu (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz.U.UE.L.2004.166.1 ze zm. ), poprzez brak jego zastosowania oraz uznania, że jako pracownik niemieckiego pracodawcy (...) wnioskodawczyni tymczasowo podlega ustawodawstwu niemieckiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych.

- art. 14 ust 5b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonania Rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz.U.UE.L.2009.284.1 ) poprzez jego zastosowanie i błędne uznanie, iż praca najemna na rzecz (...) stanowi pracę o charakterze marginalnym, a jako taka nie będzie brana pod uwagę do celów określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa na mocy art. 13 rozporządzenia podstawowego .

W odpowiedzi na odwołanie wnioskodawczyni organ rentowy wniósł
o jego odwołanie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Zaznaczył, iż przyjmując marginalny charakter pracy wnioskodawczyni na rzecz niemieckiego pracodawcy ustalił od dnia 1 grudnia 2012 r. jako właściwe ustawodawstwo polskie o czym pismami z dnia 11 marca 2013 r. poinformował zarówno wnioskodawczynię, instytucję niemiecką oraz instytucje zainteresowanych państw tj. Republiki Czeskiej i Republiki Słowackiej.

Odwołał się do treści art. 11 ust. 3a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego Rady (WE).

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Przemyślu , po rozpoznaniu sprawy , wyrokiem z dnia 19 lutego 2014 r. oddalił odwołanie .

Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcia na następujących ustaleniach i wypływających z nich wnioskach prawnych ;

E. S.od września 2012 r. prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą w zakresie handlu (sklepik szkolny z artykułami spożywczymi i szkolnymi) i wideofilmowania.

Z tytułu tej pozarolniczej działalności gospodarczej wnioskodawczyni osiągała przychód, który wynosił: w styczniu 2013 r. -1330,20 zł, w lutym
2013 r.-1331,20 zł, w marcu 2013 r. -1386 zł, w kwietniu 2013 r. -1251,50 zł, w maju 2013 r. -1228,00 zł, w czerwcu 2013 r. -1121,30 zł , w lipcu 2013 r. -1800 zł, w sierpniu 2013 r. -0,00 zł, we wrześniu 2013 r. -1657,40 zł , w październiku
2013 r. -1698,50 zł, w listopadzie 2013 r. -1549,30 zł , w grudniu 2013 r. -3438,40 zł. Łączny przychód w roku 2013 wyniósł więc 17785,80 zł, średnio miesięcznie 1482,15 zł.

Prowadząc działalność gospodarczą E. S.została zatrudniona przez przedsiębiorstwo mające swoją siedzibę na terenie (...). Na podstawie umowy o pracę z dnia 14 listopada 2012 r. wnioskodawczyni miała, począwszy od dnia 1 grudnia 2012 r., świadczyć pracę w charakterze promotora szkoleń internetowych na terytorium Republiki Czeskiej i Republiki Słowackiej, w wymiarze 2- do 4 dni w miesiącu za wynagrodzeniem zasadniczym 30 euro brutto miesięcznie. Wnioskodawczyni przysługiwało dodatkowe wynagrodzenie za sprzedaż każdej sztuki szkoleń oraz za każdego klienta z tytułu kolportażu szkoleń beSMART, a ponadto dieta odpowiednia do okresu wykonywanej pracy .

Faktycznie praca ta polegała na rozprowadzaniu ulotek i zachęcaniu spotkanych na ulicach przechodniów do zakupu kart uprawniających do odbycia szkolenia. Wnioskodawczyni posługiwała się wyłącznie językiem polskim. W okresie od 1 grudnia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wnioskodawczyni przebywała i wykonywała pracę promotora szkoleń internetowych na terenie Czech i Słowacji odpowiednio w miejscowościachC. T.iŻ.po jednym dniu w miesiącu , najczęściej w weeckendy, w każdym z miast od godz. 8- do 18-tej, za wyjątkiem miesiąca grudnia 2012 r., kiedy to praca trwała od 8-do 16-tej. Do miejsca pracy dojeżdżała samochodem własnym lub z innymi osobami, rozliczając się z pracodawcą w ramach delegacji.

Jednocześnie Sąd ustalił, że z tytułu tego zatrudnienia wykonywanego na terenie Republiki Czeskiej i Słowackiej wnioskodawczyni uzyskała wynagrodzenie za miesiąc grudzień 2012 r.-49,77 zł oraz z tytułu delegacji - 97,85 zł, za styczeń 2013 r.-198,03 zł, w tym delegacja, za luty 2013 r.-98,00 zł oraz z tytułu delegacji 99,24 zł, za marzec 2013 r. 196,55 zł w tym delegacja, za kwiecień 2013 r.- 98,31 zł oraz z tytułu delegacji 99,55 zł, za maj 2013 r.- 262,56 zł w tym delegacja, za czerwiec 2013 r.- 101,49 zł oraz z tytułu delegacji 102,77zł, za lipiec 2013 r.-97,09 zł oraz z tytułu delegacji 101,30 zł, za sierpień 2013 r. – 101,14 zł oraz z tytułu delegacji 102,41 zł, za wrzesień 2012 r.- 197,71 zł w tym delegacja, za październik 2013 r. – 99,08 zł, za listopad 2013 r.- 96,54 zł oraz z tytułu delegacji za październik i listopad 2013 r. 201,07 zł, za grudzień 2013 r.- 198,65 zł w tym delegacja. Wynagrodzenie i delegacje rozpoczęto wypłacać od stycznia 2013 r.

Powyższe dane wskazują, że począwszy od stycznia
2013 r. do grudnia 2013 r. wynagrodzenie za pracę wykonywaną na terenie Republiki Czeskiej i Słowackiej wynosiło łącznie około 100 zł miesięcznie. W grudniu 2012 r. wyniosło 49,77 zł.

Wnioskodawczyni prowadząc na terenie Polski od września 2012 r. działalność gospodarczą osiągnęła w roku 2013 z tego tytułu przychód w wysokości 17785,80 zł, średnio miesięcznie 1482,15 zł. Natomiast wynagrodzenie z tytułu wykonywania umowy o pracę wyniosło średnio miesięcznie 100 zł, z tym, że dotyczyło ono wykonywania pracy na terenie dwóch państw UE. Oceniając oddzielnie dla każdego państwa członkowskiego trzeba przyjąć, że kwota ta wynosi ok. 50 zł. miesięcznie.

Wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę stanowi mniej niż 5% całkowitego wynagrodzenia (łącznie przychód z tytułu działalności gospodarczej i z tytułu umowy o pracę) .

Również praca wykonywana na podstawie umowy o pracę zajmuje ostatecznie mniej niż 5% czasu prowadzonej działalności gospodarczej wraz z czasem poświęconym na wykonywanie pracy najemnej – stwierdza Sąd Okręgowy .

W tej sytuacji organ rentowy prawidłowo określił ustawodawstwo - konkluduje Sąd I instancji - ustalając, że w stosunku do E. S.od dnia 1 grudnia 2012 r. w zakresie ubezpieczeń społecznych ma zastosowanie ustawodawstwo polskie. Zgodnie bowiem z art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz.U.2013.1442 j.t. ) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach: osoby prowadzące pozarolniczą działalność - od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wy konywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

I dlatego na podstawie art. 477 ^14a § 1 kpc Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Przemyślu oddalił odwołanie .

Powyższy wyrok zaskarżyła apelacją odwołująca zarzucając :

- naruszenie prawa materialnego art. 13 ust 3 w zw. z art. 13 ust 1 lit. B i Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz. U. UE. L. 2004. 166.1 ze zm .) , ( zwanym dalej Rozporządzeniem Podstawowym ) poprzez brak ich zastosowania , oraz uznania , że E. S.jako pracownik niemieckiego pracodawcy (...)podlega ustawodawstwu niemieckiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych ;

- naruszenie art. 14 ust 5b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz. U. UE. L. 2009.284.1 ) ( zwane dalej rozporządzeniem wykonawczym ) poprzez jego zastosowanie i błędne uznanie , iż praca najemna E. S.na rzecz (...)stanowi pracę o charakterze marginalnym , a jako taka nie jest brana pod uwagę do celów określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa na mocy art. 13 rozporządzenia podstawowego ;

- naruszenie przepisów postępowania tj. art. 233 § 1 kpc przez sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego wyprowadzenie faktu osiągniętego wysokości przychodu w kwocie 17785,80 zł na podstawie PKPiR, stanowiącego podstawę do porównania z wynagrodzeniem uzyskanym z tytułu pracy na rzecz (...), skutkiem czego Sąd błędnie ustalił , iż praca najemna jest marginalna i nie będzie ona brana pod uwagę przy określaniu właściwego ustawodawstwa , a w konsekwencji odwołująca nie podlega pod niemieckim systemem zabezpieczenia społecznego .

Wniosła o :

1.zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie w całości odwołania od decyzji z dnia 22.08.2013 r. znak OU – (...)- (...), nr (...) i orzeczenie , iż odwołująca od 01.12.2012 r. nie podlegała pol skiemu ustawodawstwu w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz od 01.12.2012 r. na podstawie art. 13 ust 3 w zw. z art. 13 ust 1 lit. b i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( Dz. Urz. UE. L. 2004. 166.1 ) odwołująca jako pracownik najemny podlega ustawodawstwu niemieckiemu jako właściwemu ze względu na siedzibę zatrudniającego go pracodawcy ;

ewentualnie na wypadek uznania przez Sąd , że zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego , w całości lub , że Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy oraz na wypadek nieuwzględnienia wniosku z punktu 1, wniosła o :

1.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania przy uwzględnieniu kosztów dotychczasowego postępowania ;

2.  orzeczenie o kosztach postępowania według norm prawem przepisanych,

Uzasadnienie apelacji zasadza się na twierdzeniu , że praca E. S.na rzecz (...)z / siedzibą w B.nie miała charakteru marginalnego.

Organ rentowy wniósł o oddalenie apelacji .

Sąd Apelacyjny rozważył co następuje :

Apelacja jest zasadna o tyle , że skutkuje koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku oraz poprzedzającej go decyzji organu rentowego i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania wprost organowi rentowemu .

1. Stosownie do art. 13 ust 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/04 osoba podejmująca pracę najemną w innym państwie Unii podlega w zakresie ubezpieczeń społecznych prawu tego państwa członkowskiego , w którym wykonywana jest praca najemna . Jednocześnie normy za warte w art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/09 określają tryb ustalenia właściwego ustawodawstwa przewidując niezwłoczność takiego działania , jak i wymóg tymczasowego określenia ustawodawstwa właściwego przy uwzględnieniu m. in. art. 13 rozporządzenia Nr 883/04 .

2. Jeżeli więc Oddział w R.Zakład Ubezpieczeń Społecznych ma wątpliwości co do realności stosunku pracy p.E. S.w N., S.czyC.– czy też jego marginalnego charakteru – to powinien wszcząć procedurę opisaną w ust 4 art. 16 rozporządzenia Nr 987/09 , zgodnie z którym ( z uwagi na brak pewności co do określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa ) niezbędne jest nawiązanie kontaktów przez instytucje lub władze dwóch lub więcej państw członkowskich , na wniosek jednej lub więcej instytucji wyznaczonych przez właściwe władze zainteresowanych państw członkowskich lub na wniosek samych właściwych władz . Ustawodawstwo mające zastosowanie do zainteresowanego jest określone na mocy wspólnego porozumienia , z uwzględnieniem art. 13 rozporządzenia Nr 883/04 i odpowiednich przepisów art. 14 rozporządzenia wykonawczego .

Wykorzystując art. 16 ust 4 Oddział ZUS w R.winien nawiązać współpracę ze swoim niemieckim , słowackim oraz czeskim odpowiednikiem – wskazując tym organom jakie ma wątpliwości odnośnie umowy o pracę łączącej wnioskodawczynię z niemieckim pracodawcą .
3. Od dnia 28 czerwca 2012 r. weszło w życie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ( UE ) Nr 465/2012 z dnia 22 maja 2012 r. zmieniające rozporządzenie (WE) Nr 883/04 oraz rozporządzenie (WE) Nr 987/09 . Przepis art. 2 pkt 2 , lit. b w/w rozporządzenia wprowadził do art. 14 rozporządzenia Nr 987/09 nowy przepis , tj. ust 5b . Zgodnie z jego brzmieniem „praca o charakterze marginalnym nie jest brana pod uwagę dla celów określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa na mocy art. 13 rozporządzenia (WE) Nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego . Art. 16 rozporządzenia wykonawczego stosuje się we wszystkich przypadkach objętych niniejszym artykułem” .

Uczynione tu przypomnienie uzasadnia konstatacja , iż jeśli Oddział ZUS w R.miał wątpliwość co do tego , czy p. E. S.jest objęta systemem zabezpieczenia społecznego w jednym państwie członkowskim to w swoim postępowaniu powinien dostosować się do trybu rozwiązywania sporów co do ustalenia ustawodawstwa właściwego wskazanego w szczególności w art. 6 , 15 oraz 16 rozporządzenia Nr 987/09 , które nakazuje zwrócenie się – w przypadku istnienia wątpliwości lub rozbieżności – do instytucji innego państwa członkowskiego ( instytucje niezwłocznie dostarczają lub wymieniają między sobą dane niezbędne dla ustanowienia i określenia praw oraz obowiązków osób , do których ma zastosowanie rozporządzenie państwowe ) . Przekazywanie tych danych odbywa się bezpośrednio pomiędzy nowymi instytucjami lub za pośrednictwem instytucji łącznikowych . Zastosowanie znajduje również decyzja Nr A1 Komisji Administracyjnej w sprawie ustanowienia procedury dialogu i koncyliacji w zakresie ważności dokumentów , określenia ustawodawstwa właściwego oraz udzielania świadczeń na mocy rozporządzenia Nr 883/2004 .

Dopiero po wyjaśnieniu wątpliwości instytucja miejsca zamieszkania informacji instytucją miejsca wykonywania pracy o tymczasowym ustawodawstwie , według którego obejmuje się wnioskodawcę ubezpieczeniem społecznym – i od tej chwili biegnie termin dwu miesięcy , w czasie których przynajmniej jedna z zainteresowanych instytucji może poinformować instytucję miejsca zamieszkania a niemożności zaakceptowania ustalonego ustawodawstwa lub o swojej odmiennej opinii w tej kwestii.

W realiach rozpoznawanej sprawy oznacza to przede wszystkim , iż obowiązkiem Oddziału ZUS w R.było ustalenie , czy wnioskodawczyniE. S.( ze względu na miejsce wykonywania pracy najemnej we wskazanych krajach ) podlegała ubezpieczeniu społecznemu ( i na jakich warunkach) oraz postąpienie w celu ustalenia stanu zgodnego z art. 11 ust 1 rozporządzenia podstawowego . Wszak organ rentowy nie może spowodować sytuacji , w której wnioskodawczyni E. S., prowadząca działalność w kraju i wykonująca pracę najemną w różnych państwach członkowskich , nie będzie podlegała żadnemu ustawodawstwu lub że będzie podlegała ustawodawstwu więcej niż jednego państwa. Z drugiej strony ; tylko istnienie tytułu ubezpieczenia za granicą uzasadnia zastosowanie kolizyjne z art. 14 ust 5b rozporządzenia Nr 987/2009 .

Dodajmy , że w razie pojawienia się wątpliwości w odniesieniu do informacji przedstawionych przez zainteresowaną co do ważności dokumentów lub dowodów potwierdzających dokładności przedstawienia okoliczności , na których opierają się zawarte w nim informacje , Zakład Ubezpieczeń Społecznych winien przystąpić do niezbędnej weryfikacji tych informacji lub dokumentów
( art. 5 ust 2-3 rozporządzenia wykonawczego ) .

4.  Organ rentowy skoncentrował spór na ocenie , czy praca wykonywana

przez p. E. S. na terenie Republiki Czeskiej i Słowackiej miała charakter marginalny – w rozumieniu art. 14 ust 5b rozporządzenia Nr 987/09 .

Praktyczny poradnik dotyczący ustawodawstwa mającego zastosowanie do pracowników sugeruje aby za pracę o charakterze marginalnym uznać sytuację gdy kryterium czasu pracy lub wynagrodzenia pracownika jest spełnione w proporcji niniejszej niż 5% regularnego czasu pracy i / lub jego wynagrodzenia . Wprawdzie publikacja ta nie ma waloru wiążącego , niemniej wskazuje na pewną ogólnounijną praktykę interpretowania przepisu art. 14 ust 5b cyt. rozporządzenia i z tego względu nie może być całkowicie pomijana w procesie stosowania przepisów koordynacyjnych . Podkreślić jednak trzeba , iż parametry czasu pracy oraz wysokości wynagrodzenia nie wyczerpują – zdaniem Sądu Apelacyjnego - normatywnych kryteriów ocennych „pracy marginalnej” ; dla właściwego ustalenia której kryteria ocenne winny być dostosowane odpowiednio do każdego konkretnego przypadku i powinny uwzględniać wszystkie elementy podmiotowe oraz przedmiotowe badanego stosunku pracy .

Kwestia właściwego normatywnego zdefiniowania oraz stosowania pojęcia „praca marginalna” ma i to kolosalne znaczenie , że w praktyce , poprzez ocenę marginalnego charakteru pracy , dotyka ważności umowy o pracę – jako tytułu ubezpieczenia społecznego – do której to oceny uprawnione jest jedynie państwo wykonania umowy o pracę . I już dlatego procedura ustalania ustawodawstwa tymczasowego musi być w tym przypadku ściśle przestrzegana ( v. – zdanie drugie art. 14 ust 5b rozporządzenia Nr 987/09 ) .

Inaczej mówiąc ; organ rentowy nie był uprawniony do pomijania trybu ścisłej współpracy z instytucją państwa wykonywania pracy przez E. S., z uwagi na dokonanie własnej oceny marginalności pracy na podstawie umowy zawartej z (...)Z/S W B.- co stanowi istotny błąd postępowania mający wpływ na wydanie zaskarżonej decyzji .

5.  Zagadnieniem równie istotnym dla zastosowania art. 14 ust 5b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 jest określenie porównywalnych warunków świadczenia przez wnioskodawczynię pracy za granicą z prowadzeniem działalności gospodarczej w kraju .

W danych okolicznościach wnioskodawczyni E. S.powinna być traktowana i oceniana tak – zdaniem Sądu Apelacyjnego - jak gdyby wykonywała pracę najemną w kraju ( argument : art. 13 ust 5 rozporządzenia nr 883/2004 ) . Takie założenie pozwala na obiektywną analizę porównawczą aktywności zawodowej ubezpieczonej np. z punktu widzenia podstawy wymiaru składek .

6. Reasumując; Sąd Apelacyjny uwzględniając zasadność podstawowych zarzutów sformułowanych w apelacji uznał przedwczesność rozstrzygnięć w sprawie .

W toku ponownego rozpoznania sprawy organ rentowy , biorąc pod rozwagę wyżej poczynione uwagi i wskazania , powinien :

- po pierwsze; precyzyjnie ustalić warunki pracy i płacy E. S.na rzecz (...)z/s w B., oraz warunki i efekty gospodarczo – finansowe prowadzonej przez ubezpieczoną działalności gospodarczej w zakresie handlu (prowadzonego sklepiku szkolnego ) oraz wideofilmowania – od 1 grudnia 2012 roku ,

- po drugie; stwierdzić , czy wnioskodawczyni od 1.XII. 2012 r. podlegała ubezpieczeniom społecznym w niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej – jeśli tak to na jakich warunkach ,

- po trzecie; rozważyć kwestię marginalności pracy świadczonej przez wnioskodawczynię dla niemieckiego pracodawcy w ścisłym współdziałaniu z niemiecką instytucją ubezpieczeniową ( art. 4 i 16 rozporządzenia Nr 987/2009 ) , analizując w szczególności :

- umowę o pracę ubezpieczonej z (...) z/s w B. ,

- regulamin pracy w (...) ,

- raporty miesięczne realizacji umowy ,

- rozliczenie kosztów podróży ,

- kwoty wynagrodzeń wypłaconych ubezpieczonej ( wraz z premią ) ,

- stanu dochodów ubezpieczonej z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w XII. 2012 r. oraz w roku 2013 ,

które to dokumenty odwołująca niezwłocznie powinna przedłożyć Oddziałowi ZUS w R. ,

- po czwarte; organ rentowy obowiązany jest zapewnić zarówno odwołującej jak i zainteresowanemu czynny udział w postępowaniu , a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań .

Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 477 ^14a kpc w związku z art. 386 § 4 kpc , gdyż postępowanie wymaga ponowienia w całości , orzeczono jak w sentencji .