Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2015roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny w Siemiatyczach w składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Smoktunowicz

Protokolant: Marta Kobus

po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2015 roku sprawy

I. Ś. córki S. i J. z domu K.

Urodzonej w dniu (...) w W.

obwinionej o to, że:

w dniu 4 marca 2015 roku około godziny 14.45 w S. na ulicy (...) kierując samochodem osobowym marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie zastosowała się do znaku B-36 „zakaz zatrzymywania się”,

tj. o czyn z art. 92 § 1 k.w.

1.  Obwinioną I. Ś. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na mocy art. 92 § 1 kw skazuje ją na karę nagany.

2.  Odstępuje od obciążania obwinionej kosztami sądowymi przejmując je na rzecz Skarbu Państwa.

VIII W 120/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 4 marca 2015 roku funkcjonariusze policji sierż. A. J. (1) i st. post. M. Ł. pełnili służbę patrolową na terenie miasta S.. Podczas patrolu ulicy (...) policjanci zauważyli zaparkowany na tej ulicy samochód osobowy marki B. o nr rej. (...) w miejscu gdzie obowiązuje zakaz zatrzymywania (znak B36). Gdy policjanci podeszli do pojazdu, zastali w jego środku I. Ś..

Powyższych ustaleń faktycznych dokonano w oparciu o notatkę urzędową (k.1), wyjaśnienia obwinionej oraz w oparciu o pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie.

Obwiniona I. Ś. przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że w dniu 4 marca 2015 roku około godziny 14:40 wyjechała samochodem z W., który to samochód pożyczyła od znajomej i udała się do S. do swojej teściowej, jechała ona z synem K. Ś., kierowcą była ona, w S. zatrzymała samochód w uliczce odchodzącej od ulicy (...), zatrzymała samochód w tym miejscu, ponieważ jej syn chciał coś załatwić na poczcie, czekając na syna, wysiadła z samochodu, a następnie wsiadając zajęła miejsce pasażera obok kierowcy, gdy do pojazdu podeszli policjanci zapytali ją czy kierowała samochodem. Obwiniona twierdziła, że zdenerwowała się i bezmyślnie zaprzeczyła, że kierowała pojazdem, po chwili wrócił jej syn i policjanci poprosili go o dokumenty, rozmowy syna z policjantami nie słyszała, ale gdy syn wsiadł do samochodu zapytał ją dlaczego powiedziała policjantom, że nie kierowała pojazdem i syn miał do niej pretensje, że skłamała.

Sąd zważył co następuje :

Obwiniona I. Ś. złożyła wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. W ocenie Sądu treść tych wyjaśnień zasługuje na wiarę, albowiem są one konsekwentne, nie ma w nich sprzeczności i tworzą spójną całość.

W świetle materiału dowodowego zebranego w sprawie, a zwłaszcza z treści notatki urzędowej sporządzonej przez sierż. A. J. (2) wynika, że obwiniona kierując samochodem marki B. o nr rej (...) w S. na ulicy (...), zatrzymała pojazd w miejscu gdzie obowiązuje „zakaz zatrzymywania się znak B36”

Zgodnie więc z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zdaniem Sądu nie budzi żadnych wątpliwości, że obwiniona dopuściła się zarzucanego jej czynu określonego w art. 92 § 1 kw.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 33 kw, a zatem swoim uznaniem, granicami przewidzianymi w ustawie, miał także na uwadze cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do obwinionej.

Sąd przy wymiarze kary obwinionej miał także na uwadze okoliczności łagodzące określone w art. 33 § 3 kw, a mianowicie fakt dotychczasowej niekaralności obwinionej nawet za wykroczenie co świadczy w ocenie Sądu o prowadzeniu przez obwinioną nienagannego trybu życia przed popełnieniem niniejszego wykroczenia. Zdaniem Sądu powyższa okoliczność daje podstawę do pozytywnej prognozy i uznania, że wymierzenie kary przewidzianej w sankcji naruszonego przepisu, nawet w najłagodniejszej postaci jest uzasadnione albowiem obwiniona i tak będzie przestrzegała porządku prawnego. Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd wymierzył obwinionej karę nagany.

Na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił obwinioną od ponoszenia kosztów sądowych.