Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 10 marca 2014 r., znak: (...)

w sprawie: J. K.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia (...)r. do dnia (...)r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. Akt VIU 789/14

UZASADNIENIE

Ogłoszone uzasadnienie wyroku. Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonemu J. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, to jest na okres od 1 marca 2014 roku. Organ..., odwołanie od tej decyzji złożył ubezpieczony, powołując się na pogarszający stan zdrowia. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się z kolei na to, że orzeczeniem komisji lekarskiej nie uznano ubezpieczonego za niezdolnego do pracy. Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 20 kwietnia 2010 roku do 28 lutego 2014 roku. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 13 lutego 2014 roku, lekarz ten stwierdził, że ubezpieczony J. K. jest częściowo niezdolny do pracy do 28 lutego 2017 roku. Natomiast komisja lekarska z orzecze..., w orzeczeniu z 6 marca 2014 roku stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Ponieważ sporną była kwestia stanu zdrowia ubezpieczonego, Sąd Okręgowy postanowieniem z 7 kwietnia 2014 roku dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych o specjalnościach: reumatologa, hepatologa, psychiatry i specjalisty medycyny pracy w celu ustalenia, czy stan zdrowia ubezpieczonego czyni go nadal całkowicie lub częściowo niezdolnym do pracy, trwale czy okresowo oraz do kiedy, czy w porównaniu z badaniami przeprowadzonymi poprzednio, stan zdrowia ubezpieczonego uległ takiej poprawie, że niezdolność do pracy już nie występuje, na czym ta poprawa w stanie zdrowia polega. Biegli zobowiązani zostali do wskazania, w przypadku stwierdzenia u ubezpieczonego występowania niezdolności do pracy, czy podstawą uznania niezdolności ubezpieczonego do pracy były te same dowody, którymi dysponował organ rentowy w postępowaniu administracyjnym, czy też również dokumentacja medyczna złożona po wydaniu decyzji przez ZUS oraz biegli mieli odnieść się do orzeczenia lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS. W opinii z dnia 30 października 2014 roku powołani przez Sąd biegli stwierdzili, iż u ubezpieczonego występuje: dyskopatia lędźwiowa z zespołem bólowym L-S w okresie zaostrzenia, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa L-S i szyjnego, poboreliozowe uszkodzenie stawów, organiczne zaburzenia depresyjne. Biegli stwierdzili, że w porównaniu z badaniami przeprowadzonymi poprzednio w stanie zdrowia ubezpieczonego, nie nastąpiła poprawa. Nadal utrzymuje się zespół bólowy kręgosłupa z objawami neurologicznymi oraz dolegliwości ze strony stawów obwodowych po przebytej boreliozie. W związku z powyższym biegli orzekli częściową, okresową niezdolność do pracy od 1 marca 2014 roku do lutego 2017 roku i stwierdzili, że podstawą uznania niezdolności do pracy były te same dowody, którymi dysponował organ rentowy w postępowaniu administracyjnym. Organ rentowy po doręczeniu odpisu opinii biegłych, w piśmie procesowym stwierdził, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii i wnosi o zmianę decyzji ZUS i przyznanie ubezpieczonemu J. K. prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od (...)roku do (...)roku. Sąd Okręgowy uznał, że ta opinia, co do której organ rentowy nie zgłosił zastrzeżeń, a wręcz wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji może być podstawą wyrokowania, bowiem ta opinia została wydana przez specjalistów z dziedzin medycyny odpowiednich do schorzeń ubezpieczonego. Biegli przekonywująco uzasadnili swoje stanowisko, a logiczne wnioski ich opinii oparte zostały na starannej ocenie dokumentacji lekarskiej i wynikach badań przedmiotowych. Sąd Okręgowy opierając się więc o opinię biegłych stwierdził, że zaistniałe w sprawie przesłanki z artykułu 57 i 58 Ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a w szczególności istnienie nadal częściowej niezdolności do pracy, spełnienia pozostałych przesłanek do uzyskania prawa do renty, organ rentowy nie kwestionował. W związku z powyższym, Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 1 Kodeksu postępowania..., paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego zmienił zaskarżoną decyzję, orzekając w stosunku do ubezpieczonego prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres wskazany w opinii biegłych. Jednocześnie w punkcie drugim wyroku, Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 118 ustęp 1a Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli stwierdzili, że swoją opinię wydali na podstawie tej samej dokumentacji medycznej, którą dysponował organ rentowy przed wydaniem decyzji. W związku z powyższym, Sąd Okręgowy stwierdził odpowiedzialność organu rentowego. To wszystko, dziękuję.
[ Pełnomocnik organu rentowego 00:06:51.457]
Dziękuję.