Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 20 marca 2013r. Sąd Rejonowy w Sandomierzu oddalił wniosek E. K. o wpis hipoteki przymusowej w księdze wieczystej KW (...). W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy wskazał, że dane personalne właścicielki nieruchomości objętej tą księgą wieczystą, tj. imię i nazwisko (L. Z.) nie są tożsame z danymi personalnymi dłużniczki wskazanej we wniosku (L. Z.), zaś do wniosku nie został dołączony żaden jednoznaczny dokument dowodzący, że jest to ta sama osoba.

Postanowienie powyższe zaskarżył apelacją wnioskodawca E. K.. Zarzucił wadliwą ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, która skutkowała błędem w ustaleniach faktycznych polegającym na przyjęciu, że brak jest dowodów , iż L. Z. to ta sama osoba co L. Z., podczas gdy z numeru PESEL oraz

REGON porównania numeru PESEL, fonetycznej polskiej transkrypcji nazwiska dłużniczki oraz właścicielki nieruchomości jednoznacznie wynika, że jest to ta sama osoba.

W oparciu o powyższe zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i dokonanie wpisu hipoteki przymusowej do kwoty 10458,35 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

W wyniku złożonej apelacji zaskarżone postanowienie należało uchylić, a sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Podzielić należy pogląd skarżącego, iż brak jest wątpliwości co do tożsamości osoby ujawnionej w księdze wieczystej jako właścicielki nieruchomości oraz osoby dłużniczki. Do konkluzji takiej prowadziła już sama zgodność numerów PESEL – wskazanego we wniosku i ujawnionego w księdze wieczystej. Ewidencyjna funkcja tego numeru wyklucza możliwość jego powtórzenia się. Dodać należy, że ten sam nr wskazany został w załączonym do wniosku zaświadczeniu Burmistrza Miasta S. o zmianie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (k.39). Zdaniem Sądu Okręgowego powyższa okoliczność w sposób jednoznaczny identyfikowała osobę dłużniczki jako tej, której przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, dla którego prowadzona jest księga wieczysta, której dotyczy żądanie wpisu. Podkreślenia wymaga, że sama dłużniczka, nabywając prawo do lokalu podpisała akt notarialny używając polskiej transliteracji swojego nazwiska czyli (...).

Niezależnie jednak od powyższego, należy mieć również na względzie stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w postanowieniu z dnia 12 marca 2010r. w sprawie III CSK 160/09 (lex 610165). Sąd Najwyższy wskazuje, że zgodnie z treścią art. 626 ⁸ § 2 k.p.c., który wyznacza zakres kognicji sądu w postępowaniu wieczystoksięgowym, przedmiotem badania jest czynność prawna, mająca stanowić podstawę wpisu. Oceny jej dokonuje sąd w oparciu o analizę treści i formy wniosku, dołączonych do niego dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Przepis ten nie może jednak być rozumiany jako ograniczający rolę sądu wyłącznie do czynności rejestracyjno-ewidencyjnej. Przewidziane w nim wyłączenie możliwości przeprowadzania jakichkolwiek własnych dowodów i dokonywania własnych ustaleń nie oznacza niedopuszczalności wyjaśnienia i sprawdzenia poprawności danych, na które powołuje się wnioskodawca, dołączając stosowne dokumenty.

Zauważyć należy, że Sąd Rejonowy badając zasadność wniosku skoncentrował się jedynie na weryfikacji tożsamości dłużniczki, nie odnosząc się natomiast do innych warunków dokonania wpisu. Prowadzi to do wniosku, że nie rozpoznał istoty sprawy, wobec czego zaskarżone postanowienie podlega uchyleniu, a wniosek – przekazaniu do ponownego rozpoznania. Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Rejonowy – przy przyjęciu, że osoba dłużniczki L. Z. tożsama jest z osobą, której przysługuje własnościowe prawo do lokalu, ujawnione w księdze wieczystej nr (...) – zbada pozostałe przesłanki uwzględnienia wniosku o dokonanie wpisu.

Ubocznie podkreślenia wymaga, że transliterację imion i nazwisk cudzoziemców bezsprzecznie należy uznać za bardzo problematyczną. Sposobów transliteracji jest mnóstwo. Zarówno ustawodawstwo polskie, jak i unijne, nie reguluje omawianej kwestii w należyty sposób. Znamiennym jest jednak, że w okolicznościach niniejszej sprawy sama właścicielka nieruchomości posługuje się podpisem (...). Co prawda wskazana okoliczność nie ma bezpośredniego wpływu na uwzględnienie bądź oddalenie wniosku w niniejszej sprawie, powinna jednak mieć znaczenie dla całokształtu oceny powstałych wątpliwości Sądu Rejonowego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy uchylił zaskarżone postanowienie na zasadzie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art.13§2 k.p.c i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Sandomierzu do ponownego rozpoznania.

SSO B.Dziewięcka SSO E.Piątkowska - Bidas SSO Sł. Buras

Zarządzenie :

Odpis doręczyć pełn. wnioskodawcy r.pr. A. B.-R. oraz uczestniczce z pouczeniem, że od wydanego postanowienia przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.