Sygn. akt IX Ka 261/13
Dnia 28 czerwca 2013 roku
Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Barbara Plewińska
Sędziowie SO Jarosław Sobierajski (spr.)
SO Rafał Sadowski
Protokolant st.sekr.sądowy Anna Ryłow
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Marzenny Mikołajczak
po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2013 roku
sprawy A. K.
oskarżonego o przestępstwo z art. 284 § 3 kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu
z dnia 20 marca 2013 roku sygn. akt II K 196/13
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla orzeczenie o przepadku równowartości korzyści majątkowej, zawarte w punkcie III;
II. w pozostałym zakresie tenże wyrok utrzymuje w mocy;
III. zwalnia oskarżonego od zapłaty wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym, którymi obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt IX Ka 261/13
A. K. został oskarżony o to, że w nocy 23/24 listopada 2012 roku w T. na ul. (...) przywłaszczył znaleziony silnik od pojazdu m-ki (...) wraz ze skrzynią biegów wartości 1.200 zł, czym działał na szkodę Ł. G.
- tj. o czyn z art. 284 § 3 kk
Wyrokiem z dnia 20 marca 2013 r. Sąd Rejonowy w Toruniu, sygn. akt II K 196/13, uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego jemu czynu w akcie oskarżenia, to jest przestępstwa z art. 284 § 3 kk i za to, na podstawie art. 34 § 1 kk, 35 § 1 kk w zw. z art. 284 § 3 kk, orzekł karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczając na jej poczet okres zatrzymania od dnia 24 listopada 2012 r. do dnia 26 listopada 2012 r.
W pkt III - na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł w stosunku do oskarżonego środek karny w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej w wysokości 136,90 zł .
Zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty i wydatków, którymi obciążył Skarb Państwa.
Wyrok ten zaskarżył w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego oskarżyciel publiczny, zarzucając mu obrazę przepisów prawa materialnego w postaci art. 45 § 1 kk poprzez orzeczenie w stosunku do oskarżonego środka karnego w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej, w sytuacji, gdy orzeczenie tego środka karnego było niedopuszczalne.
Powołując się na w/w zarzut skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie jego pkt III.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja oskarżyciela publicznego okazała się zasadna.
Na tle prawidłowo ustalonego stanu faktycznego i generalnie prawidłowych rozstrzygnięć w ramach „orzeczenia o karze”, sąd odwoławczy uznał potrzebę konwalidowania zawartego w wyroku uchybienia, wskazanego przez oskarżyciela publicznego. Skarżący zasadnie zarzucił bowiem, że orzekając przepadek równowartości korzyści majątkowej - kwoty 136, 90 zł otrzymanej przez oskarżonego w zamian za sprzedaż przywłaszczonego silnika - sąd orzekający dopuścił się obrazy art. 45 § 1 kk. Orzeczenie środka karnego na podstawie w/w przepisu faktycznie było niedopuszczalne z uwagi na to, że do otrzymania zwrotu w/w sumy uprawniony był prowadzący skup złomu, który spełnił owo świadczenie pieniężne w wykonaniu nieważnej umowy sprzedaży zawartej z oskarżonym. Dodać w tym miejscu warto, iż sąd I instancji dostrzegł powyższe uchybienie i w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przeprowadził w tym względzie szeroki wywód prawny, który Sąd Okręgowy w pełni podziela.
Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że przepis art. 45 § 1 kk nie mógł stanowić podstawy nałożenia na oskarżonego obowiązku spełnienia świadczenia na rzecz wspomnianego w nim „innego podmiotu”, sąd odwoławczy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie zawartego w jego pkt III rozstrzygnięcia o środku karnym.
Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych innych uchybień, mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, dlatego w pozostałym zakresie należało utrzymać go w mocy.
Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym, obciążając nimi Skarb Państwa, albowiem przemawiają za tym względy słuszności, gdyż to nie jego postawa przyczyniła się do wszczęcia postępowania odwoławczego.