Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - SSO Maria Dudziuk

Sędziowie SO Joanna Staszewska (spr.)

SR del. Renata Drozd-Sweklej

Protokolant sekr. sądowy Marta Szczęsna

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2013 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. B.

przeciwko (...)

o ustalenie

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie

z dnia 21 września 2012 r., sygn. akt I C 595/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od(...)na rzecz A. B.kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt V Ca 3480/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia ustalił, że A. B. z dniem 24 kwietnia 2001 r. wstąpiła w stosunek najmu lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku przy ulicy (...) w W., w miejsce dotychczasowego najemcy S. P..

Wyrok został wydany w oparciu o ustalenie, że w dniu 25 maja 1061 r. S. P.zawarł umowę najmu przedmiotowego lokalu, a następnie w dniu 22 października 1079 r. ponownie zawarł umowę najmu tego samego lokalu. S. P.mieszkał w tym lokalu wraz z córką A. B., aż do swojej śmierci w dniu (...)r. Pozwany (...)odmówił prośbie powódki o uregulowanie z nią stosunku najmu lokalu po śmierci ojca.

Sąd Rejonowy uznał, że wobec odmowy przez pozwanego uregulowania tytułu prawnego powódki do zajmowania lokalu, ma ona interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. w żądaniu ustalenia tego tytułu przez sąd. Materialno prawną podstawę żądania ustalenia wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego po śmierci najemcy, stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, który obowiązywał w chwili śmierci najemcy S. P.. Zgodnie z tym przepisem, w razie śmierci najemcy, jego zstępni, wstępni, pełnoletnie rodzeństwo, osoby przysposabiające albo przysposabiane oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu małżeńskim z najemcą, mieszkający z nim stale do chwili jego śmierci, wstępowały w stosunek najmu lokalu oraz nabywały jego uprawnienia i obowiązki związane z tym lokalem, chyba że się tego prawa zrzekły wobec wynajmującego. Zdaniem Sądu Rejonowego, materiał dowodowy, w szczególności wobec niekwestionowania przez pozwanego faktu zamieszkiwania powódki w lokalu w chwili śmierci jej ojca, daje podstawę do stwierdzenia, że powódka na podstawie wyżej powołanego przepisu wstąpiła w stosunek najmu lokalu po swym ojcu.

W apelacji o powyższego rozstrzygnięcia pozwany (...)wniósł o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, zarzucając naruszenie art. 8 ust. 1 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych poprzez jego zastosowanie. Uzasadniając zarzut skarżący podniósł, że przedstawione przez powódkę dokumenty stwierdzające przedmiot i warunki najmu lokalu nie są wystarczające dla ustalenia, że S. P.był najemcą przedmiotowego lokalu, bowiem do nawiązania stosunku najmu w tamtym czasie wymagana była decyzja administracyjna, a taka decyzja nie była wówczas wydana. Powódka nie mogła zatem wstąpić w stosunek najmu lokalu, skoro takiego prawa nie posiadał jej ojciec.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Złożone przez powódkę dokumenty, które Sąd Rejonowy potraktował jako umowy najmu, noszą tytuły „Stwierdzenie przedmiotu i warunków najmu – Umowa o najem lokalu mieszkalnego”. Umowy te zostały zawarte przy wykorzystaniu wzorców umów, jakim wynajmujący na ogół posługiwał się w stosunkach tego rodzaju. W obu tych dokumentach stwierdzono: „Akt ten zostaje sporządzony na czas oznaczony w przydziale lokalu i traci moc z upływem tego terminu lub na wypadek prawomocnego cofnięcia przydziału albo rozwiązania stosunku najmu” (§ 19 umowy z 25 maja 1961 r. k. 3-5 i § 9 umowy z 22 października 1997 r. k. 6-7). Zacytowany zapis umów pozwala na przyjęcia domniemania faktycznego z art. 231 k.p.c., że przydział lokalu został wydany przed zawarciem tych umów. Za przyjęciem powyższego domniemania faktycznego przemawia także odręcznie napisany na umowie z 22 października 1997 r. nagłówek w brzmieniu „Obowiązuje od 1 października 1979 r.”, co uprawnia do przypuszczeń, że od dnia 1 października 1979 r. obowiązywała decyzja o przydziale lokalu.

Twierdzenie pozwanego, że decyzje o przydziale nie zostały wydane jest zatem nieuprawnione. Można natomiast zakładać, że decyzje te zaginęły, skoro żadna ze stron nie przedstawiła ich Sądowi. Okoliczność, że decyzje administracyjne o przydziale lokalu nie odnalazły się, nie może usprawiedliwiać twierdzenia pozwanego, że decyzje takie w ogóle nie zostały wydane. Nieznana jest przyczyna, dla której S. P. dwukrotnie podpisał z wynajmującym umowę stwierdzającą warunki najmu. Ustalenie tej przyczyny nie miało jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż pewne jest, że po zawarciu przez S. P. drugiej z umów, nie nastąpiło zdarzenie, które skutkowałoby ustaniem stosunku najmu.

Konkludując należało stwierdzić, że podniesione zarzuty apelacyjne nie mogły lec u podstaw uwzględnienia apelacji, a zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w pełni odpowiada prawu, wobec czego apelacja podlegała oddaleniu, na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł stosownie do art. 98 § 1 k.p.c.