Sygnatura akt II Cz 224/15
K., dnia 21 kwietnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu, Wydział II Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSO. Janusz Roszewski
Sędziowie: SSO. Barbara Mokras
SSO. Wojciech Vogt – spr.
po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r. w Kaliszu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa U. (...) z siedzibą w W.
przeciwko Z. R.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanego
od postanowienia Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 24 lutego 2015 r., sygn.. akt I Nc 4160/14
postanawia:
oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Kaliszu odrzucił sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty. Zarządzeniem z dnia 13 stycznia 2015 r. doręczonym w dniu 30 stycznia 2015 r. pozwany wezwany został do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu przez dokładne określenie zakresu zaskarżenia i to w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia sprzeciwu. Termin do uzupełnienia braków upłynął bezskutecznie w dniu 6 lutego 2015 r. W oparciu o art. 504 § 1 k.p.c. należało więc sprzeciw odrzucić.
Zażalenie od tego rozstrzygnięcia złożył pozwany podnosząc, że nie odebrał zawiadomienia , gdyż był chory i przebywał poza miejsce zamieszkania u swojej siostry.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Rozpatrując zażalenie na zasadność odrzucenia środka odwoławczego przez Sąd I instancji Sąd Okręgowy nie bada zawinienia wykonania przez stronę czynności procesowych, których nieterminowość była powodem odrzucenia zażalenia. Ten cel można osiągnąć składając wniosek o przywrócenie terminu z powodu braku winy w jego zachowaniu.
Rozpatrując zażalenie Sąd Okręgowy bada, czy Sąd I instancji miał podstawy do odrzucenia sprzeciwu.
Sąd Rejonowy prawidłowo – poprzez podwójne awizo – zawiadomił pozwanego o obowiązku uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu i pouczył go o skutkach niewypełnienia tego obowiązku w terminie. Po upływie tego terminu Sąd Rejonowy jest obowiązany odrzucić sprzeciw zgodnie z normą zawartą w art. 504 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe okoliczności należało zgodnie z art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzec jak w sentencji.