Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2013r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Barbara Nowicka

SO Jerzy Dydo

Protokolant: Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa K. D.

przeciwko Towarzystwu (...) SA w W.

o zapłatę 31.310zł

na skutek apelacji obu stron

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 27 listopada 2012r., sygn. akt I C 255/12

I zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądzoną od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 24.445,19zł obniża do 15.360,24 (piętnaście tysięcy trzysta sześćdziesiąt i 24/100)zł (pkt I), koszty procesu należne powodowi obniża do 792zł (pkt III) oraz nakazuje powodowi i stronie pozwanej uiszczenie tytułem wydatków sądowych kwot po 499,17zł (pkt IV);

II oddala apelację powoda w całości;

III zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej 1655zł kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 49/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zasądzono od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 24 455,19 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 21 czerwca 2011 r. , dalej idące powództwo odalono oraz orzeczono o kosztach procesu i kosztach sądowych, opierając rozstrzygnięcie o następujące ustalenia faktyczne i oceny:

-powód zameldowany jest na stałe w Ś., natomiast zamieszkuje w B., gdzie też został zarejestrowany jego samochód H. (...); w dniu 4 maja 2011 r. samochód ten został uszkodzony w zdarzeniu drogowym na terenie Polski, a powód wrócił z tym pojazdem do Niemiec; w dniu 7 maja 2011 r. rzeczoznawca z D. wycenił koszt naprawy pojzadu na 8 588,34 euro, za sporządzenie tej opinii powód zapłacił

794,62 euro, a za jej tłumaczenie na język polski - 540 zł; strona pozwana opracowała kalkulację naprawy pojazdu na 9084,95 zł i wypłaciła powodowi równowartość kwoty 2276,13 euro; koszt naprawy pojazdu z uwzględnieniem cen części oryginalnych wyniósł 24 445,19 zł brutto;

w ocenie sądu poszkodowany ma prawo do naprawy najwyższej jakości, a co się z tym wiąże – do wyboru warsztatu gwarantującego najlepsze wykonanie, skoro z art. 361 kc wynika zasada pełnego odszkodowania; jeżeli zatem dla osiągnięcia celu naprawienia szkody konieczne jest użycie nowych części zamiennych, to takie wydatki wchodzą w skład niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu; dlatego też roszczenie powoda do wysokości 24 445,19 zł, odpowiadającej kosztom naprawy pojazdu przy użyciu oryginalnych części zamiennych podlegało uwzględnieniu; z kolei odnośnie zwrotu kosztów naprawy w warunkach obowiązujących na rynku niemieckim, powód nie udowodnił, że jego centrum życiowe znajduje się w Niemczech, jak też nie wskazał na przeszkody uniemożliwiające naprawę pojazdu w Polsce, skoro zdarzenie miało miejsce w Polsce, powód ma obywatelstwo polskie , jest zameldowany Ś. i posiada tam mieszkanie, w którym nikt nie mieszka; ponadto w ocenie sądu, na takiej samej zasadzie, jak powód przebywa w Niemczech, przebywa on w Polsce, dlatego nie ma przeszkód, aby naprawa pojazdu została dokonana w kraju.

Powód w swojej apelacji zarzucił naruszenie przepisów postępowania , a to art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 328 § 2 kpc, przez wyciągnięcie z ustalonego stanu faktycznego błędnego wniosku, że powód nie wykazał,, aby jego centrum życiowe znajdowało się w Niemczech, a także , aby przebywał tam z zamiarem stałego pobytu, co doprowadziło do ustalenia wysokości odszkodowania według cen obowiązująctch w Polsce, a także oddalenia zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej opinii, koniecznej dla ustalenia rzeczywistych kosztów przywrócenia pojazdu do wcześniejszego stanu .

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości.

Strona pozwana zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego ,tj. art. 824(1) § 1 kc w zw. z art. 36 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych... przez jego niezastosowanie i zasądzenie dodatkowo kwoty 24 459,19 zł z odsetkami, ponad wypłaconą kwotę 9084,95 zł, czyli kwoty przewyższającej szkodę poniesioną przez powoda z tytułu kosztów naprawy pojazdu, mimo prawidłowego ustalenia faktu poniesienia z tego tytułu szkody w łącznej kwocie 24 445,19 zł.

Z tych przyczyn wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie powództwa co do kwoty 9084,95 zł, z odsetkami od dnia 21 czerwca 2011 r. .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Przyjmując bezsporne w istocie ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji za swoje, Sąd Okręgowy zauważa, że apelacja strony pozwanej zasługuje na uwzględnienie w całości, a podniesiony w niej zarzut naruszenia prawa materialnego znajduje potwierdzenie w okolicznościach sprawy / art. 824(1) kc i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych .. / , z następującej przyczyny: - jeżeli dla osiągnięcia celu naprawienia szkody pojazdu, którym jest przywrócenie go do stanu używalności, istniejącego przed wyrządzeniem szkody, koniecznym jest użycie nowych części, to poniesione w tym celu wydatki wchodzą w skład niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu; - skoro zatem ustalono i przyjęto, że koszt naprawy pojazdu powoda , z uwzględnieniem cen części oryginalnych wyniósł 24 445,19 zł brutto, natomiast strona pozwana w toku postępowania likwidacyjnego przyznała na rzecz powoda kwotę 9084,95 zł – czego nie negowała przecież żadna ze stron – dlatego też zasądzeniu na rzecz powoda podlegała kwota

15 360,24 zł, powstała z rozliczenia wyżej wskazanych kwot;

-prowadziło to do zmiany zaskarżonego wyroku w pkt. I przez obniżenie kwoty 24 445,19 zł do 15 360,24 zł, a w konsekwencji - wobec wygrania sprawy przez każdą ze stron w połowie - do stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu / pkt. III / oraz pozostałej części wydatków sądowych / pkt. IV /, o czym orzeczono na podstawie art. 386 § 1 kpc i art. 100 kpc.

Z kolei apelacja powoda nie może zostać uwzględniona z następujących przyczyn: - co do zasady, wykazanie przez stronę,że sąd naruszył przepis art. 233 § 1 kpc oraz że fakt ten mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie może być zastąpione jedynie odmienną interpretacją dowodów zebranych w sprawie, chyba że strona jednocześnie wykaże, że przyjęta za podstawę rozstrzygnięcia ocena dowodów przekracza granice przysługującej sądowi w tym zakresie swobody; oznacza to, że postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu nie może polegać na zaprezentowaniu przez skarżącego stanu faktycznego przyjętego przez niego na podstawie własnej oceny dowodów, do czego w istocie sprowadza się apelacja; skarżący może natomiast i powinien wykazywać, posługując się wyłącznie argumentami prawnymi, że sąd rażąco naruszył ustanowione w tym przepisie zasady oceny wiarygodności i mocy dowodów i że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy; - w niniejszej sprawie zasady z art. 233 § 1 kpc nie zostały naruszone, gdyż ocena zgromadzonego materiału dowodowego i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne zostały dokonane przez sąd pierwszej instancji w sposób uprawniony i brak jest podstaw do podzielenia stanowiska apelującego co do ich nieprawidłowości; sąd ten przeprowadził bowiem odpowiednie do wniosków stron postępowanie dowodowe, natomiast skarżący nie wykazał, by poza oceną sądu pozostały jakieś dowody, albo by ocena ich była rażąco wadliwa czy też sprzeczna z zasadami logicznego rozumowania, skoro sąd pierwszej instancji przeanalizował dowody, stosując dyrektywy z art. 233 § 1 kpc i ocenił ich wiarygodność według własnego przekonania, opartego o wszechstronną analizę materiału, zasady logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, a wnioski wyprowadzone z analizy dowodów nie budzą zastrzeżeń; - dlatego też za niewystarczające należało uznać oparcie przez skarżącego zarzutów apelacji w tym zakresie wyłącznie na własnym przekonaniu o innej, niż przyjął sąd, wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu, do czego w istocie sprowadza się apelacja ; - roszczenie powoda dotyczące zwrotu kosztów naprawy pojazdu w warunkach obowiązujących na rynku niemieckim nie jest zasadne, skoro powód nie wykazał, że jego centrum zyciowe znajduje się w Niemczech, a on sam przebywa tam z zamiarem stałego pobytu, jak również istnienia przeszkód uniemożliwiających naprawę uszkodzonego pojazdu w Polsce, gdy ponadto powód nawet nie podnosi kwestii np. różnicy w jakości ewentualnej naprawy w Polsce i Niemczech; Sąd Okregowy podziela obszerne i trafne uwagi sądu pierwszej instancji w tym zakresie, prowadzące do wniosku, że powód ma dwa równorzędne miejsca zamieszkania, zarówno w Polsce, jak i na terenie Niemiec, co zwalnia z potrzeby ponownego przytaczania szeregu trafnych argumentów sądu odnośnie tej okoliczności; w takiej zaś sytuacji nie można podzielić zarzutu skarżącego o przysługującym mu niejako prawie wyboru żądania odszkodowania według cen obowiązujących w miejscu jego zamieszkania / oczywiście wyższych niż w kraju zdarzenia drogowego, czyli Polsce / , z braku uzasadnionego interesu skarżącego w takim właśnie żądaniu, skoro nie było żadnych przeszkód do naprawy pojazdu w Polsce, gdzie także ma siedzibę ubezpieczyciel, a ponadto obowiązkiem poszkodowanego jest prawny obowiązek minimalizacji skutków szkody; - także nie jest zasadne żądanie powoda zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej opinii przez niemieckiego rzeczoznawcę, skoro ostatecznie odszkodowanie przyznane powodowi zostało oparte na cenach obowiązujących na polskim rynku, a zlecając sporządzenie opinii już w trzy dni po zdarzeniu ,powód działał w tym zakresie na własne ryzyko, bez najmniejszej współpracy z ubezpieczycielem, skoro zgłoszenia szkody dokonał dopiero w dniu 19 maja 2011 r., czyli 15 dni od zaistnienia zdarzenia drogowego; - prowadzi to do wniosku, że między poniesieniem przez powoda tego wydatku a zdarzeniem nie było normalnego związku przyczynowego, jak również poniesienie tego kosztu nie było obiektywnie uzasadnione ani konieczne , przede wszystkim dla ułatwienia i przyśpieszenia ubezpieczycielowi ustalenia okoliczności zdarzenia i rozmiaru szkody.

Z tych przyczyn apelacja powoda jako pozbawiona uzasadnionych podstaw została oddalona / art. 385 kpc /, natomiast o kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 i 99 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc /.