Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Kp 122/15

POSTANOWIENIE

Dnia 8 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Siedlcach w VII Wydziale Karnym w składzie :

Przewodnicząca : SSR Małgorzata Semeniuk

Protokolant ; st. sekr. sąd. Magdalena Wereda

przy udziale Prokuratora -

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 08.07.2015 roku

zażalenia pełnomocnika D. H.

na postanowienie Prokuratora Rejonowego w Siedlcach z dnia 03. 04. 2015 roku

w przedmiocie dowodów rzeczowych w sprawie 1 Ds 2369/14/Sp

Na podstawie art. 465§ 2 kpk

POSTANAWIA

Uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Prokuratorowi Rejonowemu w Siedlcach do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 3.04. 2015 roku Prokurator Rejonowy w Siedlcach wydał decyzję dot. dowodów rzeczowych po umorzeniu śledztwa i postanowił :

-dowody rzeczowe w postaci samochodu marki T. (...) , kluczyka z pilotem oraz kluczyka zwykłego – zwrócić osobie uprawnionej tj. K. J..

-dowód rzeczowy w postaci dowodu rejestracyjnego -przechowywać w aktach sprawy do czasu przedawnienia karalności tj. do dnia 20. 11. 2024 roku

-dowód rzeczowy w postaci dokumentów dot. rejestracji samochodu – przechowywać w aktach sprawy do czasu przedawnienia karalności tj. do dnia 20. 11. 2024 roku.

Podstawą takiej decyzji jest art. 323 § 1 kpk i art. 230 § 2 kpk.

Zażalenie na powyższą decyzję złożył pełnomocnik D. H. , wnosząc o zwrot pojazdu, dowodu rejestracyjnego i dokumentów dot. samochodu.

Sąd zważył co następuje :

W przedmiotowej sprawie ustalono ,że samochód marki T. zabezpieczony u D. H. pochodzi z kradzieży z włamaniem zaistniałej w nocy z 13/14 listopada 2008 roku w G. na szkodę K. J..

Ustosunkowując się do wniesionego zażalenia stwierdzić należy ,że rację ma pełnomocnik D. H. ,że nabył on przedmiotowy pojazd w sytuacji w której nie miał uzasadnionej podstawy aby przypuszczać ,że pojazd ten pochodzi z kradzieży i że nie nabywa go od właściciela. Nie można jednak zgodzić się z tezą zawarta w uzasadnieniu zażalenia ,że pojazd ten został nabyty przez D. H. zgodnie z prawem i że mamy tutaj do czynienia z kolizją tytułu własności, która zapewne będzie rozstrzygnięta przez Sąd Cywilny. Właściciel rzeczy jest bowiem w świetle prawa cywilnego jeden i prokurator uznając za zbędny zabezpieczony w sprawie jako dowód rzeczowy postanowił zwrócić go właścicielowi jako osobie uprawnionej. Kwestię tę przy tym powinien rozstrzygnąć samodzielnie rozważając też i to czy D. H. nie nabył własności przedmiotowego pojazdu w drodze zasiedzenia jako nabywca w dobrej wierze. Jeżeli nie był w stanie tej kwestii samodzielnie rozstrzygnąć rzeczywiście winien był odesłać obie zainteresowane strony na drogę postępowania cywilnego a zabezpieczony pojazd w zależności od uznania -złożyć do depozytu sadowego albo powierzyć jednej ze stron np. dotychczasowemu posiadaczowi w dobrej wierze tj. D. H. na przechowanie jako osobie godnej zaufania aż do rozstrzygnięcia wątpliwości komu tę rzecz należy zwrócić.

Zwracając rzecz pokrzywdzonemu na szkodę którego w 2008 roku dokonano kradzieży prokurator dokonał rozstrzygnięcia pozbawiając de facto drugą stronę zainteresowaną możliwości dochodzenia swoich roszczeń a jednocześnie odsyłając strony na drogę postępowania cywilnego uchylił się od umotywowanego rozstrzygnięcia która z osób zainteresowanych i dlaczego jest osobą uprawnioną do odebrania rzeczy zabezpieczonej uprzednio jako dowód rzeczowy w sprawie.

Wprawdzie prokurator trafnie rozstrzygnął o zatrzymani w aktach sprawy podrobionych dokumentów związanych z nabyciem tego pojazdu jednakże Sąd w całości uchylił zaskarżone postanowienie aby prokurator ponownie dokonał całościowej oceny oraz rozstrzygnięcia w zakresie wszystkich zatrzymanych dowodów rzeczowych.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak na wstępie.