Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Krzysztof Korzeniewski

Protokolant: Aleksandra Duczemińska

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2015 r.

sprawy przeciwko K. O. synowi J. i S. z domu M.

urodzonemu (...) w miejscowości Ł.

obwinionemu o to, że

1. w dniu 27 kwietnia 2014 r o godz. 21.35 we W. na ul. (...) głośno krzycząc używał słów nieprzyzwoitych tj." Chuj, kurwa, pierdolony pedał" itp.

2. W tym samym miejscu i czasie na żądanie funkcjonariuszy Policji odmówił podania jakichkolwiek danych m.in. co do miejsca swojego zatrudnienia.

tj. o czyn z art. 141 kw i art. 65 § 1 pkt 2 kw

******************

I.  uznaje obwinionego K. O. za winnego czynów opisanych w części wstępnej wyroku, stanowiących wykroczenia z art. 141 kw i art. 65 § 1 pkt 2 kw i za to na podstawie art. 65 § 1 pkt 2 kw oraz 9 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) zlotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 119 kpw obciąża obwinionego kosztami postępowania w wysokości 100 zł oraz wymierza mu opłatę w kwocie 30 zł.

UZASADNIENIE

K. O. wraz z partnerem J. M. zamieszkuje we W. przy ul. (...). Mieszkanie przy ul. (...) znajdujące się pod mieszkaniem K. O. zajmuje K. D.. Z kolei, w domu naprzeciwko, mieszka U. K. zajmując mieszkanie przy ul. (...).

dowód: notatka urzędowa k. 6;

zeznania K. D. k. 7-8,

zeznania U. K. k. 9-10,

W dniu 27 kwietnia 2014 r. około godz. 21.35 K. D. stojąc na balkonie swojego mieszkania rozmawiał z U. K.. Zwrócił przy tym uwagę K. O. by ten nie strzepywał na niego popiołu z papierosa. Wówczas K. O. zaczął się zwracać do niego używając słów wulgarnych. Podobnie odnosił się do U. K.. Wypowiadał takie słowa jak: „chuj”, „kurwa”, „pierdolę”, „pedał”.

dowód: notatka urzędowa k. 6;

zeznania K. D. k. 7-8, 37;

zeznania U. K. k. 9-10, 36;

Wulgaryzmy słyszeli przybyli na interwencję policjanci R. Ś. i M. S.. W ich obecności K. O. krzyczał „ty pedale”. K. O. odmówił wskazania policjantom miejsca swojego zatrudnienia.

dowód: notatka urzędowa k. 6;

zeznania K. D. k. 7-8,

zeznania U. K. k. 9-10,

notatka urzędowa z przeprowadzonych ustaleń k. 12;

zeznania J. M. k. 49;

wyjaśnienia K. O. k. 49

K. O. utrzymuje się z wynagrodzenia w kwocie 1500 zł.

dowód: wyjaśnienia K. O. k. 49;

K. O. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Przyznał, iż w dniu zdarzenia przebywał z partnerem na balkonie i dyskutował z K. D.. Zaprzeczył używaniu wulgaryzmów. Stwierdził, iż nie podał policjantom swoich danych, jednak później chciał to uczynić. Obawiał się uczynić to w obecności K. D.. Nie zaproponował przy tym przeprowadzenia rozpytania w jego mieszkaniu.

vide: wyjaśnienia K. O. k. 35-36, 49-50;

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na zeznaniach K. D., zeznaniach U. K., notatkach urzędowych oraz w części zeznaniach J. M. i wyjaśnieniach K. O..

Podstawowym materiałem dowodowym służącym budowaniu ustaleń stała się notatka urzędowa sporządzona przez policjantów R. Ś. i M. S., opisująca przebieg interwencji w dniu 27 kwietnia 2014 r. R. Ś. oraz M. S. to policjanci, którzy interweniowali wyłącznie w ramach powinności służbowych. Dlatego nie sposób opisanym przez nich spostrzeżeniom zarzucić braku obiektywizmu. Nadto, jak wskazuje wnikliwa analiza treści tej notatki, została ona sporządzona rzetelnie. Jej osnowa koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym. O użyciu wulgaryzmów analogicznie wypowiadali się K. D. i U. K.. Z kolei w przedmiocie miejsc zamieszkania K. D., U. K., K. O. i J. M. w ten sam sposób wypowiadały się wszystkie te opisane osoby.

Podobnie dano wiarę notatce wskazującej na odmowę podania przez K. O. swoich danych, chociażby jako odpowiadającej wyjaśnieniom K. O..

U. K. oraz K. D. jako pokrzywdzeni mieli interes w obciążaniu K. O.. Stąd potencjalnie ich zeznaniom można odmówić waloru obiektywizmu. Jednak zarzut ten nie może się utrzymać. Jak wskazano powyżej, wulgaryzmy wypowiadane przez K. O., odnoszące się do homofobii, były usłyszane przez interweniujących policjantów – na co również zwrócili uwagę U. K. oraz K. D.. Dlatego też, w tym zakresie wymienionym świadkom dano wiarę.

Sąd dał wiarę K. O. wyłącznie co do faktu niewskazania miejsca zatrudnienia oraz miejsca zamieszkania. W tym zakresie jego wyjaśnienia odpowiadają notatce policyjnej (odmowa wskazania miejsca zatrudnienia) jak i pozostałemu materiałowi (miejsce zamieszkania).

Również, z tych samych względów dano wiarę J. M. w zakresie miejsca zamieszkania.

Sąd nie dał wiary K. O. oraz J. M. zaprzeczającym użyciu wulgaryzmów wobec sprzeczności z materiałem omówionym poprzednio, a zwłaszcza z notatką z interwencji policyjnej.

Z tych samych względów nie dano wiary zaprzeczającym użyciu wulgaryzmów A. J. i R. B..

Sąd pominął zeznania nieprzypominających sobie przebiegu interwencji policjantów R. Ś. i M. S..

Sąd zważył.

Niewskazanie interweniującemu policjantowi miejsca zatrudnienia stanowi wybryk z art. 65 § 1 pkt 2 kw poprzez odniesienie się w art. 65 § 2 kw. Natomiast wypowiadanie wulgaryzmów w sposób dostrzegalny z ulicy było wybrykiem z art. 141 kw.

K. O. nie cierpiał niedostatków w zakresie własnej poczytalności. Dlatego tez uznano go winnym przypisanych mu czynów.

Z uwagi na ich zbieg realny koniecznym stało się zastosowanie instytucji z art. 9 § 2 kw.

Wymierzając karę Sąd miał na uwadze jej społeczne oddziaływanie oraz aspekt wychowawczy względem obwinionego a także jego sytuację.

Okoliczności obciążających nie dostrzeżono.

Jako okoliczność łagodzącą przyjęto nienaganny dotychczasowy tryb życia obwinionego.

O kosztach orzeczono nie znajdując podstaw do zwolnienia obwinionego od tych należności.