Pełny tekst orzeczenia

poczatektekstu

[Sędzia sprawozdawca 00:00:02.398]

Zaskarżonym wyrokiem z 28 sierpnia 2014 roku Sąd Rejonowy w Skierniewicach w sprawie z powództwa J. M. przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 30.000 złotych zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.000 złotych tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty. Oddalił powództwo w pozostałej części oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego 264 złote 8 groszy tytułem zwrotu kosztów procesu i zwrócił powodowi ze Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Skierniewicach 10 złoty tytułem niewykorzystanej części zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziły się obie strony. Pozwany zaskarżył wyrok w części, w zakresie punktu 1-go, w którym Sąd zasądził od pozwanego (...) na rzecz powoda kwotę 10.000 złotych tytułem zadośćuczynienia i zarzucił naruszenie prawa materialnego to jest przepisu artykułu 448 Kodeksu cywilnego w związku z artykułem 24 Kodeksu cywilnego przez przyjęcie, że powodowi przysługuje zadośćuczynienie z tytułu naruszenia dóbr osobistych, więzi rodzinnych, szczególnych więzi emocjonalnych między członkami rodziny, gdy tym czasem podstawę roszczenia o zadośćuczynienia za krzywdę wywołaną śmiercią osoby bliskiej stanowi artykuł 446 paragraf 4 kodeksu cywilnego, przy czym dotyczy on szkody wywołanej czynem niedozwolonym mającym miejsce po 3 sierpnia 2008 roku. Po drugie naruszenie przepisu paragrafu 10-go ustęp 1 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 marca 2000 roku w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Posiadacze pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów stanowiącego odpowiednik artykułu 34 ustęp 1 Ustawy z 22 maja 2003 o ubezpieczeniach obowiązkowych poprzez przyjęcie, że umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność odszkodowawczą za naruszenie dóbr osobistych innych niż życie i zdrowie. I w oparciu o te zarzuty apelujący wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości, zmianę postanowienia o kosztach procesu i orzeczenie o kosztach z uwzględnieniem wyniku postępowania apelacyjnego oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego. Powód w wywiedzionej apelacji zaskarżył wyrok w części oddalającej powództwo, co do kwoty 20.000 złotych, a także o kosztach procesu zarzucając naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię artykułu 448 Kodeksu cywilnego w związku z artykułem 24 paragraf 1 Kodeksu cywilnego polegającą na uznaniu, że przyznane na rzecz powoda zadośćuczynienie w kwocie 10.000 złotych jest odpowiednie do krzywdy, jakiej doznał on po śmierci brata, podczas gdy kwota ta nie uwzględnia zasady pełnej kompensaty doznanej szkody. W oparciu o te zarzuty powód wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku w punktach 2 i 3 oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda dalszej kwoty 20.000 złotych z ustawowymi odsetkami od 1 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia i zasądzenie kosztów postępowania za I-szą i II-gą Instancję zgodnie z normami przepisanymi. Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Obie apelacje są bezzasadne. Stosownie do treści artykułu 436 paragraf 1 Kodeksu cywilnego w związku z artykułem 435 paragraf 1 Kodeksu cywilnego samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego pojazdu, chyba, że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej, albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Postawą odpowiedzialności pozwanego jest umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawarta z posiadaczem samochodu sprawcy, oraz przepis artykułu 822 paragraf 1 Kodeksu cywilnego zgodnie, z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkodę wyrządzoną osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz umowa została zawarta. Bardziej szczegółowe regulacje odnośnie kwestii odpowiedzialności ubezpieczyciela na dzień zdarzenia to jest 19 sierpnia 2001 roku zawierały przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z 24 marca 2000 roku w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Obowiązujące do dnia wejścia w życie Ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych paragraf 10-ty ustęp 1 tegoż Rozporządzenia stanowił, że z ubezpieczenia OC przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia, bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem OC objęta była odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę ruchem tego pojazdu. Do przyjęcia odpowiedzialności Zakładu (...) wystarczało samo stwierdzenie obowiązku naprawienia szkody przez kierującego. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, które znajduje potwierdzenie w ugruntowanym orzecznictwie Sądu Najwyższego jak na przykład w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2012 sygnatura akt III CZP 93/12, że Zakład (...) ponosi wobec najbliższych członków rodziny zmarłego odpowiedzialność gwarancyjną za doznaną krzywdę na podstawie artykułu 448 Kodeksu cywilnego w związku z artykułem 24 paragraf 1 Kodeksu cywilnego. W uchwale tej Sąd Najwyższy przyjął, że wyżej wskazany artykuł, którego treść odpowiada uprzedniemu paragrafowi 10-mu ustęp 1 powołanego Rozporządzenia Ministra Finansów z 24 marca 2000 roku nie wyłączał z zakresu ochrony ubezpieczeniowej zadośćuczynienia za krzywdę osoby, wobec której ubezpieczony ponosił odpowiedzialność na podstawie artykułu 448 kc. Pogląd, iż najbliższemu członkowi zmarłego przysługuje na podstawie artykułu 448 Kodeksu cywilnego w związku z artykułem 24 paragraf 1 Kodeksu cywilnego zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, które miało miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 roku znajduje akceptację w orzecznictwie Sądu Najwyższego choćby w wyroku z 22 października 2010 roku III CZP 76/10. Dlatego też zarzuty apelującego ubezpieczyciela są bezzasadne, stanowią jedynie polemikę z trafną oceną prawną Sądu Rejonowego. Apelacja powoda jest bezzasadna. Podnieść należy, że przyznane zadośćuczynienie jest zależne od uznania Sądu, a jego wysokość winna uwzględniać wszelkie okoliczności wpływające na rozmiar krzywdy. Sąd Rejonowy orzekając o zadośćuczynieniu odniósł się do krzywdy, jakiej doznał powód, co szczegółowo wyjaśnił. Podzielić należy stanowisko Sądu Rejonowego, co do ustalenia kwoty zadośćuczynienia na sumę 10.000 złotych, niższej, zatem od żądanej. Sąd Rejonowy trafnie w tym zakresie wskazał na upływ czasu od zdarzenia, co w znacznym stopniu złagodziło tragiczne skutki wypadku w sferze doznań i przeżyć powoda. Na to, iż na chwilę orzekania przezwyciężył powód negatywne skutki, jakie śmierć brata wywierała na wszystkie sfery jego życia w okresie żałoby. Dlatego też z mocy artykułu 385 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił obie apelacje. Mając na uwadze charakter przedmiotowej sprawy, jego wynik, a także sytuację życiową powoda Sąd na podstawie artykułu 100 orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego znosząc je wzajemnie między stron... (...)