Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Kow.1080/15el

POSTANOWIENIE

Dnia 11.08.2015r.

Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział III Penitencjarny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO w Słupsku Jan Filipczyk

Protokolant sekr. sądowy Anna Marcinkiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Słupsku del. do Prokuratury Okręgowej w Słupsku – Anny Janas

po rozpoznaniu na posiedzeniu w Sądzie Okręgowym w Słupsku wniosku skazanego R. B. s. B.

o zezwolenie na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art.6 ust.1 pkt 1 i 2 oraz art.6 ust.2 ustawy z dnia 7 września 2007r. o wykonaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego (Dz.U. z 2010r. Nr 142 poz.960) w zw. z art.14 ust.1 ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015r. poz.396)

postanawia:

odmówić skazanemu R. B. s. B. i M. z d. P., ur. dnia (...) w L., nr PESEL (...) zezwolenia na odbycie poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego kary miesiąca pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 22.05.2015r., w sprawie IIK 776/14 za czyn z art.190§1kk

UZASADNIENIE

Skazany R. B. wystąpił z wnioskiem o udzielenie mu zezwolenia na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego, uzasadniając go chęcią pomocy konkubinie nad jej dziećmi.

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 pkt 1 i 2, ustawy z dnia 7 września 2007r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego, zezwolenia na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego można udzielić wobec skazanego, któremu orzeczono karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą jednego roku, a nie zachodzą warunki przewidziane w art.64§2 kk, jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary.

R. B. wyrokiem Sądu Rejonowego w S.z dnia 22.05.2015r., sygn. akt IIK 776/14 skazany na karę miesiąca pozbawienia wolności.

Z wywiadu kuratora sądowego z dnia 01.07.2015r. wynika, że skazany mieszka z konkubiną i jej czworgiem małoletnich dzieci. Pracuje zarobkowo.

Skazany jest sprawcą wielokrotnie uprzednio karanym sądownie. Orzekane wobec niego kary ograniczenia wolności były nieskuteczne – zachodziła konieczność zamiany ich na zastępcze kary pozbawienia wolności. Również orzekane kary z warunkowym zawieszeniem ich wykonania nie wpłynęły na zmianę postępowania skazanego – zarządzano ich wykonanie. Skazany był także dwukrotnie warunkowo przedterminowo zwalniany i także środek ten okazał się nieskuteczny – odwołano udzielone warunkowe zwolnienie.

Zdaniem Sądu penitencjarnego, skazany jest sprawcą niepoprawnym, wobec którego stosowane środki probacyjne okazały się nieskuteczne i który w sposób lekceważący odnosi się do obowiązującego porządku prawnego. Taka postawa skazanego dowodzi, że nie daje on gwarancji poprawnego funkcjonowania w warunkach poza jednostka penitencjarną, w tym przestrzegania porządku prawnego i stosowania się do nałożonych obowiązków w czasie odbywania kary w systemie dozoru elektronicznego. Stąd też, w ocenie Sądu, skazany wymaga oddziaływań wychowawczych, które powinny być wobec niego prowadzone w warunkach izolacji więziennej.

Zatem, w ocenie Sądu Penitencjarnego, sposób życia skazanego na wolności, pozwalają na stwierdzenie, że odbywanie przez skazanego kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie byłoby wystarczające do osiągnięcia celów kary. Niewątpliwie, względy bezpieczeństwa i stopień demoralizacji skazanego nie przemawiają za celowością odbywania przez niego kary w systemie dozoru elektronicznego.

Dlatego też, uznając wniosek skazanego za bezzasadny, należało postanowić jak wyżej.

III Kow 1080/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE