Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2015r. w S.

odwołania G. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 października 2013 r. Nr (...)

w sprawie G. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1441/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.10.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy G. L. przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem komisja lekarska ZUS nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy i w związku z tym nie spełnił jednego z warunków przewidzianych do uzyskania renty zawartego w treści art. 57 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 153 poz. 1227).

Od decyzji tej odwołanie złożył G. L., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia. Do odwołania ubezpieczony załączył dwa nowe dokumenty medyczne.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczony G. L. ur. (...) był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy okresowo od 1998r. do 31.08.2013r. (k. 431 a. r.). W dniu 26.08.2013r. złożył on wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie prawa do renty na dalszy okres. W toku postępowania orzeczniczego komisja lekarska ZUS rozpoznała u wnioskodawcy następujące schorzenia: zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu biodrowego po przebytej chorobie P. z leczeniem operacyjnym w 1965r., pourazowe uszkodzenie wątroby w 1999r., ranę prawego przedramienia, nadciśnienie tętnicze i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa L-S bez zmian neurologicznych (k. 6-7 a. s.). W ocenie komisji lekarskiej ubezpieczony jest zdolny do pracy, którą od dawna wykonywał. Orzeczenie komisji lekarskiej stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 30.10.2013r.(k. 438 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego, Sąd wywołał dowód z opinii biegłych lekarzy: ortopedy i kardiologa (k. 13 a. s. ). Biegli wymienionych specjalności po przebadaniu wnioskodawcy i po zaznajomieniu się z dokumentacją lekarską z jego dotychczasowego leczenia, zdiagnozowali następujące choroby: chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego lewego, stan po przebytej chorobie P., okresowe dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa w przebiegu znam zwyrodnieniowych bez objawów korzeniowych i ubytkowych, stan po ranie ciętej szkłem prawego przedramienia bez objawów uszkodzeń ścięgien i mięśni, nadciśnienie tętnicze łagodne. Zdaniem biegłych, schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy. Obecny stan kliniczny stanowi przeciwwskazanie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej, pracy na wysokości oraz pracy wymagającej wymuszonej postawy w pochylaniu do przodu, natomiast nie istnieje przeciwwskazanie do pracy niezbyt ciężkiej fizycznie m. in. takiej, którą wykonuje dotychczas tj. jako kasjer-sprzedawca.

Ubezpieczony nie zgadzał się z opinią biegłego ortopedy i w piśmie procesowym przedstawił uwagi polemiczne oraz sformułował pięć pytań do biegłego ortopedy (k. 19-22 a. s.).

Na zlecenie Sądu biegły w opinii uzupełniającej odniósł się do zarzutów ubezpieczonego podtrzymując swoją pierwotną ocenę stanu narządów ruchu i zdolności do pracy, a także udzielił odpowiedzi na pytania postawione przez ubezpieczonego w piśmie procesowym. Ubezpieczony nie zgadzał się również z ocena biegłego zawartą w opinii uzupełniającej i złożył kolejne pismo procesowe, zarzucając m. in., że w ramach opiniowania nie zostały wykonane żadne badania w tym metodami obrazowymi (k. 33-36).

W dalszej części procesu, ubezpieczony złożył nowe wyniki badań wykonane w styczniu 2015r. tj. wynik badania tomograficznego biodra lewego i wynik badania rtg kręgosłupa oraz płyty (k. 43-45 a. s.). Sąd ponownie zlecił biegłemu ortopedzie wydanie opinii uzupełniającej, w której ustosunkował się do nowych wyników badań.

Biegły ortopeda po zaznajomieniu się z tą dokumentacją podtrzymał swoje rozpoznanie i ocenę zdolności do pracy ubezpieczonego (k. 47 a. s.).

G. L. przedłożył następne pismo procesowe polemizujące z oceną biegłego (k. 52-53 a. s.). Ubezpieczony wywiódł wniosek na podstawie opinii pierwotnej uzupełniającej, iż stan kliniczny układu narządu ruchu stanowi przeciwwskazanie do wykonywania pracy w wymuszonej pozycji tj. w pochyleniu do przodu, co w zastawieniu z charakterem pracy na stanowisku, na którym ubezpieczony jest zatrudniony budzi uzasadnione wątpliwości co do trafności wniosku końcowego opinii.

Na rozprawie ubezpieczony wyjaśnił, iż w przeszłości jako technik rolnik pracował na stanowisku inspektora ds. plantacyjnych w Centrali (...) w S. (k. 56). Potem prowadził działalność gospodarczą polegającą na handlu artykułami rolniczymi i zajmował się skupem ziemniaków i organizowaniem transportu celem przewiezienia ich kontrahentowi ze wschodu.

Od dłuższego czasu jest zatrudniony w sklepie z dywanami i panelami w wymiarze ½ etatu. G. L. złożył wniosek dowodowy o powołanie innego biegłego lekarza ortopedy.

Sąd oddalił ten wniosek dowodowy. Zdaniem Sądu opinia biegłego ortopedy wraz z opiniami uzupełniającymi jest miarodajnym i obiektywnym dowodem aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego. Biegły w sposób jasny i stanowczy wskazał, że stan narządu u G. L. pozwala na wykonywanie pracy zgodnej z kwalifikacjami jak ostatnio wykonywanej. Wyraźnie biegły wskazał jakie rodzaje pracy stanowią przeciwwskazanie do ich wykonywania przez ubezpieczonego. Do kategorii tych prac nie należy praca technika rolnika, którą w przeszłości ubezpieczony wykonywał jako inspektor d.s. plantacji, jak również praca kasjera-sprzedawcy.

Zdaniem Sądu ten drugi rodzaj pracy, wbrew twierdzeniu ubezpieczonego, nie wymaga pozycji wymuszonej tj. pochylenia do przodu. Z doświadczenia życiowego wiadomo, że praca w sklepie z dywanami i panelami polega na pokazywaniu asortymentu potencjalnym klientom, udzielenie informacji o produktach i w przypadku zakupu do przyjęcia zapłaty i podaniu towaru klientowi. Nie jest to więc praca w pozycji wymuszonej, jak twierdził ubezpieczony.

Zatem Sąd podzielił opinię biegłego ortopedy co do rodzaju schorzeń i ich wpływu na zdolność do pracy zarobkowej wnioskodawcy. Dlatego też wniosek dowodowy o powołanie innego biegłego tej samej specjalności Sąd uznał za niezasadny.

Konkludując, Sąd przyjął, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 i 3 ustawy emerytalno-rentowej.

Brak tej przesłanki skutkuje tym, iż nie został spełniony jeden z warunków do nabycia prawa do renty wymieniony w art. 57 ust. 1 pkt.1 ustawy o FUS.

W związku z powyższym Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w sentencji.