Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2015 r.

sprawy Ł. P.

syna W. i M. z domu M.

urodzonego (...) w Ś.

oskarżonego za czyn z art. 280§1 kk i art. 275 §1kk i art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§ 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 28 listopada 2014 roku, sygnatura akt VI K 541/14

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. T. z Kancelarii Adwokackiej w Ś. 516, 60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 141/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 28 listopada 2014 roku, sygn. akt VI K 541/14:

I. oskarżonego Ł. P. uznał za winnego tego, że: w dniu 3 lipca 2014 r. w S., woj. (...), po uprzednim użyciu wobec W. G. przemocy, w postaci szarpania za torebkę, przewrócenia na ziemię i ciągnięcia po niej, zabrał jej w celu przywłaszczenia torebkę o wartości 80 zł, portfel o wartości 80 zł, pieniądze w kwocie 80 zł, filet z kurczaka wartości 7 zł oraz dokumenty w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy i książeczki emeryta, powodując szkodę w łącznej wysokości 247 zł na rzecz W. G., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 26 października 2010 roku, sygn. VI K 837/10 za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. art. 64 § 1 kk na karę 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w ramach kary łącznej 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 28 maja 2012 roku, sygn. akt VI K 123/12 w okresach od 24 do 25 sierpnia 2009 roku, od 20 do 21 stycznia 2010 roku oraz od 2 lipca 2010 roku do 28 lutego 2014 roku tj. występku z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i za czyn ten na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i w zw. z art. 64 § 2 kk wymierzył mu karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w pkt I kary pozbawienia wolności zaliczył okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania oskarżonego od dnia 3 lipca 2014 roku;

III. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. T. kwotę 1092,24 zł (tysiąc dziewięćdziesiąt dwa złote, dwadzieścia cztery grosze) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu;

IV. zwolnił oskarżonego od uiszczenia opłaty oraz od ponoszenia wydatków powstałych od chwili wszczęcia postępowania zaliczając te wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym w części orzeczenia o karze nie pogodził się oskarżony, imieniem którego apelacje wniosła obrońca z urzędu.

Apelująca na podstawie art. 438 kpk wyrokowi zarzuciła rażącą niewspółmierność kary w stosunku do stopnia winy oskarżonego za przypisany mu czyn i wyrażającą się wymierzeniu oskarżonemu zbyt wysokiej kary pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy;

Podnosząc powyższy zarzut apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łagodniejszego rodzaju.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i to w stopniu oczywistym.

Sąd I instancji prawidłowo ocenił okoliczności faktyczne zarzucanego oskarżonemu czynu, procedując zgodnie z wymogami art. 410 kpk i art. 7 kpk. W efekcie niekwestionowanej oceny dowodów Sąd meriti trafnie uznał, iż oskarżony Ł. P. krytycznej nocy dopuścił się napadu rabunkowego na 66-letniej pokrzywdzonej, tj. czynu kwalifikowanego z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kpk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk.

Równie trafnie Sąd I instancji swe rozstrzygnięcia uzasadnił w obszernych pisemnych motywach wyroku, wypełniając wszystkie wskazania z art. 424 kpk, w tym także w części dotyczącej wymierzenia kary. Wbrew oczekiwaniom apelującego, nie sposób zgodzić się z zarzutem wymierzenia kary rażąco niewspółmiernie surowej w rozumieniu art. 438 pkt 4) kpk. Oskarżony był już wielokrotnie karany sądownie, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu, mimo wykonania kar izolacyjnych za poprzednio popełnione występki powrócił na drogę przestępstwa, czym dowiódł, że jest sprawcą zdemoralizowanym, którego resocjalizacja powinna odbywać się w warunkach zakładu karnego. W szczególności wyeksponować należy, iż w niniejszej sprawie oskarżony odpowiada w warunkach recydywy specjalnej z art. 64 § 2 kk, co oznacza podwyższenie dolnego progu kary ponad 2 lata pozbawienia wolności, co wynika z ustawowego zagrożenia określonego w art. 280 § 1 kk. Zważywszy więc na okoliczności czynu oskarżonego, który zaatakował bezbronną starszą kobietę w warunkach nocnych, na ulicy, dokonał na niej rozboju, działał pod znacznym wpływem alkoholu, to nie można stwierdzić, by Sąd I instancji potraktował oskarżonego surowo, wręcz wymierzona kara jest bardzo umiarkowana. Gdyby we wskazanych wyżej okolicznościach wymierzono oskarżonemu karę surowszą, to nie występują w sprawie okoliczności dla oskarżonego łagodzące, przemawiające za obniżeniem wymiaru. Oskarżony został ujęty bezpośrednio po przestępstwie, przyznał się do winy, gdyż nie mógł zaprzeczyć oczywistym faktom, zatem nie sposób tę postawę oskarżonego zaliczyć jako element wpływający znacząco na wymiar kary.

W uzasadnieniu apelacji nie wskazano, które okoliczności przedmiotowo – podmiotowe sprawy nie zostały uwzględnione przy wymiarze kary na korzyść oskarżonego, ani też które oceniono nazbyt surowo. Ogólnikowe stwierdzenie uwzględnienia przy wymiarze kary ogólno prewencyjnego oddziaływania kary jako okoliczności obciążającej wynika z niedokładnej lektury pisemnych motywów zaskarżonego wyroku.

Sokoro więc trafnie Sąd Rejonowy uznał stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu jako znaczny, a jednocześnie przy braku okoliczności dla oskarżonego łagodzących i licznie występujących obciążających (chociażby warunków odpowiedzialności z art. 64 § 2 kk) wymierzono karę 3-ch lat i 6 –ciu miesięcy pozbawienia wolności, to zaaprobować należy wniosek, że kara tak określona nie narusza kryteriów art. 53 § 1 i 2 kk.

Z przytoczonych względów orzeczono jak na wstępie.

O kosztach sądowych postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk, uznając, że wobec wymierzenia oskarżonemu kary izolacyjnej oraz braku po stronie oskarżonego majątku oraz dochodów, zasadnym będzie zwolnienie oskarżonego od ponoszenia tych kosztów.