Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 stycznia 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zasądził od pozwanego K. G. na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) w Ł. kwotę 6.630,33 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 5 maja 2014 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1.467 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu stwierdzając, że odpowiedzialność pozwanego K. G. jest solidarna z odpowiedzialnością G. G. wynikającą z nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi w postępowaniu upominawczym w dniu 22 maja 2014 roku w zakresie kwoty 6.630,33 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 5 maja 2014 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 1.279,50 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany zaskarżając go w całości i wnosząc o jego uchylenie.

Skarżący podniósł, że znajduje się w trudnej sytuacji majątkowej i osobistej. Do apelacji załączył zaświadczenie lekarskie stwierdzające rozpoznanie u niego schizofrenii paranoidalnej, a także uczestnictwa w psychoterapii. Wyjaśnił, że utrzymuje się jedynie z renty socjalnej w niewielkiej wysokości. Ponadto wskazał, że nie jest głównym lokatorem mieszkania, zajmuje bowiem tylko jedno pomieszczenie, pozostaje przy tym w bardzo złych relacjach z matką, z którą wspólnie zamieszkuje w lokalu.

Pozwany zaskarżył także odrębnym zażaleniem postanowienie o kosztach procesu zawarte w wyroku dnia 26 stycznia 2015 roku. W uzasadnieniu powołał się na bardzo trudną sytuację materialną.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest częściowo zasadna.

Mając na uwadze, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd drugiej instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego, to stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku zostaje ograniczone jedynie do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Przechodząc do oceny zarzutów apelacji wyrazić należy przekonanie, iż pozwany niezasadnie podważa rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego w zakresie zasądzonej kwoty 6.630,33 złotych wraz z ustawowymi odsetkami. Jak wynika bowiem z ustalonego stanu faktycznego, pozwany nie uregulował należności czynszowych za zajmowany wspólnie z matką lokal mieszkalny nr (...) przy ulicy (...) w Ł.. Zresztą w toku postępowania pozwany nie zaprzeczył istnieniu omawianych zaległości jak również nie zakwestionował ich wysokości. Podniósł natomiast, że nie jest głównym lokatorem mieszkania, zajmuje tylko jego część i nie prowadzi z matką wspólnego gospodarstwa domowego.

Akcentowane przez skarżącego okoliczności pozostają jednak bez znaczenia dla oceny jego odpowiedzialności z tytułu obowiązku uiszczania opłat związanych z eksploatacją lokalu.

Obowiązek w tym zakresie wiąże się z samym faktem zamieszkiwania powoda w opisanym mieszkaniu, niezależnie od faktycznie użytkowanej przez niego powierzchni ani relacji osobistych i majątkowych, jakie łączą go z matką jako członkiem powodowej spółdzielni. Wynika to wprost z przepisu art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U.2013.1222 j.t. ze zm.), zgodnie z którym za opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem lokali odpowiadają solidarnie z członkami spółdzielni, także osoby pełnoletnie stale z nimi zamieszkujące w lokalu. W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że pozwany w okresie, w którym powstały dochodzone pozwem należności zamieszkiwał wspólnie z pozwaną i był osobą pełnoletnią. W świetle powyższego uznać trzeba, iż zaskarżone orzeczenie stwierdzające obowiązek pozwanego solidarnej z pozwaną zapłaty na rzecz powoda wynikającej z pozwu kwoty wraz z ustawowymi odsetkami jest prawidłowe, co czyni apelację w tym zakresie niezasadną.

Trafnie natomiast pozwany zarzuca błędne rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Sąd Okręgowy odmiennie niż Sąd I instancji uznał, iż w okolicznościach rozpoznawanej sprawy zachodzą podstawy do odstępstwa od zasady odpowiedzialności za wynik procesu i nieobciążania pozwanego obowiązkiem ich zwrotu na rzecz wygrywającego sprawę w całości powoda. Sytuacja osobista i zdrowotna pozwanego, a także niskie dochody i relatywnie znaczne obciążenie finansowe skarżącego na skutek uwzględnienia powództwa łącznie wyczerpują pojęcie uzasadnionego wypadku w rozumieniu art. 102 k.p.c.

Z przedstawionych powodów istniały podstawy do wydania wyroku reformatoryjnego i nieobciążania pozwanego kosztami procesu, o czym z mocy art. 386 § 1 k.p.c. orzeczono jak w punkcie I podpunkt 2 sentencji.

Umorzeniu podlegało postępowanie zażaleniowe, gdyż będące jego przedmiotem postanowienie o kosztach procesu zawarte w zaskarżonym wyroku zostało objęte już przez Sąd II instancji kontrolą w ramach rozpoznawanej apelacji, co w rezultacie czyni zbędnym w rozumieniu art. 355 § 1 k.p.c. wydanie odrębnego orzeczenia na skutek wniesionego zażalenia.