Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Jolanta Łanowy
Protokolant:	Małgorzata Skirło

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. w Gliwicach

sprawy P. S. (S.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek odwołania P. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 6 grudnia 2012 r. nr (...) -SP (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Jolanta Łanowy

Sygn. akt VIII U 214/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 grudnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) odmówił ubezpieczonemu P. S. prawa do emerytury górniczej wskazując, że nie spełnił on warunków do jej uzyskania, ponieważ udokumentował jedynie 20 lat, 11 miesięcy i 8 dni pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pod ziemią zamiast wymaganego okresu 25 lat takiej pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożył ubezpieczony P. S., podnosząc, że w trakcie zatrudnienia w od 1986 roku do nadal wykonywał pracę bezpośrednio w przodku w pełnym wymiarze czasu pracy, wobec czego okresy takiej pracy powinny został uwzględnione w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu uprawnień do emerytury górniczej bez względu na wiek. Na okoliczność udowodnienia miejsca wykonywania pracy ubezpieczony wnosił o dopuszczenie dowodu z akt osobowych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony P. S., urodzony (...), w dniu 7 listopada 2012r. wystąpił do organu rentowego z kolejnym wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Ubezpieczony na dzień zgłoszenia wniosku ukończył wiek 44 lat. Nadto nie jest członkiem OFE.

Na podstawie znajdujących się w aktach rentowych ubezpieczonego zaświadczeń zakładów pracy i świadectw pracy organ rentowy uwzględnił mu 20 lat, 11 miesięcy i 8 dni pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pod ziemią i zaskarżoną decyzją z dnia 6 grudnia 2012r. załatwił wniosek odmownie.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się uwzględnienia jego pracy górniczej w przodku w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu uprawnień do emerytury górniczej bez względu na wiek.

Sąd ustalił, że ubezpieczony w okresie od 1 września 1986r. do 31 marca 1999r. był zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu w (...) S.A. KWK (...) kolejno na stanowiskach: ładowacz pod ziemią od 1 września 1986r. do 31 stycznia 1988r., młodszy górnik pod ziemią od 2 lutego 1988r. do 28 kwietnia 1988r. i od 26 kwietnia 1990r. do 30 kwietnia 1991r., górnik pod ziemią od 1 maja 1991r. do 31 sierpnia 1995r., górnik rabunkarz od 1 września 1995r. do 20 maja 1997r. obsługa taśm przeróbczych w oddziale przeróbki mechanicznej węgla na powierzchni od 21 maja 1997r. do 31 lipca 1997r. oraz górnik rabunkarz pod ziemią od 1 sierpnia 1997r. do 31 marca 1999r.

W okresie od 29 kwietnia 1988r. do 3 kwietnia 1990r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Nadto w trakcie zatrudnienia w (...) S.A. KWK (...) ubezpieczony przepracował 2016 dniówek przodkowych.

Dalej ustalono, że w okresie od 1 kwietnia 1999r. do nadal jest zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu w (...) Sp. z o.o. w G. jako górnik pod ziemią. W trakcie zatrudnienia przepracował (...) dniówki przodkowe.

Ustalono także, że odwołujący w trakcie powyższych okresów zatrudnienia korzystał z zasiłków chorobowych w okresach: od 30 do 31 października 1995r., od 13 listopada 1995r. do 15 stycznia 1996r., od 8 do 12 października 1996r., 28 kwietnia 1997r., od 12 do 16 grudnia 1997r., od 14 maja 1998r. do 30 czerwca 1998r., od 7 do 31 grudnia 1998r., od 11 do 31 marca 1999r., od 12 do 15 maja 1999r., od 1 lipca 1999r. do 30 września 1999r., od 8 grudnia 1999r. do 31 stycznia 2000r., od 2 października 2000r. do 31 stycznia 2001r., od 3 czerwca 2003r. do 31 października 2003r., od 2 sierpnia 2004r. do 13 grudnia 2004r., od 17 stycznia 2005r. do 8 lipca 2005r., od 15 do 27 maja 2007r., od 27 września 2007r. do 14 marca 2008r., od 2 do 9 lutego 2009r., od 27 sierpnia 2009r. do 4 września 2009r., od 12 października 2009r. do 6 listopada 2009r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: akt osobowych ubezpieczonego (koperta - k. 44 a.s.), akt organu rentowego dołączonych do akt sprawy.

Zebrany materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i spójny, a tym samym za wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych oraz na rozstrzygnięcie sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego P. S. nie zasługuje na uwzględnienie.

Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Według treści art. 50a ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, prawo do emerytury górniczej przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  ukończył 55 lat życia;

2)  ma okres pracy górniczej, wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust.1

3)  nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z ust. 2 wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Zgodnie z art. 50b przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Definicję zatrudnienia uważanego za pracę górniczą i pracę równorzędną z pracą górniczą zawiera art. 50c przytoczonej wyżej ustawy.

Wreszcie, zgodnie z art. 50d ust. 1 przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury pracownikom zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym następujące okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego:

1)w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych;

2)w drużynach ratowniczych.

Natomiast po myśli art. 50e ustawy prawo do górniczej emerytury, bez względu na wiek i zajmowane stanowisko, przysługuje pracownikom, którzy pracę górniczą wykonywali pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres wynoszący co najmniej 25 lat, z uwzględnieniem ust. 2.

Do okresów pracy górniczej, o której mowa w ust. 1, zalicza się także okresy:

1)niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy albo z tytułu choroby zawodowej, za które wypłacone zostało wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy albo świadczenie rehabilitacyjne,

2)czasowego oddelegowania pracowników, o których mowa w art. 50c ust. 1 pkt 6, do zawodowego pogotowia ratowniczego w (...) S.A. w B., w (...) S.A. Oddział (...) w L. lub w okręgowych stacjach ratownictwa górniczego

- bezpośrednio poprzedzone pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przypadające w czasie trwania stosunku pracy.

Prawo do emerytury, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że pracownik nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W myśl cytowanych przepisów niezbędnym warunkiem nabycia prawa do emerytury górniczej jest, obok wymaganego wieku także, posiadanie odpowiedniego okresu pracy górniczej łącznie z okresami pracy równorzędnej z pracą górniczą – art. 50a ustawy - zaś w przypadku starań o emeryturę górniczą bez względu na wiek, legitymowanie się wymaganym okresem pracy górniczej, kwalifikowanej, określonej w art. 50e.

Na wstępie rozważań należy zauważyć, że postępowanie przed Sądem w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych jest postępowaniem kontrolnym mającym na celu sprawdzenie prawidłowości decyzji organu rentowego. Zakres rozpoznania sprawy jest wyznaczony zakresem przedmiotowym i podmiotowym zaskarżonej decyzji.

W przedmiotowej sprawie organ rentowy w zaskarżonej decyzji z dnia 17 października 2012r. ZUS, oceniał uprawnienia ubezpieczonego do emerytury górniczej na podstawie art. 50e ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) i uznał za udowodnione przez odwołującego 20 lat, 11 miesięcy i 8 dni pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pod ziemią.

Sąd w pełni podziela stanowisko organu rentowego. ZUS wyliczając staż pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pod ziemią odwołującego prawidłowo wyłączył okresy pracy górniczej, zgodnie z przedłożoną przez ubezpieczonego dokumentacją.

Należy podkreślić, że ubezpieczony nie wykazał, iż posiada wymagany staż pracy do nabycia uprawnień emerytalnych i nie wskazał okresów pracy górniczej nie uwzględnionych przez organ rentowy.

Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym zaliczenie do okresu pracy górniczej, pracy liczonej w wymiarze półtorakrotnym, możliwe jest jedynie w przypadku emerytur górniczych przyznawanych po ukończeniu co najmniej 50 roku życia tj. na podstawie art. 50a ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Nie jest natomiast możliwe w przypadku emerytury górniczej przyznawanej bez względu na wiek. Art. 50e przewiduje bowiem uwzględnianie pracy górniczej w wymiarze rzeczywistym i formułuje wymóg posiadania 25 lat takiej pracy.

Nie można także do przyznania emerytury górniczej bez względu na wiek uwzględnić okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej, bowiem przepis art. 50e nie przewiduje takiej możliwości. Zgodnie z ustępem 2 tego przepisu do okresów pracy górniczej można doliczyć tylko okresy:

1)niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy albo z tytułu choroby zawodowej, za które wypłacone zostało wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy albo świadczenie rehabilitacyjne,

2)czasowego oddelegowania pracowników, o których mowa w art. 50c ust. 1 pkt 6, do zawodowego pogotowia ratowniczego w (...) S.A. w B., w (...) S.A. Oddział (...) w L. lub w okręgowych stacjach ratownictwa górniczego

- bezpośrednio poprzedzone pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przypadające w czasie trwania stosunku pracy.

Sąd Okręgowy rozważył wszelkie okoliczności sprawy i ocenił, że materiał dowodowy nie dostarczył podstaw do uznania, że ubezpieczony udowodnił okres pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią w wymiarze co najmniej 25 lat.

W konsekwencji, należało stwierdzić, że ubezpieczony nie spełnił przesłanek do przyznania mu prawa do emerytury górniczej bez względu na wiek w myśl przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

(-) SSO Jolanta Łanowy