Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIE

Dnia 9 lipca 2013 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Krzysztof Głowacki

Protokolant Justyna Gdula

po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2013 roku

sprawy E. C.

obwinionej z art.119§1 kw.

na skutek apelacji wniesionych przez obwinioną i jej obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia

z dnia 11 marca 2013 r. sygn. akt VI W 1788/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zwalnia obwinioną od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Komisariat Policji W. zarzucił E. C., że:

w dniu 27 lutego 2012r o godz. 16:40 we W. przy ul. (...) w Markecie (...) dokonała kradzieży kłódki (...) o wartości 37,99 zł czym działała na szkodę (...), tj. czyn z art.119 §1 kw.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Śródmieścia wyrokiem z dnia 11 marca 2013 r. sygn. akt VI W 1788/12:

I.  uznał obwinioną E. C. za winną czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego wykroczenie z art.119§1 kw. i za to na podstawie art.119§1 kw. w zw. z art.39§1 i 2 kw. oraz art.18 pkt.4 kw. wymierzył jej karę nagany;

II.  na podstawie art.118§1 kpw i art.616§2 kpk w zw. z art.119 kpw obciążył obwinioną kosztami postępowania w wysokości 100 zł oraz wymierzył jej opłatę w kwocie 30 zł.

Apelację od powyższego wyroku wniosła obrońca obwinionej, która zarzuciła Sądowi Rejonowemu:

I.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na uznaniu obwinionej za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, mimo że ujawniony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przyjcie, iż obwiniona swoim zachowaniem wypełnia znamiona wykroczenia z art.119§1 kw.;

II.  obrazę przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, a to art.8 k.p.w. w zw. z art.7 k.p.k. przez dowolną ocenę materiału dowodowego w zakresie sprawstwa i winy obwinionej E. C., a zwłaszcza jednostronnym i bezkrytycznym oparciu się na zeznaniach świadków T. O. - pracownika ochrony oraz M. M., przy jednoczesnej odmowie dania wiarygodności wyjaśnieniom obwinionej, które w sposób wyczerpujący opisały cel wizyty w markecie, a także podejmowane przez obwinioną działania, które to okoliczności mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy;

III.  obrazę przepisów postępowania, a to art.5§2 k.p.k. poprzez nie rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na korzyść obwinionej.

Wskazując na powyższe, skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie obwinionej od popełnienia zarzucanego jej czynu.

Apelację od powyższego wyroku wniosła również obwiniona, która powtórzyła zarzuty wyrażone w apelacji jej obrońcy, wskazując że nie popełniła zarzucanego jej czynu, zaś rozstrzygnięcie Sądu I instancji pozostaje w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i jest oczywiście niesprawiedliwe.

Wskazując na powyższe, skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie jej od popełnienia zarzucanego jej czynu

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie wniesione w sprawie apelacje były bezzasadne. Wbrew podniesionym w nich zarzutom, Sąd Rejonowy prawidłowo zebrał i ocenił materiał dowodowy sprawy, zasadnie przypisując obwinionej popełnienie zarzucanego jej wykroczenia.

W świetle przeprowadzonych w sprawie dowodów nie budziło bowiem wątpliwości, że w dniu 27 lutego 2012 r. obwiniona rzeczywiście dopuściła się kradzieży kłódki Y. o wartości 37,99 zł, zaś złożone przez nią wyjaśnienia stanowiły wyłącznie przyjętą przez nią linię obrony, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany jej czyn zabroniony.

Niezrozumiałe były zwłaszcza przyczyny, dla których należałoby odmówić przymiotu wiarygodności zeznaniom świadka T. O., który jako osoba obca dla obwinionej nie miał żadnego interesu prawnego w składaniu fałszywie pomawiających ją zeznań. Świadek konsekwentnie wskazywał, że w dniu zdarzenia uważnie obserwował zachowanie obwinionej, które od początku wzbudziło jego podejrzenia. Świadek widział jak obwiniona zabrała z półki sklepowej zapakowaną, nową kłódkę Y., jak wykonywała przy niej szereg czynności manualnych, by następnie odłożyć inną, wcześniej przyniesioną przez siebie kłódkę na zupełnie innym dziale, w nieprzeznaczonym do tego asortymentu miejscu. Obwiniona została zatrzymana podczas próby opuszczania sklepu, a następnie wskazała miejsce, gdzie odłożyła przyniesioną wcześniej kłódkę. Zarówno świadek T. O. jak i świadek M. M. spójnie wskazywali, że ujawniona przy obwinionej podczas próby opuszczania sklepu kłódka była przedmiotem nowym (nieużywanym), podczas gdy kłódka, którą obwiniona przyniosła ze sobą do sklepu nosiła wyraźne ślady używania. Gdyby prawdą było, że obwiniona nie zamieniła kłódek na terenie sklepu, to ujawnionoby przy niej ten sam przedmiot, który miała ona przy sobie w trakcie wchodzenia do marketu, a więc kłódkę noszącą ślady używania. Oczywiście nielogiczna była zwłaszcza próba tłumaczenia przez obwinioną, że bezpośrednio po ujawnieniu jej czynu, pracownicy marketu wydali jej nową, nieużywaną wcześniej kłódkę. Skoro obwiniona była przez ochronę podejrzewana o podmienienie obu przedmiotów, to oczywistym było, że pracownicy marketu O. mogliby obwinionej wydać co najwyżej kłódkę wniesioną przez nią na teren sklepu, a więc kłódkę używaną. Inne postępowanie pracowników ochrony sklepu byłoby nie tylko niezrozumiałe, ale wręcz całkowicie irracjonalne.

Wbrew zarzutom skarżących, wersji przebiegu zdarzeń podawanej przez obwinioną w żaden sposób nie wspierał również fakt, że dołączyła ona do akt sprawy nową kłódkę Y., która rzekomo miała jej zostać wydana w dniu zdarzenia. Wszak kłódkę taką obwiniona mogła w każdym czasie zakupić i przedstawiając ją Sądowi próbować przekonywać, że był to przedmiot rzekomo wydany jej bezpośrednio po zdarzeniu. Argumentacja taka nie mogła jednak siłą rzeczy wpływać na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu I instancji, które w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie mogło budzić żadnych wątpliwości.

Wobec powyższe konstatacji, Sąd Okręgowy wniesionych w sprawie apelacji nie uwzględnił i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową obwinionej, zwolniono ją od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.