Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2015 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa E. 1 Funduszu (...) z siedzibą w G.

przeciwko B. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 94.299,42 (dziewięćdziesiąt cztery tysiące dwieście dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 42/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 9 sierpnia 2014 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 8.343,74 zł (osiem tysięcy trzysta czterdzieści trzy złote 74/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

I C 230/14

UZASADNIENIE

Powód wnosił o zasądzenie od pozwanej kwoty 94.299,42 zł z ustawowymi odsetkami od dnia następnego po dniu wniesienia pozwu do dnia zapłaty - należność ta powstała w wyniku zawartej umowy kredytu gotówkowego, na skutek wypowiedzenia umowy, w następstwie niedotrzymania jej warunków stała się ona wymagalna. W drodze cesji wierzytelność została przeniesiona na powoda.

Pozwana zakwestionowała skuteczność cesji i wniosła o oddalenie powództwa (k.96).

W piśmie procesowym z dnia 30.03.2015 roku powód wyjaśnił podnoszone przez pozwaną kwestie (k.101).

Sąd ustalił co następuje.

W dniu 10.02.2010 r. pozwana zawarła umowę kredytu P. z Bankiem (...) SA na kwotę 98.000 zł na finansowanie zakupu nieruchomości(k.17). Pozwana nie zaspokoiła wszystkich należności wynikających z umowy. Roszczenie stało się wymagalne dnia 22.10.2012 r.

Umową sprzedaży z dnia 9.12.2013 r. zbyto wierzytelność wobec pozwanej na rzecz powoda (k.33 i n). Wierzytelność wobec pozwanej była ujęta w załączniku (k.46),powód przedstawił wyciąg z listy z oznaczeniem rodzaju kredytu, numeru umowy kredytowej i danymi pozwanej .W dniu 10.01.2014 r. zawarto aneks do umowy cesji (k.48 i n).

Pismem z 27.01.2014r. dokonano ostatecznego wezwania do zapłaty (k.15).

Sądowi przedstawiono odpis umowy cesji z zaczernionymi polami, gdyż dokument objęty jest tajemnicą przedsiębiorstwa .Zaczernione pola zawierają dane takie jak kwota, adresy, warunki sprzedaży, nie mające wpływu na sam fakt przejścia roszczeni na powoda. Umowa cesji nie stanowi aktu notarialnego a jest jedynie umową z podpisami notarialnie poświadczonymi. Podpisy i parafy zostały złożone przez osoby wskazane na pierwszej stronie umowy co również zostało potwierdzone przez notariusza. Notariusz posługiwał się okrąglą pieczęcią. Umowa była zszyta sznurkiem, zaś aneks jest w formie osobnego dokumentu. Podpisy znajdujące się na tych dokumentach zostały złożone przez osoby wskazane właśnie na tych dokumentach.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty wskazane w pozwie:

- umowa kredytu - k.17

- wezwanie do zapłaty i informacja o zmianie wierzyciela k.15

- umowa zbycia wierzytelności -k.33

-aneks -k.48

--wyciąg z załącznika do umowy przelewu wierzytelności - k.46,105

Dokumenty jako nośniki informacji wątpliwości nie budziły z wyjątkiem dokumentów dotyczących cesji, początkowo pozwana twierdziła ,że z dokumentów nie wynikało przejście wierzytelności na powoda. Po wysłaniu wyjaśnienia powoda stronie pozwanej (k.114),na ostatniej rozprawie nikt nie stawił się za pozwanego. Dalszych zarzutów pozwana nie zgłaszała.

Sąd zważył co następuje.

Pozwana nie zakwestionowała wyliczeń matematycznych powoda skupiając się na kwestiach formalnych. Wbrew wątpliwościom pozwanej umowa przelewu wierzytelności jest zgodna z przepisami art.509 i n. kc. Poświadczenie dokumentów przez radcę prawnego występującego w sprawie jest prawidłowe . Zarzuty pozwanej oscylowały wobec formy egzemplarza umowy i wyciągu z listy wierzytelności. W wyciągu podano rodzaj umowy, jej numer oraz dane kredytobiorcy co jest wystarczające dla identyfikacji wierzytelności. Dokument cesji wielu wierzytelności z natury rzeczy jest bardzo obszerny, zawiera on ponadto tzw. dane wrażliwe(adresy, kwoty, rodzaje umów) osób trzecich których ujawnianie w tym procesie jest zbędne. Z uwagi na zarzuty pozwanej powód przedłożył wyjaśnienia dotyczące formy umowy i jej odpisu (k.101), co zapewne rozwiało wątpliwości pozwanej, skoro na rozprawie pełnomocnik(k.110) nie stawił się. Powód opisał czynności podejmowane przez notariusza. Gdyby było inaczej notariusz naruszyłby prawo, a do takich domniemań nie ma podstaw.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji, o odsetkach orzekając na zasadzie art.482 par.1 kc.

O kosztach orzeczono na zasadzie art.98 kpc .