Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 17 listopada 2014 r. , zawartym w pkt 3 wyroku z tej daty , Sąd Rejonowy rozstrzygnął o kosztach procesu na podstawie art. 102 kpc. W ocenie Sądu Rejonowego obie strony umowy są zobowiązane kontrolować prawidłowość reprezentacji osoby prawnej będącej strona umowy. Obowiązku tego jednak nie dochowali. W tej sytuacji w ocenie sądu obie strony w równych częściach powinny ponosić konsekwencje stwierdzenia nieważności wadliwie zawartej umowy. Z tego względu sąd obciążył pozwanych, pomimo przegrania sprawy w całości, jedynie połową kosztów procesu. Na zasądzoną kwotę 1.700 zł składała się połowa opłaty od pozwu, uiszczona przez powoda. W zakresie kosztów zastępstwa procesowego sąd doszedł do przekonania, że każda ze stron winna ponieść te koszty we własnym zakresie.

Powyższe postanowienie zaskarżył powód , zarzucając naruszenie art. 102 K.p.c. poprzez jego błędne zastosowanie polegające na niewłaściwym przyjęciu, iż w niniejszej sprawie zachodził szczególnie uzasadniony przypadek uzasadniający możliwość obciążenia strony pozwanej jedynie częścią kosztów procesu , mimo wygrania procesu przez powoda w całości; jak również naruszenia art. 328 § 2 K.p.c. poprzez niedostateczne wyjaśnienie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku kwestii dotyczącej zasądzenia kosztów procesu jedynie w kwocie 1.700 zł , co czyni niemożliwą prawidłową kontrolę instancyjną zaskarżonego orzeczenia. Powód wniósł o zmianę pkt 3 zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu w wysokości 7.000 zł obejmujących całość opłaty sądowej od pozwu w wysokości kwoty łącznej 3.400 zł oraz kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego dla radcy prawnego, jak również o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym według norm przepisanych.

Pozwani wnieśli o oddalenie zażalenia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Art. 102 kpc ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu; jest rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Nie konkretyzuje on pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawia ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy ( por. T. Demendecki , komentarz do art. 102 Kpc , LEX 2015 ).

Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy nieprawidłowo zastosował art. 102 kpc , nie zachodziły bowiem szczególne okoliczności uprawniające do zastosowania owego przepisu. Powód słusznie wskazuje , że umowy których nieważność Sąd I instancji stwierdził zostały podpisane przez ówczesnego prezesa powoda T. Z. i jego zastępcę J. K. bez zgody i wiedzy pozostałych członków zarządu stowarzyszenia. Członkowie zarządu ukryli ten fakt również przed walnym zebraniem członków stowarzyszenia. Aktualny likwidator powodowego stowarzyszenia, a w momencie składania pozwu jeszcze jego kurator powołany przez Sąd , postanowił wytoczyć powództwo o unieważnienie pierwszej z umów wkrótce po powzięciu wiadomości odnośnie wadliwej reprezentacji stowarzyszenia przy jej zawieraniu. Druga z umów , co których wniesiono o stwierdzenie nieważności , znajdowała się w aktach sprawy prokuratorskiej. Ujawnienie tej umowy skutkowało rozszerzeniem powództwa , gdyż ówczesny kurator powoda wcześniej w ogóle nie posiadał wiedzy na jej temat. Tak więc aktualne władze stowarzyszenia nie ponoszą winy za wadliwą reprezentację stowarzyszenia przy podpisywaniu spornych umów. Nie można zatem podzielić poglądu pozwanych , iż powód nie dochował w tej konkretnej sytuacji obowiązku dbania o należytą reprezentację. Pozwani mieli zaś możliwość sprawdzenia w każdej chwili , za pomocą stosownego odpisu z KRS , jak wyglądają zasady reprezentacji powoda przy zawieraniu umów. Odstępstwo od zasady wymienionej w art. 98 kpc było zatem nieuprawnione.

Powód wygrał sprawę w całości, tak więc w myśl art. 98 kpc , pozwani winni ponieść koszty procesu za I instancję w postaci opłaty sądowej od pozwu w wysokości 3.400 zł oraz 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego dla radcy prawnego. Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie na podstawie art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc. O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 kpc.