Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

8 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym: Przewodniczący SSR del. Rafał Kubicki

Protokolant sekr. sąd. Joanna Kotowska

po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2015 r. na rozprawie w O.

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w G.

przeciwko Skarbowi Państwa – (...) Zarządowi (...) w O.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza solidarnie od powodów: (...) sp. z o.o. w G. na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 315/14

UZASADNIENIE

Powód W. G. (1) wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa- (...) Zarządu (...) w O. kwoty 122.528,60 zł, w tym: 41.612,39 zł z ustawowymi odsetkami od 7 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty; 80.916,11 zł z ustawowymi odsetkami od wniesienia pozwu do dnia zapłaty;
i o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż w wyniku przeprowadzonego przez pozwanego przetargu nieograniczonego na realizację inwestycji „Przebudowa stacji paliw dla potrzeb Jednostki Wojskowej (...) w B. – (...)”, oferta złożona przez konsorcjum w składzie: (...) sp. z o.o., została wybrana jako najkorzystniejsza. Powód wskazał, iż w trakcie wykonywania przedmiotu zamówienia wykonał roboty dodatkowe związane z faktem istnienia innych rzędnych posadowienia istniejących już zbiorników, co związane było m.in. z obsypaniem istniejących zbiorników warstwą pospółki, wykonaniem muru oporowego wystającego nad teren nasypu. Podał, iż wykonał także roboty dodatkowe polegające na: usunięciu farby epoksydowej ze ścian zbiorników oraz montażu dodatkowej pompy. Wskazał, iż mimo wykonania prac dodatkowych ukończył prace w terminie przewidzianym umową, jednakże pozwany odebrał je dopiero 5 grudnia 2013 r. Pomimo istotnych zmian w dokumentacji projektowej oraz nieprzystąpienia do odbioru prac w terminie przewidzianym umową, pozwany naliczył kary umowne, które następnie potrącił
z wynagrodzeniem powoda. Nadto pozwany odmówił zapłaty za wykonane na jego rzecz roboty dodatkowe.

W odpowiedzi na pozew pozwany Skarb Państwa – (...) Zarząd (...) w O. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany podniósł brak legitymacji czynnej powoda, bowiem ten nie udowodnił, że pozostaje uprawniony do całości ewentualnego wynagrodzenia jako partner „konsorcjum”. Jednocześnie pozwany zaprzeczył, aby obiekt był przed 30 października 2013 r. zgłoszony i gotowy do odbioru. Wskazał, iż wpisy w dzienniku budowy zgłaszające gotowość odbioru zostały antydatowane, zaś dopiero 13 listopada 2013 r. został przeprowadzony rozruch zestawu pomiarowego. Podał, iż na dzień 30 października 2013 r. nie dokonano rozruchu stacji, nie działały dystrybutory, brak było części wyposażenia, teren był nieuporządkowany, zaś zgłoszenie robót do odbioru przez wykonawcę było tylko próbą uchronienia się od odpowiedzialności przez powoda. Pozwany wskazał, ze naliczenie kary umownej za zwłokę
w wykonaniu zobowiązania, a następnie wystawienie noty obciążeniowej było zasadne. Odnosząc się do żądania zapłaty kwoty 80.916,12 za roboty dodatkowe, pozwany podał, iż czynność polegająca na obsypaniu trzech zbiorników paliwowych i wzniesieniu murku oporowego, wynikająca ze zmiany dokumentacji projektowej, nie stanowiła prac dodatkowych, bowiem modyfikacja treści projektu budowlanego dotyczyła nie tyle przedmiotu zadania, co sposobu jego wykonania, nie wpłynęła bowiem w żadnym stopniu na rzeczowy zakres prac. Pozwany podkreślił, że prace dodatkowe mogą wystąpić jedynie przy kosztorysowym rozliczeniu, gdy tymczasem strony ustaliły wynagrodzenie ryczałtowe.

Na rozprawie w dniu 17 listopada 2014 r. W. G. (1) wniósł
o wezwanie do sprawy w charakterze strony powodowej drugiego członka konsorcjum spółkę (...). Mając to na względzie, Sąd na podstawie art. 195 §1 kpc wezwał do udziału w sprawie w charakterze powoda (...) Serwis sp. z o.o. w G. (k. 174, nagranie płyta CD k. 175).

Pismem z 3 marca 2015 r. spółka ta oświadczyła, iż zgłasza swe przystąpienie do sprawy (k. 207). Jednocześnie powodowa spółka wskazała, iż zgadza się z wszelkimi żądaniami i stwierdzeniami podniesionymi przez współkonsorcjanta w pozwie (k.206).

Mając na względzie przekształcenia podmiotowe po stronie powodowej, powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego solidarnie na ich rzecz należności głównej i odsetek zgodnie z punktem 1 pozwu. W odpowiedzi na powyższe pozwany wniósł o oddalenie powództwa (k. 244).

Sąd ustalił, co następuje:

Skarb Państwa - (...) Zarząd (...) w O. ogłosił
w dniu 1 marca 2013 r. postępowanie prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego na realizację inwestycji pn. „Przebudowa stacji paliw dla potrzeb Jednostki Wojskowej (...) w B. – (...)”. W wyniku tego jako najkorzystniejsza została wybrana oferta za kwotę 1.664.449,67 zł złożona przez konsorcjum w składzie: W. G. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Usług (...) oraz (...) Serwis sp. z o.o. w G..

(bezsporne, nadto: ogłoszenie o zamówieniu nr (...)-2013 k. 11-13, ogłoszenie o udzieleniu zamówienia nr (...)-2013 k. 14, ogłoszenie o wyborze najkorzystniejszej oferty k. 19)

W dniu 30 kwietnia 2013 r. powodowie i pozwany zawarli umowę nr (...) na realizację ww. zadania. Termin rozpoczęcia realizacji zadania ustalono na 15 maja 2013 r., zaś zakończenia na 30 października 2013 r. Zgodnie z jej §10: „Za wykonanie przedmiotu umowy zamawiający zapłaci wykonawcy wynagrodzenie ryczałtowe ustalone na podstawie złożonej przez Wykonawcę ofert na kwotę brutto: 1.664.499,47 zł (…)”. Strony postanowiły, iż odbiorem końcowym będzie objęty przedmiot umowy
w pełnym zakresie rzeczowym, zaś wykonawca zgłosi zamawiającemu gotowość do odbioru wpisem do dziennika budowy oraz stosownym pismem-faxem (§11 umowy). Strony ustaliły, iż wykonawca zapłaci karę umowną liczoną od wartości całego wynagrodzenia umownego brutto w wysokości 0,10% z tytułu niedotrzymania terminu końcowego wykonania przedmiotu umowy - zadania lub umówionych części (etapów) za każdy rozpoczęty dzień zwłoki - §13 ust. 1 umowy. §21 stanowił, iż „Wykonawca wykona przedmiot umowy zgodnie z decyzją pozwolenia na budowę, dokumentacją projektową, warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót oraz stosowanymi Polskimi Normami i Europejskimi Normami oraz przepisami techniczno-budowlanymi”. Teren budowy został przekazany wykonawcy w dniu 14 maja 2015 r.

(bezsporne, nadto Umowa nr (...) k. 15-18v, protokół przekazania terenu budowy k. 104-104v)

Umowa konsorcjum nr (...) pomiędzy W. G. (1) a (...) Serwis sp. z o.o. w G. została zawarta
w dniu 29 lipca 2013 r.

(dowód: umowa konsorcjum nr (...) k. 160-167)

Pismem z 18 czerwca 2013 r. K. K. - dyrektor do spraw technicznych z ramienia powoda W. G. (1) wskazał na kwestie, w jego ocenie problematyczne, a związane z posadowieniem zbiorników paliw. W odpowiedzi na powyższe pozwany wskazał, iż spostrzeżenia powoda nie mają istotnego znaczenia przy właściwej realizacji zadania i że nie ma podstaw do zmiany technologii i opracowywania nowego projektu. Pismem z 4 lipca 2013 r. K. K. w piśmie skierowanym do pozwanego wniósł o zajecie stanowiska w sprawie posadowienia zbiorników paliw. Strony w celu zbadania przedmiotowej sprawy odbyły
w dniu 23 sierpnia 2013 r. spotkanie. Pismem z dnia 26 sierpnia 2013 r. biuro projektowe przesłało do pozwanego informację dotyczącą kwestii zachowania spadków rurociągów paliwowych.

(dowód: pismo z dnia 18.06.2013 r. k. 106, pismo z dnia 24.06.2013 r. k. 107, pismo z dn. 4.07.2013 r. k. 109, notatka służbowa k. 110, pismo Biura Usług (...) sp. z o.o. w O. k.111)

W dokumentacji przetargowej nie podano rzędnych posadowienia zbiorników paliwa. Po wejściu wykonawcy na plac robót okazało się, że zachodzi problem grawitacyjnego spływu paliwa do istniejących zbiorników
z uwagi na zróżnicowanie poziomów posadowienia istniejących zbiorników. Zmiana z tym związana, którą uwzględniono przy wykonywaniu robót, polegała na zmianie rzędnej rurociągu, co związane było z podniesieniem zlewni paliwa na wysokość o około 70 cm, co z kolei pozwoliło zapewnić spływ grawitacyjny. Wskutek tej zmiany powstał mur oporowy w obwodzie budynku technicznego, dodatkowo została nasypana ilość ziemi dla przykrycia rurociągów zbiorników paliwowych. Wskutek takiego wykonania zaprojektowana opaska nie wymagała wykonania, a nadto płyty warstwowe pierwotnie zaprojektowane zostały skrócone do wysokości murku oporowego.

(dowód: zeznania świadka J. P. k. 219v - nagranie rozprawy płyta CD k.222, zeznania A. P. k. 247 - nagranie rozprawy CD k. 248)

Z dokumentacji przetargowej wynikał obowiązek usunięcia farby epoksydowej ze zbiorników paliwowych w celu umożliwienia właściwego wykonania warstwy laminatu.

(dowód: zeznania H. B. k. 218-218v)

Z dokumentacji projektowej wynikało, iż w ramach robót budowlanych winna być zamontowana jedna pompa odśrodkowa, projekt w tym zakresie posiadał wadę - zbiorniki były podziemne i wymagały dodatkowej pompy ssąco-tłoczącej. Dodatkowa pompa została zamontowana.

(dowód: zeznania świadka H. B. k. 218, zeznania świadka J. P. k219v, zeznania J. Z. k.221, częściowo zeznania K. K. k. 219 - nagranie rozprawy płyta CD k.222, częściowo zeznania powoda M. K. k.245v-246, zeznania pozwanego A. P. k. 247 - nagranie rozprawy płyta CD k. 248)

Pismem z 25 października 2013 r. powód zgłosił pozwanemu zakończenie robót oraz gotowość do odbioru końcowego. Także w piśmie z 25 listopada 2013 r. powód powołał się na gotowość do odbioru końcowego.

(bezsporne, nadto: pismo powoda z dn. 25.10.2013 r. k. 125, pismo z dn. 25.11.2013 r. k. 126)

Wpisy dokonane w dzienniku budowy prowadzone na przedmiotowym działaniu po dniu 25 października 2013 r. zostały antydatowane.

(bezsporne, nadto: fotokopie dziennika budowy k. 168-169, częściowo zeznania powoda W. G. (1) k.245, nagranie rozprawy płyta CD k. 248)

Decyzją z 5 listopada 2013 r. zezwolono na eksploatację urządzenia – zbiornika do magazynowania materiałów ciekłych zapalnych. Rozruch instalacji zestawu pomiarowego przeprowadzono 13 listopada 2013 r.

(dowód: decyzja z 5.11.2013 r. k. 155 z zał. k. 156, protokół z rozruchu zestawu pomiarowego k. 159)

Od końca października do początku grudnia stacja nie działała.

(bezsporne, nadto: częściowo zeznania powoda W. G. (1)
k. 245, częściowo zeznania powoda M. K. k. 246, zeznania A. P. k. 247- nagranie rozprawy płyta CD k. 248)

W piśmie z 27 listopada 2013 r. pozwany zawiadomił powoda W. G. (2) o terminie odbioru końcowego budowy. Odbiór końcowy robót został dokonany 5 grudnia 2013 r. Przy dokonywaniu odbioru stwierdzono usterki w robotach budowlanych.

(dowód: zawiadomienie z dn. 27.11.2013 r. k. 127, protokół komisyjnego odbioru końcowego k. 128-128v, wykaz usterek k. 158, zeznania świadka H. B. k. 21- nagranie rozprawy płyta CD k.222, zeznania pozwanego A. P. k. 247 - nagranie rozprawy płyta CD k. 248)

W. G. (1) w dniu 17 grudnia 2013 r. wystawił pozwanemu fakturę nr (...) na kwotę 135.209,39 zł. Na poczet przedmiotowej faktury pozwany dokonał wpłaty 93.596,90 zł.

(bezsporne, nadto dowód: faktura nr (...) k. 130)

Pozwany, powołując się na §13 pkt 1 lit a umowy nr (...), obciążył powodowa W. G. kwotą 41.612,49 zł tytułem kary umownej za niedotrzymanie terminu końcowego realizacji robót określonych ww. umową. Kwota ta została potrącona z wierzytelnością powoda wynikającą z faktury nr (...) r.

(bezsporne, nadto: nota księgowa obciążeniowa k. 131)

Pismem z 20 stycznia 2014 r. powód W. G. (1) wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 122.528,60 zł. W odpowiedzi pozwany odmówił zapłaty i zakwestionował zasadność przedstawionych w piśmie powoda żądań.

(bezsporne, nadto dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty z 20.01.2014 r.
k. 134-135, odpowiedź na wezwanie do zapłaty k. 136- 137)

Sąd zważył, co następuje:

Żądanie pozwu nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd dał wiarę przedłożonym w sprawie dokumentom, bowiem ich prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron, a i Sąd nie znalazł podstaw uznania ich niewiarygodności, W tym zakresie wskazać trzeba na przedłożony przez powodów dziennik budowy, który - jak sam przyznał powód W. G. (1) - po 25 października 2013 r. był antydatowany. Zatem w tym aspekcie Sąd ocenił przedłożony dowód z pewną dozą ostrożności w odniesieniu do twierdzeń strony powodowej.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków w osobach: H. B., J. P., T. R., J. Z. oraz zeznaniom strony pozwanej (w tej roli wystąpił dysponujący stosownym pełnomocnictwem pracownik zajmujący stanowisko kierownicze – A. P.). Wypowiedzi ich były spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniały, znalazły także potwierdzenie w przedłożonych w sprawie dokumentach. Jednoznacznie stwierdzili oni, iż dopiero w listopadzie 2013 r. pojawiły się dokumenty, które w ogóle umożliwiły zaplanowanie odbioru końcowego prac.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków: K. K., S. Z., K. S. w zakresie, w jakim próbowali oni przekonać Sąd, iż wykonane przez powodów roboty stanowiły roboty dodatkowe; nie posiadali oni bowiem precyzyjnej wiedzy, ogólnikowo jedynie mówili o wykonanych przez powodów w ramach konsorcjum robotach. Przy tym całkowicie niewiarygodne są także pozostałe zeznania K. K., który wskazał, iż roboty objęte umową wykonane zostały
w terminie, zaś stacja nie działała albowiem zaistniała potrzeba wykonania prac dodatkowych. Wypowiedź ta stoi w całkowitej opozycji do twierdzeń powodów i nie znajduje pokrycia w zeznaniach innych świadków ani
w dokumentacji (dzienniku budowy).

Za niewiarygodne sąd uznał zeznania W. G. (1)
i M. K. w zakresie, w jakim wskazywali oni na terminowe zakończenie robót, albowiem przeczą im zeznania świadków w osobach H. B., J. P., T. R., J. Z., oraz zeznania A. P., a także przedłożona dokumentacja, oraz wspominany już fakt antydatowania wpisów w dzienniku budowy.

Odnosząc się do roszczeń i twierdzeń powodów, wskazać należy na brak zasadności żądania kwoty 41.612,49 zł. Jak ustalono, powodowie w istocie dopuścili się zwłoki związanej z przekroczeniem terminu ukończenia robót. Przede wszystkim fakt antydatowania wpisów w dzienniku budowy świadczy o – ogólnie rzecz biorąc - braku wiarygodności strony powodowej. Dopuszczenie się tego typu działań jest naganne, i co oczywiste - wpływa na ocenę działań. Dat widniejących zatem przy wpisach dotyczących ukończenia robót nie można uznać za wiarygodne. Jak sam wskazał W. G. (1), mimo pisemnego zgłoszenia robót do odbioru, od końca października do początku grudnia 2013 r. stacja nie działała, przy czym on nie znał przyczyn, dla których taka sytuacja ma miejsce. Powyższe potwierdził również M. K.. W. G. (1) wskazał także, iż zgłoszenie robót do odbioru nie nastąpiło poprzez wpis do dziennika budowy ponieważ nie było konsensusu między nim jako kierownikiem budowy,
a inspektorami nadzoru.

Postanowienia umowy stanowiły przy tym, iż odbiorem końcowym będzie objęty przedmiot umowy w pełnym zakresie rzeczowym. Gotowością do odbioru miał być wpis wykonawcy w dzienniku budowy potwierdzony przez inspektorów nadzoru lub brak ustosunkowania się przez nich do wpisu. Jak jednak ustalono, wpis datowany na 25 października 2013 r. nie istniał rzeczywiście w tej dacie w dzienniku budowy, nie może więc być mowy o milczącym zatwierdzeniu gotowości do odbioru robót. Tym bardziej brak dowodów na aktywne potwierdzenie przez któregoś z inspektorów nadzoru gotowości robót do odbioru. Przesłane przez powoda W. G. (1) do pozwanego pismo z 25 października 2013 r. o rzekomej gotowości prac do odbioru, nie mogło zatem być skuteczne, albowiem nie odpowiadało rzeczywistości.

Już tylko powyższe dowodzi, iż powodowie nie ukończyli robót
w terminie ustalonym umową. O nieterminowym ukończeniu robót świadczy też fakt wydania decyzji zezwalającej na eksploatację urządzenia - zbiornika do magazynowania materiałów ciekłych zapalnych (dn. 5.11.2013 r.), a także fakt przeprowadzenia rozruchu instalacji zestawu pomiarowego przeprowadzony dopiero w dniu 13 listopada 2013 r.

Opisane okoliczności świadczą o niedotrzymaniu terminu przez powodów w wykonaniu robót, co z kolei uprawniało pozwanego do naliczenia im kar umownych za okres od 1 listopada do 25 listopada 2013 r. (wysokość nie była kwestionowana). Pozwany dla realizacji przysługującego mu roszczenia o zapłatę kary umownej musiał wykazać istnienie i treść zobowiązania łączącego go z dłużnikami, a także fakt nienależytego wykonania zobowiązania - w tej konkretnej sprawie polegającego na zwłoce
w wykonaniu robót, co uczynił. Powodowie zaś - żądając zapłaty kwoty 41.612,49 zł - mogli wykazywać, iż pozwany niezasadnie naliczył im karę umowną, a więc że albo nie zaistniała przyczyna uprawniająca pozwanego do naliczenia kary umownej albo że nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które oni jako dłużnicy odpowiedzialności nie ponosili,
a w konsekwencji, że wierzytelność pozwanego nie powstała ( art. 471 kc
w zw. z art. 484 §1 kc w zw. z art. 6 kc). Temu powodowie nie sprostali, dlatego Sąd Okręgowy w tym zakresie powództwo na podstawie ww. przepisów oddalił. Podkreślenia przy tym wymaga, iż powodowie nie zgłaszali zastrzeżeń co do samej skuteczności złożenia oświadczenia o potrąceniu wzajemnych wierzytelności.

Także żądanie powodów opiewające na kwotę 80.916,11 zł z tytułu robót dodatkowych nie zasługiwało na uwzględnienie.

W oparciu o dowody zaproponowane przez stronę powodową, w tym przedłożoną dokumentację i zeznania świadków, a także przedstawiciela pozwanego nie sposób uznać, aby zakres prac wykonanych przez powodów, wskazywał na wykonanie przez nich prac dodatkowych. O wykonaniu robót dodatkowych nie przekonują wpisy dokonane w dzienniku budowy, w tym wpis datowany na 9 lipca 2013 r. k. 114, albowiem jego treść wskazuje jedynie na zalecenia J. P. dotyczące kwestii posadowienia zbiorników paliwowych. Przy czym już przy wpisie z dnia 9 października 2013 r. (k. 120) J. P. oświadczył, iż dokonane przez niego zmiany w dokumentacji projektowej są nieistotne i w okolicznościach tej sprawy Sąd uznaje tę ocenę za uzasadnioną. Podobnie rzecz się ma z wpisem z 27 sierpnia 2013 r. (k. 117v). Samo wykazanie, iż polecenia we wskazanych zakresach zostały wydawane przez inspektorów nadzoru z ramienia pozwanego, przy braku wykazania, iż roboty te nie objęte były przedmiotem umowy lub miały charakter robót istotnych, nie może prowadzić do konkluzji o tym, że wykonane roboty były robotami dodatkowymi. Przekonujące,
w zakresie dotyczącym prac związanych z posadowieniem zbiorników paliwowych, były zeznania J. P., który wskazał, że zmieniała się jedynie rzędna rurociągu, a zakres prac powodów z tym związany mógł nawet spowodować w globalnym rozliczeniu obniżenie kosztów.

Powodowie nie wykazali, a mogli to uczynić jedynie przedstawiając
w procesie korzystną dla nich opinię biegłego sądowego (ich kosztorys należy uznać za sporny), że zmiana wywołała zwiększenie kosztów wykonania.

Przekonuje także zeznanie złożone przez A. P., który wskazał, iż w dokumentacji projektowej inwestor powołał się na technologię w zakresie dotyczącym zbiorników paliwowych i gdyby powodowie z nimi się zapoznali, technologia wykonania tych robót wykonana byłaby prawidłowo. Wobec takich zeznań świadka i pozwanego, powodowie nie wykazali odpowiedniej aktywności dowodowej, co w konsekwencji skutkowało niewykazaniem prawdziwości wysuwanych przez nich twierdzeń.

Podobnie przeciwnych dowodów nie zaproponowali powodowie na zarzut pozwanego związany z tym, że z dokumentacji przetargowej wynikał obowiązek usunięcia farby epoksydowej ze zbiorników paliwowych w celu umożliwienia właściwego wykonania warstwy laminatu (o czym zeznawał m.in. H. B.). Powodowie nie wykazali, że z technologicznego punktu widzenia usunięcie farby epoksydowej nie mieści się w przedmiotowym zakresie zamówienia. W tej kwestii Sąd aprobuje stwierdzenie pozwanego, że warunki zamówienia publicznego siłą rzeczy nie mogą być – podobnie jak samo prawo – nadmiernie szczegółowe.

Odnosząc się do zamontowania dodatkowej pompy, to zarówno z zeznań pozwanego jak i powoda M. K. wynika, iż dla zastosowania właściwej pompy do zestawu pomiarowego wystarczające było dokładne przeanalizowanie projektu. M. K. przyznał wprost (k. 246v), iż zorientował się, że potrzebna jest druga pompa, nie po weryfikacji położenia zbiorników, lecz przy wgłębieniu się w opis pompy w trakcie zamawiania. Wskazał, iż najpierw zamówił pierwotnie zakładany zestaw, a dopiero później domówił drugą pompę, gdy zorientował się, że tamta jest niewystarczająca. Takiej sytuacji, zdaniem Sądu, nie można ocenić jako wykonanie prac dodatkowych, a jako zmianę dokonaną w zakresie zastosowanej technologii, ale wynikającą z rozeznania strony powodowej jako fachowca w tym zakresie.

Powodowie nie wykazali w żaden sposób, aby wykonane roboty
w zakresie przebudowy zbiorników paliwowych, usunięcia farby epoksydowej z wnętrza zbiorników i montażu dodatkowej pompy wychodziły poza zakres prac objętych umową, czy też że stanowiły znaczną jej modyfikację. Zeznania świadków w osobach: H. B., J. P., J. Z., świadczą przy tym zupełnie o czymś innym. Oczywiście świadkowie z ramienia powodów i sami powodowie wskazywali na wykonanie tych prac (choć ich wykonanie było właściwie bezsporne), nie wykazali przy tym, aby modyfikacja zakresu prac w tej materii wpłynęła w jakimkolwiek stopniu na rzeczowy zakres prac wykonawcy, podlegających – co należy podkreślić – wynagrodzeniu ryczałtowemu, a nie kosztorysowemu. Wystarczy tu wspomnieć, ze dla zweryfikowania powyższego powodowie nie przedłożyli nawet Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia obowiązującej dla przedmiotowego zadania. Nie sposób zarazem zweryfikować czy wykonane roboty były robotami istotnymi czy jedynie tzw. rozwiązaniami zamiennymi oraz jaki był ich zakres i koszt. Obowiązek wykazania powyższego ciążył zaś na powodach (art. 6 kc).

Ponadto powodowie nie wykazali wartości poszczególnych rzekomych robót dodatkowych. Z zaoferowanego przez powodów materiału dowodowego nie sposób wywnioskować, co dokładnie składa się na kwotę 80.916,11 zł- brak w tym zakresie szczegółowych materiałów rachunkowych, zaś przedłożone kosztorysy na roboty dodatkowe (k.96 i następne) i wskazane
w nich kwoty dają łącznie sumę 66.314,73 zł, a żądanie pozwu w tym zakresie opiewa na kwotę 80.916,11 zł. Powyższe w skuteczny sposób uniemożliwiło weryfikację twierdzeń powodów.

Mając na względzie powyższe Sąd doszedł do przekonania, ze żądanie powodów także w zakresie kwoty 80.916,11 zł nie zasługuje na uwzględnienie (art. 6 kc).

Jednocześnie wskazać należy, iż strony łączyła umowa o roboty budowlane, zawarta w ramach procedury określonej w ustawie Prawo zamówień publicznych. Ustalone za wykonanie robót wynagrodzenie było określone ryczałtowo. Zgodnie z art. 139 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych Do umów w sprawach zamówień publicznych, zwanych dalej "umowami", stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.

Odnosząc się do podstawy prawnej powództwa wskazać trzeba, iż brak dostatecznej aktywności dowodowej po stronie powodowej sprawił, iż w okolicznościach faktycznych zakreślonych przez stronę, nie sposób dokonać sprecyzowania w ramach jakiej podstawy prawnej powodowie dochodzą wynagrodzenia za prace dodatkowe. Powodowie nie wskazali i nie wykazali, czy wynagrodzenia za roboty dodatkowe dochodzą w ramach podwyższenia ryczałtu (a więc, że wykonane prace wchodziły w zakres umowy, jednakże zaktualizowały się okoliczności z art. 632 §2 kc uprawniające do żądania podwyższenia ryczałtu), czy też prace nie były objęte umową, a strony winny rozliczyć się w ramach reżimu prawnego dotyczącego nienależnego świadczenia bądź to bezpodstawnego wzbogacenia. Powyższa kwestia jest jednak ma znaczenie marginalne w sytuacji, gdy powodowie nie udowodnili, iż wykonane roboty w jakikolwiek sposób odbiegały od przedmiotu robót objętych umową. Za podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd przyjął art. 647
i art. 482 §1 i 2 kc

Ponadto, zgodnie z art. 98 k.p.c. i art. 11 ust. 3 ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa w zw. z art. 105 § 2 kpc, wobec oddalenia powództwa, powoda należało obciążyć obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz jednostki reprezentującej pozwany Skarb Państwa. Ponieważ koszty te obejmowały wynagrodzenie radcy wykonującego zastępstwo procesowe
w stawce minimalnej - po myśli art. 99 k.p.c. w zw. z § 2 ust. 1 i 2 oraz przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie … (Dz. U. Nr 163, poz. 1248 ze zm.) orzeczono jak
w pkt II sentencji wyroku.