Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Łukowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Mariusz Brojek

Protokolant sekr. sądowy Marta Zdańkowska

przy udziale Prokuratora Artura Oleszka

po rozpoznaniu dnia 16 lipca 2015 roku sprawy W. P. z domu T.

córki J. i F. z domu S. urodzonej (...) w B.

oskarżonej o to, że:

I. w dniu 5 listopada 2009 roku w A., woj. (...) w celu użycia jako autentyczny podrobiła umowę kupna sprzedaży samochodu marki F.-B. model S. (...) nr rej. (...), w ten sposób, że w miejscu podpisu sprzedającego nakreśliła podpis o treści (...)

to jest o czyn z art. 270 § 1 k.k.

II. w dniu 29 maja 2014 roku w Ł., woj. (...) działając za pośrednictwem swojego pełnomocnika przedłożyła w celu użycia za autentyczny odpis dokumentu w postaci podrobionej umowy kupna sprzedaży samochodu marki F.- B. model S. (...) nr rej. (...), który złożyła do Sądu Rejonowego w Łukowie jako załączniki do pisma procesowego

to jest o czyn z art. 270 § 1 k.k.

o r z e k a

- oskarżoną W. P. uznaje winna popełnienia zarzucanych jej przestępstw wyczerpujących dyspozycję art. 270 § 1 k.k. i za każdy z tych czynów na podstawie art. 270 § 1 k.k. w związku z art. 37a k.k. i art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierza jej kary grzywny w ilości po 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych określając wysokość jednej stawki dziennej na równoważną kwocie 20 (dwudziestu) złotych;

- na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 86a k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. orzeczone kary grzywny łączy i wymierza jej karę łączną grzywny w ilości 100 (stu) stawek dziennych określając wysokość jednej stawki dziennej na równoważną kwocie 20 (dwudziestu) złotych;

- na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonej W. P. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości w kwocie 270 (dwustu siedemdziesięciu) złotych, w tym 200 (dwieście) złotych tytułem opłaty sądowej.

POUCZENIE

1.  W terminie zawitym 7 (siedmiu) dni od daty ogłoszeniawyroku strona , podmiot określony w art. 416, a gdy ustawa przewiduje doręczenie wyroku, od daty jego doręczenia, strona, a w wypadku wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu, także pokrzywdzony / pokrzywdzona, mogą złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony, wymienionego podmiotu oraz pokrzywdzonego / pokrzywdzonej od złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie.Wniosek niepochodzący od oskarżonego powinien wskazywać tego z oskarżonych, którego dotyczy.

Wniosek powinien zawierać: oznaczenie organu, do którego jest skierowany, oraz sprawy, której dotyczy; oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo; treść wniosku; datę i podpis składającego pismo. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu. We wniosku należy wskazać, czy dotyczy całości wyroku czy też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu / oskarżonej, bądź też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu. Wniosek niepochodzący od oskarżonego / oskarżonej powinien również wskazywać oskarżonego / oskarżoną, którego / której dotyczy § 2. Dla oskarżonego pozbawionego wolności, który nie ma obrońcy i nie był obecny podczas ogłoszenia wyroku, termin wymieniony w § 1 biegnie od daty doręczenia mu wyroku.

3.  3(art. 119 k.p.k. i art. 422 § 1 i 2 k.p.k.).

Czynność procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest bezskuteczna (art. 122 § 1 k.p.k.).

Do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art. 123 § 1 i 3 k.p.k.).

Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego – kapitanowi statku (art. 124 k.p.k.).

Jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 (siedmiu) dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana (art. 126 § 1 k.p.k.).

2.  Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom, podmiotowi określonemu w art. 416,a pokrzywdzonemu / pokrzywdzonej od wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu,, przysługuje apelacja (art. 444 § 1 k.p.k.). ²⁾

3.  Termin zawity do wniesienia apelacji wynosi 14 (czternaście) dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem (art. 122 § 2 k.p.k. i art. 445 § 1 k.p.k.).

4.  Apelację wnosi się na piśmie do sądu, który wydał zaskarżony wyrok (art. 428 § 1 k.p.k.).

5.  Oskarżony / oskarżona ma prawo do korzystania przy sporządzeniu apelacji z pomocy ustanowionego przez siebie obrońcy (art. 6 k.p.k. i art. 83 § 1 k.p.k.), a strona inna niż oskarżony / oskarżona może ustanowić pełnomocnika (art. 87 § 1 k.p.k.). Do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego / oskarżoną pozbawionego / pozbawioną wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba (art. 83 § 1 k.p.k.). Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratoralub pełnomocnika będącego radcą prawnym, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata lub radcę prawnego (art. 446 § 1 k.p.k.).

6.  Wydatki związane z ustanowieniem obrońcy albo pełnomocnika wykłada strona, która go ustanowiła (art. 620 k.p.k.).

7.  Oskarżony / oskarżona / pokrzywdzony / pokrzywdzona w wypadku wydania na posiedzeniu wyroku warunkowo umarzającego postępowanie / oskarżyciel posiłkowy / oskarżyciel prywatny nieposiadający / nieposiadająca obrońcy / pełnomocnika może złożyć wniosek o wyznaczenie obrońcy / pełnomocnika w celu sporządzenia apelacji. Wnioskujący może zostać obciążony kosztami wyznaczenia takiego obrońcy / pełnomocnika (art. 444 § 2 i 3 k.p.k.).

8.  Obrońca / pełnomocnik z urzędu wyznaczany jest z listy obrońców / pełnomocników lub jest pozbawiony wolności(art. 81a § 1 k.p.k. i art. 88 zd. 2 k.p.k.).

9.  Wniosek o wyznaczenie obrońcy / pełnomocnika z urzędu prezes sądu, sąd lub referendarz sądowy rozpoznaje niezwłocznie. Jeżeli okoliczności wskazują na konieczność natychmiastowego podjęcia obrony / reprezentacji, prezes sądu, sąd lub referendarz sądowy, telefonicznie lub w inny sposób stosownie do okoliczności, powiadamia stronę oraz obrońcę / pełnomocnika o wyznaczeniu obrońcy / pełnomocnika z urzędu (art. 81a § 2 i 3 k.p.k. i art. 88 zd. 2 k.p.k.).

10.  Strona może mieć jednocześnie nie więcej niż trzech obrońców albo pełnomocników (art. 77 k.p.k. i art. 88 zd. 2 k.p.k.).

11.  Apelację co do winy uważa się za zwróconą przeciwko całości wyroku (art. 447 § 1 k.p.k.).

12.  Apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych (art. 447 § 2 k.p.k.).

13.  Apelację co do środka karnego uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o środkach karnych. Zaskarżyć można również brak rozstrzygnięcia w przedmiocie środka karnego (art. 447 § 3 k.p.k.).

14.  3W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia (art. 447 § 4 k.p.k.).

15.  Podstawą apelacji nie może być błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, oraz rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka, związane z treścią zawartego porozumienia w sprawie wydania wyroku skazującego, wymierzenia określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego lub rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu (art. 447 § 5 k.p.k.).

16.  Prezes sądu pierwszej instancji odmówi przyjęcia apelacji, jeżeli apelacja zostanie wniesiona po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalna z mocy ustawy (art. 429 § 1 k.p.k.).

17.  Jeżeli oskarżony / oskarżona jest nieletni / nieletnia lub ubezwłasnowolniony / ubezwłasnowolniona, jego / jej przedstawiciel ustawowy lub osoba, pod której pieczą oskarżony / oskarżona pozostaje, może podejmować na jego / jej korzyść wszelkie czynności procesowe, a przede wszystkim wnosić środki zaskarżenia, składać wnioski oraz ustanowić obrońcę (art. 76 k.p.k.).

18.  (inne informacje wskazane przez sąd, nieuwzględnione w pkt 1-17) ³⁾

Wyjaśnienie:

W treści pouczenia, w nawiasach wskazano między innymi podstawę prawną danego twierdzenia; użyty skrót „k.p.k.” oznacza ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, której tekst został zamieszczony w Dzienniku Ustaw z 1997 r. Nr 89, poz. 555 i niektórych Dziennikach opublikowanych później.

1)  stosuje się w sprawach o przestępstwa, z wyłączeniem spraw o przestępstwa skarbowe

2)  o ile przepisy nie stanowią inaczej; jeśli przepis stanowi inaczej to należy pouczyć strony stosownie do brzmienia tego przepisu

3)  uwzględnia się, o ile sąd tak postanowi

II K 430/15

UZASADNIENIE

Z uwagi na to, że wyrok niniejszy zapadł w trybie przewidzianym treścią przepisu art. 387 k.p.k., zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k. uzasadnienie niniejsze Sąd ograniczył do poniższego.

Prokurator Rejonowy w Łukowie oskarżył W. P. o popełnienie czynów zabronionych z art. 270 § 1 k.k.

Czyn zabroniony z art. 270 § 1 k.k. popełnia ten, kto w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa.

Występek ten ma charakter powszechny, jego sprawcą może, więc być każdy.

Podrobieniem jest sporządzenie dokumentu, który ma imitować autentyczny,
zaś przerobieniem jest bezprawne dokonanie przekształceń w dokumencie już istniejącym.

Złożenie na dokumencie podpisu za inną osobę stanowi jego podrobienie.

Nadto istotą tego czynu zabronionego jest to by celem sfałszowania była chęć sprawcy użycia takiego dokumentu jako autentycznego lub by do takiego posłużenia się faktycznie doszło. Można popełnić go tylko umyślnie, w zamiarze bezpośrednim.

Występek ten zagrożony jest grzywną, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Występek ten jest zagrożony grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Mając na uwadze powyższe oraz treść zgromadzonych w toku śledztwa dowodów, Sąd stwierdził, że oskarżona w dniu 5 listopada 2009 roku w A., województwa (...) w celu użycia jako autentyczny podrobiła umowę kupna sprzedaży samochodu marki F.-B. model S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), w ten sposób, że w miejscu podpisu sprzedającego nakreśliła podpis o treści (...) oraz że w dniu 29 maja 2014 roku w Ł., województwa (...) działając za pośrednictwem swojego pełnomocnika przedłożyła w celu użycia za autentyczny odpis dokumentu w postaci podrobionej umowy kupna sprzedaży samochodu marki F.- B. model S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), który złożyła do Sądu Rejonowego w Łukowie jako załączniki do pisma procesowego i tak opisanymi zachowaniami zrealizowała znamiona występków z art. 270 § 1 k.k.

W dniu 16 lipca 2015 roku podczas pierwszej rozprawy oskarżona złożyła wniosek w trybie przewidzianym treścią art. 387 k.p.k., co do którego nie sprzeciwił się prokurator. Ustaliwszy powyższe, mając na względzie, że okoliczności popełnienia przestępstw i wina W. P. w świetle zgromadzonych dowodów nie budziły wątpliwości i uznawszy, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości Sąd uwzględnił ów wniosek i wydał wyrok skazujący bez przeprowadzania postępowania dowodowego, uznając, iż nie zachodziły okoliczności wyłączające winę.

Za popełnione przestępstwa Sąd uwzględniając wniosek oskarżonej, za każdy z czynów wyczerpujących dyspozycję art. 270 § 1 k.k. na podstawie tegoż właśnie przepisu art. 270 § 1 k.k. w związku z art. 37a k.k. i art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierzył oskarżonej W. P. kary grzywny w ilości po 50 stawek dziennych określając wysokość jednej stawki dziennej na równoważną kwocie 20 złotych. Wskazanie w podstawie wymiaru kary przepisu art. 37a k.k. było niepotrzebne, jeśli zważy się, że jedną z sankcji przewidzianych w treści art. 270 § 1 k.k. jest samoistna kara grzywny.

Tak wymierzone kary grzywny na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 86a k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. połączył i wymierzył jej karę łączną grzywny w ilości 100 stawek dziennych określając wysokość jednej stawki dziennej na równoważną kwocie 20 złotych;

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe
i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanych oskarżonej przestępstw,
a także dotyczące osoby sprawcy i mające znaczenie dla wymiaru kary.

Przede wszystkim wymierzone kary są karami adekwatnymi, dolegliwością swoją nie przekraczającymi stopnia winy, który nie był niski, gdyż oskarżona działała ze świadomością bezprawności swych czynów, podpisując się za swego męża, po to, by tak sfałszowane dokumenty następnie wykorzystać. Również stopień społecznej szkodliwości czynów nie był nieznaczny, gdyż oskarżona godziła w wiarygodność dokumentów z pełną świadomością, będąc osobą o normalnym stopniu rozwoju, a wcześniej wykonując zawód nauczyciela.

Jednocześnie biorąc pod uwagę przede wszystkim dotychczasowy sposób życia oskarżonej i jej dotychczasową niekaralność oraz postawę w toku procesu Sąd uznał, że kara majątkowa będzie wystarczającym środkiem represji karnej i elementem oddziaływania wychowawczego na sprawcę.

W ocenie Sądu tak orzeczona kara osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do sprawcy, a równocześnie spełni cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa dając wyraźny przekaz dla potencjalnych sprawców, że zachowania takie spotykają się ze stanowczą reakcją i są karane.

Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzono od oskarżonej W. P. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości w kwocie 270 (dwustu siedemdziesięciu) złotych, w tym 200 (dwieście) złotych tytułem opłaty sądowej biorąc pod uwagę fakt, że otrzymuje ona stały dochód w postaci emerytury.