Sygn. akt II Ca 53/13
W Y R O KW I M I E N I U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J
Dnia 25 stycznia 2013 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie :
Przewodniczący : SSO Anatol Gul
po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2013 r. w Świdnicy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa Z. W.
przeciwko A. R.
o zapłatę 10 000 zł
na skutek apelacji pozwanej
od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy
z dnia 29 listopada 2012 r. sygn. akt I C 780/12
oddala apelację.
Sygn. akt II Ca 53/13
Apelacja nie podlega uwzględnieniu, a podniesione w niej liczne zarzuty, które w istocie sprowadzają się do subiektywnej- co zrozumiałe, lecz bezzasadnej polemiki z poglądem sądu pierwszej instancji, nie znajdują żadnego potwierdzenia w materiale dowodowym sprawy.
Przyjmując bezsporne w istocie ustalenia faktyczne tego sądu za swoje, Sąd Okręgowy podziela także ocenę prawną tego stanu faktycznego oraz wyciągnięte z tej oceny wnioski , co zwalnia z potrzeby ponownego przytaczania szeregu powołanych już wcześniej trafnych argumentów.
Tylko dodatkowo- odnośnie zarzutów apelacji- należy wskazać na następujące kwestie : - apelacja w zasadniczej części skupia sie na kwestiach procesowych odnośnie postępowania dowodowego , co do których sąd pierwszej instancji zajął prawidłowe stanowisko, obszernie je prezentując, dlatego odmienne w tym zakresie uwagi skarżące j, nie mogą odnieść pożądanego przez nią skutku; - co do zasady, wykazanie przez stronę,że sąd naruszył przepis art. 233 § 1 kpc oraz że fakt ten mógł mieć ist otny wpływ na wynik sprawy, nie może być zastąpione jedynie odmienną interpretacją dowodów zebranych w sprawie, chyba że strona jednocześnie wykaże, że przyjęta za podstawę rozstrzygnięcia ocena dowodów przekracza granice przysługującej sądowi w tym zak resie swobody; oznacza to, że postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu nie może polegać na zaprezentowaniu przez skarżącą stanu faktycznego przyjętego przez nią na podstawie własnej oceny dowodów, do czego w istocie sprowadza się apelacja; skarżąca m oże natomiast i powina wykazywać, posługując się wyłącznie argumentami prawnymi, że sąd rażąco naruszył ustanowione w tym przepisie zasady oceny wiarygodności i mocy dowodów i że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy, co nie zostało skutecznie uczynio ne; - w niniejszej sprawie zasady z art. 233 § 1 kpc nie zostały naruszone, gdyż ocena zgromadzonego materiału dowodowego i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne zostały dokonane przez sąd pierwszej instancji w sposób uprawniony i brak jest podstaw do podzielenia stanowiska apelującej co do ich nieprawidłowości; sąd ten przeprowadził bowiem nader skrupulatnie postępowanie dowodowe, podejmując się wnikliwej analizy wszystkich zebranych w sprawie dowodów, szczegółowo wyjaśniając przy czyny, dla których niektórym dowodom dał wiarę, a innym wiary tej odmówił, gdy skarżąca nie wykazała, by poza oceną sądu pozostały jakie ś dowody, albo by ocena ich była rażąco wadliwa czy też sprzeczna z zasadami logicznego rozumowania; sąd pi erwszej instancji przeanalizował bowiem dowody, stosując dyrektywy z art. 233 § 1 kpc i ocenił ich wiarygodność według własnego przekonania opartego
o wszechstronną analizę materiału, zasady logicznego rozumowania i doświadc zenia życiowego, a wnioski wyprowadzone z analizy dowodów nie budzą zastrzeżeń; - dlatego też za niewystarczające należało uznać oparcie przez skarżącą zarzutów apelacji w tym zakresie wyłącznie na własnym przekonaniu o innej, niż przyjął sąd, wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu, do czego w istocie sprowadza się apelacja; - wobec powyższego trafnie uznano, że miedzy strona mi doszło do zawarcia ustnych umów pożyczek, stanowiących w konsekwencji podstawę rozstrzygnięcia o zgłoszonym żądaniu.
Z tych przyczyn apelacja jako pozbawiona uzasadnionych podstaw została oddalona / art. 385 kpc w zw. z art. 505(10) § 2 kpc i art. 505( 13)§ 2 kpc /.